Przedmiotem publikacji jest syndrom NIMBY w przestrzeni wielkomiejskiej rozumiany jako zespół zjawisk – rozpatrywanych w płaszczyźnie przestrzennej i społecznej na przykładzie Łodzi – które towarzyszą niechcianym inwestycjom. Lokalizacja niechcianej inwestycji powoduje zmiany zarówno w przestrzeni fizycznej jak i społecznej danego fragmentu miasta, przez co wpływa na całą jego strukturę funkcjonalno-przestrzenną. Badania skoncentrowano na przemianach zachodzących w przestrzeni społecznej, jednak ze względu na relacje pomiędzy społeczeństwem a jego otoczeniem, badaniu poddano również pewne elementy przestrzeni fizycznej m. in. zagospodarowanie przestrzenne sąsiedztwa obiektów NIMBY. Pojawienie się obiektu NIMBY w bezpośrednim sąsiedztwie terenów mieszkaniowych powoduje pogorszenie warunków środowiskowych i obniżenie statusu społecznego danego obszaru.

Rozwój technologii informacyjnych wpływa w coraz większym stopniu na nasze życie. Technologia ta wykorzystywana jest w procesach informacyjnych różnych organizacji. Widać to szczególnie w organizacjach gospodarczych, urzędach administracji państwowej i samorządowej oraz instytucjach użytku publicznego. Widoczne też jest wykorzystywanie jej przez społeczeństwo do zwykłego porozumiewania się. Unowocześnianie technologii informacyjnych wymaga wprowadzania ciągłych zmian i rekonstruowania funkcjonujących systemów informatycznych. Obecne systemy informatyczne – stosowane np. w bankowości – różnią się zasadniczo od tych, które były wykorzystywane w latach osiemdziesiątych czy dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku. Różnica przejawia się w tym, że obecnie do obsługi tych systemów wykorzystuje się urządzenia mobilne, których wcześniej nie było. Pozwalają one klientom korzystać z systemu bankowego w trybie on line – w dowolnym czasie i z dowolnego miejsca. Inną zmianą są systemy informatyczne tworzone w nowych obszarach, z nowymi możliwościami świadczenia usług, które dotychczas nie były tak podatne na informatyzację, jak w przypadku pojawienia się nowych technologii informacyjnych (sieci internetowych, smartfonów, tabletów itp.). Te zmiany technologiczne i spowodowane nimi zmiany konstrukcyjne zachodzą w wielu systemach informatycznych wykorzystywanych w różnych organizacjach, co zostanie w pewnym zakresie zaprezentowane w opracowaniu.

Morawy – w cieniu Pragi, dumnie prowincjonalne. Nawet czechofile łatwo zapominają o ich istnieniu, lecz one wydają się obojętne na ten brak uwagi. Ojczyzna poetów – to tu tworzyli Jan Skácel, Otokar Březina, Jakub Deml, Ivan Blatný. Szkoła pisarzy – stąd do stolicy wyruszyli Bohumil Hrabal i Milan Kundera. Dom wizjonerów – to tu pracowała Helena Bochořáková-Dittrichová, pierwsza na świecie autorka powieści graficznej, a swoje utopijne miasto wznosił Tomáš Baťa, prorok nowoczesności. Michał Tabaczyński właśnie tę część Czech wybrał sobie, by uprawiać flaneryzm – doskonałe hobby na czasy zarazy. Snuje się więc nieśpiesznie po ulicach morawskich miast i zagląda w zakamarki ich historii, podziwia gmachy i pomniki, wsłuchuje się w rytm kroków na chodnikach, dyskretnie zerka w morawskie dusze. „Święto nieważkości” to nie tylko reportaż o Czechach, ale także literacki esej wędrowny, a może sebaldowska z ducha – więc apokaliptyczna i melancholijna – medytacja.

Czego obawia się współczesna kultura? Jak poradzić sobie w świecie, w którym nie ma miejsca na bezradność? Śmierć, żałoba, smutek to tematy, od których społeczeństwo późnego kapitalizmu odwraca wzrok. W zamian oferuje iluzję wspólnoty zbudowanej w bańce social mediów, opartej na ideologiach wzmagających plemienną lojalność albo nowych mitach, które niebezpiecznie zaczynają przypominać teorie spiskowe. Tomasz Stawiszyński, filozof i eseista, z zacięciem badacza odrzucającego łatwe rozwiązania bierze na warsztat wszystko to, co wypieramy, o czym wolimy zapomnieć, a co - paradoksalnie - jest nieodłączną częścią ludzkiej egzystencji. W błyskotliwy sposób mierzy się z tymi problemami i umieszcza je w kontekście zbudowanym zarówno przez ważne teksty współczesnej humanistyki, jak i przez kulturę popularną. Obowiązkowa lektura dla wszystkich, którym nie wystarczają proste odpowiedzi na trudne pytania.

W prezentowanych tekstach ukazano zachodzące w różnym wymiarze i z różnej perspektywy, relacje między całożyciowym uczeniem się, rynkiem pracy a rozwojem jednostkowym, społecznym czy instytucjonalnym; dotyczące przeobrażeń w sferze pracy, zmian we wzorach przebiegu karier, rozwoju człowieka dorosłego, edukacyjnych wyzwań współczesnego świata. Refleksje nad kategoriami pojęciowymi ujętymi w tytule omawianej pracy budują jej strukturę. W ujęciu całościowym rozdziały prezentują szeroki ogląd tematu, równocześnie jednak ukazują też różnorodne teoretyczne podejścia do omawianych zagadnień z autorskim ustosunkowaniem się do ważności podejmowanych kwestii. Niektóre z tekstów wyraźnie zorientowane są na problematykę karier, inne poprzez prezentowane analizy łączą problemy rynku pracy z wzorami przebiegu karier, czy też rynku pracy i wyzwań, istotnych dla całożyciowego uczenia się i rozwoju człowieka dorosłego.

Autorzy przedstawiają zagadnienia towarzyszące procesom demograficznym w Polsce z perspektywy podejmowanych działań politycznych. Szczególną uwagę poświęcają procesowi upolitycznienia problemu starzejącego się społeczeństwa, instrumentom polityki demograficznej i społecznej oraz dyskursom politycznemu i medialnemu, zaistniałym w latach 1989–2016. Przemiany demograficzne, zwłaszcza proces starzenia się ludności, ze względu na swoją intensyfikację i złożoność stają się przedmiotem polityki państwa. Wypracowanie rozwiązań z zakresu polityki demograficznej i polityki społecznej, dostosowanych do wymogów coraz szybciej starzejącego się społeczeństwa i wyzwań społeczno-ekonomicznych XXI wieku to nagląca potrzeba. Recenzowana publikacja jest jednym z pierwszych opracowań, które odnosi się do tematu włączenia procesu zmiany demograficznej w dyskurs polityki społecznej w Polsce. (Dr hab. Agnieszka Chłoń-Domińczak, Szkoła Główna Handlowa w Warszawie) Praca w sposób bardzo trafny wypełnia lukę w polskim piśmiennictwie poświęconym problemom z pogranicza studiów nad migracją, demografią i polityką społeczną, ponieważ uwzględnia zaniedbywaną dotąd perspektywę politologiczną. (Dr Dorota Szelewa, University College Dublin) ********* Politicizing the problem of population ageing in Poland: Theory and practice The authors show the issues connected with demographical processes in Poland from the perspective of the political measures that have been implemented. They pay special attention to the process of politicizing the problem of population ageing, the instruments of demographical and social policies as well as the political and media discourse that existed in the years 1989–2016. ********** Dr hab. Maciej Duszczyk – adiunkt Instytutu Polityki Społecznej UW i Ośrodka Badań nad Migracjami UW. W kadencji 2016–2020 prorektor ds. naukowych UW. W latach 2014–2015 profesor wizytujący na Martin-Luther-Universität Halle-Wittenberg oraz Friedrich-Schiller- Universität Jena. Do jego zainteresowań naukowych należą: polityki migracyjne, integracja cudzoziemców, koszty i korzyści członkostwa Polski w UE, spójność społeczna. Dr Magdalena Lesińska – adiunkt Ośrodka Badań nad Migracjami UW. Kierowniczka Zespołu Polityk Migracyjnych w OBM UW, sekretarz Komitetu Badań nad Migracjami PAN. Do jej zainteresowań badawczych należą: teoria polityki, relacje między polityką migracyjną i demograficzną, polityka państwa wobec diaspory, partycypacja polityczna i publiczna migrantów. Mgr Kamil Matuszczyk – doktorant na Wydziale Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych UW, współpracownik Ośrodka Badań nad Migracjami UW. Uczestnik krajowych i zagranicznych projektów z zakresu polityki społecznej, migracji i demografii. Kierownik grantu Preludium NCN „Usługi opiekuńcze dla osób starszych świadczone przez cudzoziemców a jakość opieki domowej – perspektywa polityk publicznych”. Do jego zainteresowań naukowych należą: polityka demograficzna, gerontologia społeczna, opieka długoterminowa, współczesne migracje międzynarodowe.

Tom gromadzi refleksje i analizy dotyczące szerokiego ujęcia i rozumienia interdyscyplinarnych już dzisiaj terminów takich, jak dobrostan i zdrowie. Rozważania podjęto z perspektywy pedagogicznej i odniesiono do kontekstów indywidualnych i zbiorowych – społecznych. Do tomu swoje wypowiedzi złożyli zarówno główni reprezentanci polskiej pedagogiki, zwłaszcza pedagogiki społecznej, jak i początkujący badacze. W prezentowanych treściach konteksty zdrowia, dobrostanu i ich uwarunkowań rozpatrywane są na poziomie metaspołecznym oraz w świetle mniejszych struktur społecznych (rodzina, środowisko lokalne), a także w pryzmacie indywidualnych biografii i konkretnych wzorów osobowych. Zbiór jest dedykowany jako akademicki hołd profesor Ewie Syrek, jednej z czołowych postaci pedagogiki społecznej i pedagogiki zdrowia w Polsce.

– Naprawdę napiszesz, dlaczego popieramy Erdoğana? W Europie publikujecie tylko głosy szkalujące naszego prezydenta. To będzie twoja ostatnia książka – ostrzega Recep Tayyip. Zbieżność imion z prezydentem nie jest przypadkowa, nadali mu je rodzice, by pamiętał, kogo ma popierać. Po drugiej stronie tureckiej barykady stoi Cem. Za demonstrowanie w obronie parku oskarżono go o próbę obalenia rządu. Mówi, że po Turcji niesie się wiatr, który jeszcze zawieje rządzącym w twarz. On i jemu podobni czekają na ten dzień z utęsknieniem. Agnieszka Rostkowska, korespondentka polskich mediów w Turcji, rusza w drogę, by opisać zmiany zachodzące nad Bosforem. Portretuje mieszkańców Nowej Turcji, zarówno tych, którzy oddychają w niej pełną piersią, jak i tych, którzy duszą się od gazu łzawiącego. Wyjaśnia, co kryje się za spektakularną przebudową Stambułu, i docieka, dlaczego na południowy wschód kraju wciąż powracają czołgi. Tak powstał uniwersalny reportaż o tym, że nadzieja i wolność nigdy nie giną.

Zbiór reportaży Anny Pamuły – polskiej reporterki na stałe mieszkającej we Francji. Czy rodzice są odpowiedzialni za błędy swoich dzieci? - pyta Veronique, biała katoliczka, wcześniej obywatelka, a potem już tylko "matka terrorysty" sądzona za finansowanie organizacji terrorystycznej. Czy żona poligamisty może stać się emancypantką? Jak obrzezane kobiety mogą odzyskać godność? Dlaczego imigranci zaczęli głosować na prawicę? Na czym polega francuski antysyjonizm? Jak współistnieć w różnorodności? Z losów bohaterów „Wrzenia” – kobiet i mężczyzn, imigrantów i rdzennych Francuzów, śniadych i białych, żydów i katolików, wykształconych i niepiśmiennych, biednych i bogatych - wyłania się obraz kraju w ciągłym napięciu i pełnego sprzeczności, ale też poszukującego wewnętrznego porozumienia. Czy jest na nie szansa?

Cyberzagrożenia, ich rodzaje, skutki i rozwój, a także zjawiska, jakie one powodują, i rezultaty ich występowania, są przedmiotem badań i analiz pracowników Zakładu Nauk o Administracji i Bezpieczeństwa w Administracji Wydziału Administracji i Nauk Społecznych Politechniki Warszawskiej. Wyniki uzyskanych badań w obszarze zagrożeń są przedmiotem różnorodnych projektów badawczych, seminariów oraz prowadzonych wykładów i ćwiczeń w procesie dydaktycznym studentów. Niniejsza publikacja prezentuje wybrane z nich, które były treścią seminarium naukowego poświęconego tej ważnej tematyce, skupionej wokół problemu badawczego, jakim są Współczesne trendy cyberzagrożeń społeczeństwa informacyjnego. Do problemów tych zaliczono szczególnie: stan zagrożeń informacji w cyberprzestrzeni Rzeczypospolitej Polskiej, rodzaje zagrożeń, przewidywane ich skutki i trendy rozwojowe; cyberterroryzm a cyberterror, ich stan i rozmiar oraz zagrożenia, jakie ze sobą niosą, i zjawiska, jakie im towarzyszą; współczesny wymiar cyberwojny, sprowadzony do zagrożenia, które współcześnie dotyka wszystkich obywateli, wszystkie organizacje i instytucje społeczeństwa informacyjnego; „nietechniczne” elementy współczesnych zagrożeń, z którymi spotykamy się codziennie, zagrożenia, które dotykają nas wszystkich, a z których do końca nie zdajemy sobie sprawy; rezultat zagrożeń i powszechne stosowanie współczesnych narzędzi wymiany informacji i jej przetwarzania, sprowadzające się do niebezpiecznego zjawiska, jakim jest wykluczenie cyfrowe; rezultat zagrożeń i celowej działalności człowieka, sprowadzający się do dezinformacji obywateli w przestrzeni cyfrowej jako instrumentu ingerencji w jego wolność i prawa; obszar badań zagrożeń w cyberprzestrzeni na przykładzie cyberprzemocy i poszukiwanie nowych sposobów oraz metod badawczych w tym obszarze. Wskazane problemy są przedmiotem poszczególnych części niniejszej monografii, do studiowania których serdecznie zapraszamy.

Wchodząc w XXI wiek Polska – jak i cały świat – stała się areną cyfrowej rewolucji. Komputery z fantastycznych wizji przeobraziły się w przedmioty codziennego użytku. Bezgłośny światłowód wyparł skrzeczące modemy, a pokolenie MTV, zbiorowy umysł zjednoczony przed telewizorem, ustąpiło przed pokoleniem Neo, cyborgami połączonymi z komputerami – i sobą nawzajem. Miłość, polityka, kultura, media – globalna sieć odmieniła wszystko. Internet stał się „miejscem”, w którym żyjemy, bawimy się, kochamy, walczymy i nienawidzimy. Czytamy fake newsy, tweetujemy, share’ujemy kontent, lajkujemy… Stanowimy konglomerat umysłów, ciał i maszyn. Wszyscy jesteśmy połączeni. Wszyscy jesteśmy cyborgami.

Konkretny, praktyczny przewodnik, który nauczy, jak sprawić, by relacja naszego dziecka z cyfrowym światem była zdrowa i bezpieczna. Kieszonkowe ekrany stały się nieodłącznym elementem życia nie tylko naszego, ale też naszych dzieci. Dla nas telefony komórkowe, smartwatche, tablety i przenośne konsole były nowościami. Uczyliśmy się ich obsługi, stopniowo poznawaliśmy interaktywny świat, powoli zanurzaliśmy się coraz głębiej w sieć. Dla naszych dzieci ekrany są oczywistością, nie znają świata bez nich, a po sieci poruszają się nieporównywalnie zgrabniej niż my. Co nie znaczy, że są w niej zupełnie bezpieczne i że wiedzą, jak dbać o higienę cyfrową.

Telefon komórkowy – kiedyś symbol statusu, dziś nieodłączny towarzysz każdego z nas. Mały komputerek ukryty w torebce czy kieszeni, bez którego trudno wyobrazić sobie codzienność. Pełny aplikacji porządkujących rzeczywistość – za ich pośrednictwem płacimy, bawimy się, pracujemy. Z nimi zasypiamy i z nimi się budzimy. Żyjemy w czasach trzech ekranów – telewizora, komputera i komórki, które konkurują ze sobą o naszą uwagę. Smartfony zmieniły sposób, w jaki konsumujemy i tworzymy treści. Czy to nie brzmi, jakbyśmy utknęli w grze komputerowej? Michał R. Wiśniewski błyskotliwie i z nutą nostalgii prowadzi nas przez historię telefonizacji. Od ciężkich i wielkich komórek z lat dziewięćdziesiątych, przez kosztowne SMS-y i MMS-y na początku XXI wieku, aż po dziesiątki aplikacji na ultranowoczesnych smartfonach. Rozkłada na czynniki pierwsze zagrożenia i korzyści płynące z coraz to nowszych cyfrowych rozwiązań i osadza je w szerszym kontekście – społecznym i politycznym. TikTok i mapy Google’a, Messenger i Candy Crush Saga, kolorowe emoji i szarzy panowie w garniturach używający Twittera jako politycznej broni. Możliwości jest wiele, a wybór którą „zabójczą aplikację” ściągnąć, należy do nas. Czy to my zmieniamy świat za pomocą smartfonów, czy to one zmieniają nas? Nie wiadomo. There’s no app for that.

Hasło „Polska w ruinie” to była jednak prognoza. Kolejna książka znanego i cenionego satyryka Krzysztofa Daukszewicza napisana wspólnie z synem Aleksandrem to błyskotliwy komentarz do rzeczywistości ostatnich miesięcy, która zaskoczyła nas wszystkich. „Nikt z nas nie potrafi się cieszyć z inflacji i sytuacji w kraju, jak prezes NBP Adam Glapiński i premier Morawiecki, który ma taką przypadłość, że w każdym miejscu odrzuca go od faktów. Wyobraźmy sobie taką sytuację. Siedzi zamyślony poseł Marek Suski, co już jest żartem, podchodzi do niego wicepremier Sasin i pyta: - O czym tak myślisz? - A, zastanawiam się, że skoro od południa graniczymy z Czechami, to z kim graniczyliśmy rano?” - Krzysztof Daukszewicz