Bożena Fabiani - historyk, pisarka, nauczyciel akademicki, tłumaczka i popularyzatorka wiedzy o sztuce zaprasza nas do pasjonującej podróży do Włoch doby renesansu. Podążymy śladami bohaterów "Żywotów" Georgio Vasariego, poznamy prywatne życie wielkich mistrzów i ich mecenasów. Nie będziemy stronić od plotek i pikantnych szczegółów, oczywiście nie zapomnimy o ich dziełach, na które spojrzymy przez pryzmat biografii twórców.

Dzieje rodziny Gucci to mieszanka zarówno splendoru, pasji, wielkich pieniędzy, świata mody i ekskluzywnej galanterii skórzanej, jak i rywalizacji, oszustw, skandali, zdrad oraz zbrodni. Życie każdego z członków włoskiej dynastii związane było z przedsiębiorstwem stworzonym przez Guccia Gucciego. Z biegiem lat, gdy rodzina się powiększała, a do modowego imperium o światowej renomie dostęp zyskiwali kolejni potomkowie, ambicje i temperamenty wielu z nich wpływały na coraz częstsze spory i spiski - a warto dodać, że żaden z nich nie miał zamiaru ustąpić. „Gucci. Niezwykła historia” to książka odsłaniająca burzliwe losy jednej z najbardziej rozpoznawalnych marek na świecie, jej powstania, upadku, a także - niczym Feniks z popiołów - spektakularnego odrodzenia.

Jak to się stało, że Wenecja jako jedyne włoskie miasto nigdy nie została zdobyta siłą? Co sprawiło, że to właśnie w Wenecji rozwinął się najważniejszy ośrodek handlowy Europy? Na jakich zasadach przez ponad tysiąc lat funkcjonowała Republika Wenecka? I - przede wszystkim - kto przy zdrowych zmysłach opuściłby stały ląd, by założyć miasto na podmokłym pustkowiu wystawionym na łaskę i niełaskę morza? Ci, którzy przed czymś uciekają… Historia Wenecji zaczyna się od strachu. John Julius Norwich zabiera czytelników w fascynującą podróż przez historię jednego z najbardziej zachwycających miejsc na świecie.

Jedyna książka o kuchni włoskiej, której potrzebujesz. Wszystko, co musisz wiedzieć o kulinarnej Italii. Ta wielka księga, pełna zdjęć, pięknych ilustracji, map, przydatnych wykresów, porywających anegdot i portretów wybitnych postaci, to pierwsza taka encyklopedia kuchni włoskiej. Jeśli chcesz gotować jak prawdziwy Włoch, nie potrzebujesz niczego więcej. Znajdziesz tu przepisy na dania, które trzeba znać. Zachwycą cię klasyczne i nowoczesne potrawy ze wszystkich regionów Italii. Poznasz najlepsze włoskie produkty: makarony, mięsa, sery, przyprawy, wina, piwa, likiery, kawy. • Czy Leonardo da Vinci był wegetarianinem? • Jaka jest różnica między cappuccino, macchiato i mocaccino? • Czy można zrobić tiramisu bez alkoholu? • Dlaczego śmietana dodana do carbonary to prawdziwe przestępstwo? • Czy gnocchi można jeść również na deser? Przenieś się choć na chwilę na skąpane w słońcu, gwarne ulice Italii i odkryj niezwykłe gastronomiczne dziedzictwo Włochów.

Czy Leonardo da Vinci był wielkim malarzem? Odkrywcą? Niezwykłym wynalazcą, wyprzedzającym swoją epokę? A może wszystkim tym jednocześnie? Jakie obrazy jego autorstwa do dziś pozostają przedmiotem fascynacji miłośników sztuki na całym świecie? Jakie pomysły Leonarda znalazły zastosowanie we współczesnej technice?

Marzeniem Simonetty Agnello Hornby było zachowanie w pamięci przepisów babci Marii, skrzętnie notowanych w wyblakłym zeszyciku. Jednak im dłużej się nad tym zastanawiała, tym lepiej rozumiała, że musi też opisać ją samą, atmosferę tamtych dni, wspomnienia, które błyskawicznie przywołują smaki potraw z babcinej kuchni. I tak jej książka stała się pocztówką ze świata, którego już nie ma, kroniką zapomnianych sycylijskich wakacji. Wspomnieniem dziecka, które zauważa drobne sekreciki służących i potajemne wycieczki baronówien, opisuje ciężką pracę chłopów i własne niezwykłe zabawy, wydobywa z pamięci żywe obrazy krewnych, przyjaciół rodziny i służby, barwnym językiem odmalowuje ich charaktery i przygody, a nade wszystko niezwykłe smaki i zapachy dawno minionych dni… "Książka pachnąca słońcem Sycylii, kusząca niebiańskimi smakami, odkrywająca sekrety południowej sztuki kulinarnej." - Ewa Wachowicz

„«Książkę o Sycylii» Jarosława Iwaszkiewicza przeczytałem od razu dwukrotnie […]. Starałem się prześledzić poszczególne wątki. Trzy główne występują już od samego początku. A więc rozważania estetyczne. Obok nich wątek refleksji historycznych, społecznych i politycznych i wreszcie nić wspomnień osobistych. Który z wątków najważniejszy? Który z nich dominuje? Oczywiście zdaję sobie sprawę, że samo sformułowanie takich pytań jest niezbyt szczęśliwe. Splatają się przecież te wątki dzięki sztuce pisarskiej Iwaszkiewicza w jakiś piękny wzór i jak w kunsztownym arrasie nie można ich oddzielić, są bowiem elementami nierozłącznej harmonijnej całości, a jednak, gdy teraz myślę o tej książce, najważniejszy w niej wydaje mi się nurt wspomnień osobistych pisarza. Podróże sycylijskie dlatego właśnie stały się tak pasjonującą lekturą, że pozwalają nam lepiej zrozumieć jego twórczość. […] Przecież i o lekturze można powtórzyć słowa Iwaszkiewicza o malarstwie, a mianowicie, że «wyraża ono rzeczy niewypowiedziane przy pomocy przedmiotów drugorzędnych, nieważnych». Do tych rzeczy niewypowiedzianych, a przynajmniej niedopowiedzianych, należy spotkanie ze sztuką włoską, zrozumienie jej jedności w tak różnych przejawach, jak renesansowi «Niewolnicy» Michała Anioła i starożytne metopy z Selinuntu, próba wytłumaczenia wrażenia, jakie ta sztuka na nim wywarła. Ucząc nas swego spojrzenia na rzeźbę czy obraz, pozwala nam równocześnie zrozumieć swe wiersze i swą prozę. Nie tylko te utwory, które tematycznie związane są z Sycylią, ale i inne, pozornie od niej dalekie. Refleksje nad historią władców spoczywających w grobowcu królewskim katedry w Palermo nie tylko są lekcją historii, ale – i to przede wszystkim – wprowadzeniem czytelnika w fascynujący Iwaszkiewicza problem tęsknoty człowieka Północy do «otoczonego bajką i mgłą Południa»”. - Henryk Krzeczkowski, fragmenty recenzji z „Expressu Wieczornego”, 1957, nr 3

La monografia La realtà dell’Italia post-unitaria nelle opere di Alfredo Oriani. L’analisi storicoletteraria del caso della ricezione di un autore preteso dal regime politico affronta il tema, finora raramente descritto nel quadro degli studi italianistici, di un eccezionale fenomeno nella storia della letteratura italiana, ovvero la ricezione in corso di evoluzione dell’opera dello scrittore, giornalista e storico Alfredo Oriani (Faenza, 1852 – Casola Valsenio, 1909). Poco conosciuto perfino fra i lettori italiani e non frequentemente menzionato nei manuali di letteratura, ignorato dalla critica letteraria in vita, costretto a pubblicare i suoi testi a proprie spese e definito, nelle rare recensioni, autore osceno e grafomane, nel ventennio fascista Oriani fu circondato dal culto del precursore dell’ideologia fascista e, grazie all’impegno personale di Benito Mussolini, elevato al rango di uno dei più grandi letterati nella storia d’Italia. Nel libro sono stati affrontati due argomenti. Il primo viene costituito da un’analisi di cinque romanzi di Oriani, scelti per l’immagine della realtà italiana dopo il 1861 in essi restituita. La seconda questione sollevata nel libro riguarda l’inconsueto caso letterario dello scrittore, la cui ricezione, evolutasi nel corso dei decenni, è fortemente riconducibile all’appropriazione delle sue opere da parte del regime fascista alla ricerca di supporti intellettuali alla propria azione ideologico-politica. I principi metodologici dell’indagine si fondano sulla riflessione attorno alla posizione dell’autore nella ricezione di un’opera letteraria e alla questione dell’intenzionalità nella sua interpretazione.