Jak schudłem 50,5 kg w 5 miesięcy i 5 dni Po sieci krąży zabawny obrazek Pawła Jarońskiego – lekarz diagnozuje pacjenta, mówiąc „Jest pan gruby. Proszę nie być gruby.” Pacjent dziękuje, konsultacja zakończona. W podobny sposób wygląda wiele poradników dotyczących odchudzania. Pozornie proste rady, które dobrze wyglądają tylko na papierze. Albo w świecie superbohaterów obdarzonych supermocami. To nie jest książka dla superbohaterów. Ani książka pisana przez superbohatera. To opowieść o tym jak wygrywać, mimo potknięć i porażek. Jak wyciągać wnioski. Jak podnosić się po kolejnych upadkach. Znajdziesz tu wyłącznie rady, które sprawdzą się w codziennym życiu. Dostaniesz praktyczne wskazówki, dopasowane do zabieganego stylu życia współczesnego świata. Bazujące na merytorycznych podstawach i wiedzy specjalistów z wielu dziedzin, ale uzupełnione prawdziwą historią człowieka, który zmierzył się z samym sobą. A może tym właśnie jest superbohaterstwo? Ta książka to zapis mojej historii. Nie będę opisywał swojego całego życia, ale omówię prawie 4 lata. Będzie o sukcesie, ale i o drodze do niego. Pierwsza część dotyczy okresu od 23 sierpnia 2019 roku do 18 lipca 2022 roku. To jest 1061 dni, które można potraktować jako okres porażek. Lub (parafrazując Thomasa Edisona) był to okres, w którym odkryłem niedziałających 1061 sposobów na odchudzanie. Druga część to 158 dni (właściwie tytułowe 5 miesięcy i 5 dni), w trakcie których, korzystając z zebranych doświadczeń, zmieniłem swoje życie i schudłem 50,5 kg. Abym schudł, musiałem zachorować na depresję i otyłość III stopnia. Niekiedy osoby z depresją mówią, ze ocknęły się jadąc samochodem na zderzenie czołowe. Ja mam wrażenie, ze obudziłem się w okolicach trumny z pudełkiem pizzy w ręku. To, że schudłem i nadal chudnę, to wynik sumy doświadczeń, które przeżyłem, a nie magiczna przemiana. Nie jest to książka dla wszystkich. Nie jestem lekarzem, chociaż lekarze się pojawiają w niej. Nie jest to książka diagnozująca zaburzenia hormonalne lub inne choroby (idźcie z nimi do lekarza!). Nie pomogę wam wszystkim. Ale jeśli chociaż kilka osób skorzysta z mojej historii, i tak będę zadowolony. To, że mam grono wspierające mnie, jest szczęściem. Niektórzy nie mają takiego szczęścia. Ale warto wtedy zwrócić się o pomoc do profesjonalistów (psychoterapeuci, psychologowie), którzy pomogą w takiej sytuacji. Ale jeśli moje doświadczenia mają pomóc chociaż jednej osobie – warto się podzielić taką wiedzą. Dlatego powstała ta książka. 10 korzyści, jakie uzyskasz: Zrozumienie różnych aspektów odchudzania, takich jak deficyt kaloryczny, liczenie kalorii czy aktywność fizyczna. Poznanie różnorodnych podejść do diety i odchudzania, takich jak dieta dr. Kwaśniewskiego, dieta pudełkowa czy wspomaganie farmakologiczne. Wgląd w procesy mentalne związane z odchudzaniem, takie jak motywacja, zmiana nawyków żywieniowych czy wpływ depresji na nadwagę. Zdobywanie informacji na temat operacji bariatrycznych, takich jak gastrektomia, wraz z korzyściami, ryzykami i długofalowymi rezultatami. Nauka o roli wsparcia rodziny, przyjaciół i asystenta odchudzania w procesie zmiany stylu życia i utraty wagi. Zrozumienie znaczenia regularności, konsekwencji i systematyczności w podejściu do zdrowego stylu życia. Poznanie praktycznych narzędzi i metod motywacyjnych, takich jak grywalizacja czy cele związane z ilością kroków. Wgląd w wykorzystanie technologii, takiej jak aplikacje na telefon czy urządzenia fitness, w procesie odchudzania. Zdobywanie wiedzy o wpływie nadwagi na różne aspekty życia, takie jak poczucie własnej wartości, seks czy życie zawodowe. Inspiracja do opracowania własnego planu działania w celu utraty wagi i zmiany stylu życia, dzięki doświadczeniom i refleksjom autora. Książka ta może być źródłem wiedzy, inspiracji i motywacji dla czytelników poszukujących informacji na temat zdrowego stylu życia, odchudzania i radzenia sobie z trudnościami związanymi z utratą wagi. Nazywam się Piotr Konopka. Urodziłem się w 1977 roku. Prowadzę od wielu lat firmę pomagającą korporacjom zatrudniać osoby z niepełnosprawnośc (...)

Fascynuje cię joga? Chciałbyś spróbować ćwiczeń, ale uważasz, że ważysz za dużo? A może wstydzisz się swojego ciała i dlatego nie praktykujesz? Skończ z tym i wskakuj na matę. W jodze nie chodzi o to, jak wyglądasz, ale o to, jak się czujesz. Łamiąca stereotypy Jessamyn Stanley zaprasza cię do wspólnej praktyki jogi. Charyzmatyczna i szczera Autorka tej niezwykłej książki przekona cię, że joga dla każdego ciała jest nie tylko możliwa, ale wręcz konieczna. Nauczysz się uzdrawiającej praktyki jogi, która udowodni, że i ty możesz pokonać swoje emocjonalne i fizyczne bariery. To poradnik z prostymi do naśladowania 50 podstawowymi pozycjami jogi i 10 sekwencjami do wykonywania w domu. A także szeregiem cennych wskazówek dotyczących praktyki. Jessamyn pomoże ci odkryć moc jogi i wpleść ją w twoje życie. Jej styl jogi nauczy cię wieść odważne i pełne siły życie, stać się emocjonalnie i fizycznie autentycznym. Joga dla każdego - bez względu na rozmiar.

Willowdean to wygadana i korpulentna nastolatka z małego teksańskiego miasteczka, którą znajomi nazywają Will, a matka - Kluseczką. Will z dużą pewnością siebie zbywa docinki na temat swojej nadwagi i nałogowo słucha piosenek Dolly Parton. Nie przejmuje się swoim wyglądem, dopóki nie spotka chłopaka, w którym się zakocha - z wzajemnością. Żeby odzyskać pewność siebie i przeciwstawić się mamie, byłej królowej piękności, Will zgłasza się do organizowanego przez nią konkursu na miss nastolatek. Ta odważna decyzja inspiruje innych do pójścia w jej ślady, a to sprawia, że życie miasteczka wypada z utartych kolein... [lubimyczytac.pl]

W prezentowanym kwartalniku NIT 3(14) zamieszczono osiem artykułów naukowych. W numerze NIT 1(12) 2014 opisano, w jaki sposób w publikacji należy prawidłowo przygotować punkt „Analiza wyników”. Wskazano, jak ważne jest umiejętne ilościowe przedstawienie uzyskanych własnych wyników oraz rezultatów badań o tematyce identycznej lub zbliżonej, wykonanych przez innych autorów. Kolejnym elementem składowym artykułu − jednym z najważniejszych, jest punkt zatytułowany „Dyskusja wyników”. Jeśli autor decyduje się na łączne przedstawienie w jednym punkcie analizy i dyskusji wyników, to po analizie ilościowej powinien dokonać analizy jakościowej według omówionych zasad. Konstrukcja punktu „Dyskusja wyników”, uważanego za najistotniejszą część artykułu, wymaga uprzedniego przygotowania. W praktyce pomocniczo wykorzystuje się w tym celu mapy klastrów, drzewo problemowe lub inne struktury organizacji. Konieczne jest logiczne uporządkowanie przemyśleń, bazujące na pojedynczych wynikach badań lub ich sekwencji. Autor powinien wskazać, jak uzyskane przez niego wyniki mają się do wyników otrzymanych przez innych badaczy, powinien określić, czy są one zbliżone, czy też występują między nimi różnice. Następnie bardzo cenne jest ustosunkowanie się do przyjętych opinii na omawiany temat, do tego, czy wyniki własne i innych autorów je potwierdzają lub też nie i dlaczego. Należy również określić, czy można, na bazie własnych wyników, zaproponować nowe wyjaśnienie rozpatrywanego zjawiska lub problemu. W dyskusji wyników powinna się znaleźć odpowiedź na analizowane pytania badawcze, postawione przez autora we wstępie, a także wytłumaczenie, jak wyniki potwierdzają te odpowiedzi i jak wpasowują się one w aktualny stan wiedzy na analizowany temat. W tej części artykułu powinna też być zawarta argumentacja przemawiająca za przyjęciem lub odrzuceniem hipotezy przyjętej we wstępie. Przedyskutowanie wyników własnych z wynikami innych autorów, próba interpretacji i wyjaśnienia stwierdzonych rozbieżności, sprzecznych wyników, obrona własnego stanowiska w kontekście postawionych pytań powinny stanowić wartość dodaną pracy. Istotne jest, aby unikać powtórzenia treści z poprzedniego punktu (tj. punktu zatytułowanego „Analiza wyników”). Jednakże, dokonując odpowiedzi na postawione pytania, należy poprzeć je uzyskanymi wynikami, odsyłając czytelnika do umieszczonych w tekście tabel lub rysunków. Dyskusja wyników powinna być napisana w formie zwięzłej; powinna być krótka i konkretna. Nie do przecenienia jest sekwencjonowanie informacji, tj. przedstawienie odpowiedzi dotyczącej zapytania problemowego, następnie przedstawienie stosownych wyników własnych je popierających, a także powołanie się na publikacje innych autorów. Znaczenie tego punktu jest bardzo duże, bo wskazuje na dojrzałość autora w podjęciu właściwie zaplanowanego eksperymentu, na jego umiejętności interpretacji wyników, przedstawienia własnych opinii, jak też właściwego przedyskutowania wyników własnych z wynikami innych autorów. Cenne jest też wskazanie ograniczeń i ewentualnych słabych punktów w publikacji w kontekście konieczności przeprowadzenia dalszych badań w celu ich wyjaśnienia. Prawidłowo zaprezentowana dyskusja wyników jest punktem wyjścia do napisania wniosków z pracy. Te, przedstawione w odpowiedniej hierarchii, nie mogą stanowić powtórzenia wyników badań własnych. Powinny być ich uogólnieniem, wskazaniem na istotne kwestie z nich wynikające, potwierdzeniem dotychczasowej wiedzy na dany temat. Należy w nich również wskazać na zagadnienia wymagające weryfikacji i/lub kontynuacji badań. Czytelnik powinien bowiem otrzymać jasną informację o tym, czego ważnego może się z treści artykułu dowiedzieć i jakie kwestie w nim zawarte mają charakter spekulatywny. Ważne jest też wyjaśnienie przez autora, na czym polega oryginalność podjętego przez niego problemu badawczego oraz uzyskanych wyników. W podsumowaniu badacz powinien się ustosunkować do postawionej hipotezy z zaznaczeniem, co przemawia za jej przyjęciem lub odrzuceniem. Rezultatem analizy jakościowej powinno być nakreślenie (...)

„Udar mózgu. Kompendium dla praktyka” to kolejny tytuł w serii Choroby mózgu. „Udar mózgu. Kompendium dla praktyka” to syntetyczne ujęcie najnowszej wiedzy dotyczącej epidemiologii, czynników ryzyka oraz metod prewencji pierwotnej i wtórnej udaru. Objawy kliniczne udaru zostały omówione w kontekście neuroanatomicznym. Zgodnie z obowiązującymi rekomendacjami diagnostyki i leczenia udarów przedstawiono dobór badań diagnostycznych oraz zasady organizacji opieki nad pacjentem, a także leczenie w okresie ostrym i przewlekłym. W publikacji omówiono również rzadkie przyczyny udaru i opiekę nad szczególnymi populacjami chorych (kobiety w ciąży, młodzi dorośli, osoby uzależnione od alkoholu) oraz najczęstsze problemy psychospołeczne pacjentów. Opisy przypadków ilustrują zasady postępowania w praktyce. Udary mózgu stanowią obecnie jeden z głównych problemów zdrowotnych w Polsce w kontekście klinicznym, społecznym i ekonomicznym. Starzenie się społeczeństwa powoduje, że problem będzie się powiększał. Szacuje się, że w latach 2005-2025 liczba nowych przypadków udaru mózgu u mężczyzn może wzrosnąć o 37%, a u kobiet o około 38%. W udarze mózgu bardzo istotne jest szybkie rozpoczęcie odpowiedniego leczenia oraz profilaktyka. *** Choroby mózgu Cykl skierowany do lekarzy specjalistów – neurologów, psychiatrów i osób specjalizujących się w tych dziedzinach medycyny. Publikacje z pewnością zainteresują również neuropsychologów i lekarzy medycyny rodzinnej. W kolejnych tomach są opisywane choroby uznane za kluczowe przez Europejską Radę Mózgu. Są to: schizofrenia, stwardnienie rozsiane, depresja, choroba Alzheimera i Parkinsona, udar mózgu oraz dystonie. Seria omawia najnowszą wiedzę dotyczącą chorób mózgu, prezentuje ciekawe przypadki kliniczne, wskazuje kierunki rozwoju i różnego rodzaju kontrowersje terapeutyczne. Osobiste refleksje autorów wraz ze zwróceniem szczególnej uwagi na aspekty społeczne takie jak: wpływ czynników środowiskowych, reakcja społeczeństwa na chorych, stygmatyzacja, samodzielność życia, czynniki wsparcia, praca z opiekunem, czynią z serii przydatne narzędzie w codziennej praktyce lekarskiej. Opiekę merytoryczną nad cyklem objęli cenieni nauczyciele, zasłużeni i doświadczeni specjaliści w swoich dziedzinach. Prof. Maria Barcikowska (neurolog) i prof. Tadeusz Parnowski (psychiatra) zaprosili do współpracy autorów ciekawych, nietuzinkowych, pełnych energii i zapału.