Pierwsza książka, która na taką skalę analizuje seksistowski charakter świata, w którym żyjemy – od dostępności usług publicznych po projektowanie dóbr luksusowych. Caroline Criado Perez na setkach przykładów pokazuje, że domyślnym użytkownikiem większości dóbr i usług jest wciąż mężczyzna, i pisze o tym, w jaki sposób wpływa to na codzienne życie połowy ludzkości. Brak istniejących danych na temat kobiet – ich potrzeb, zdrowia, sposobów korzystania z infrastruktury i usług publicznych, funkcjonowania na rynku pracy etc. – prowadzi do ich systematycznej dyskryminacji. Widoczne jest to we wszystkich dziedzinach życia: języku, systemie edukacji, ochronie zdrowia (np. diagnostyce i leczeniu niektórych chorób), normach obowiązujących w miejscu zatrudnienia, systemie ochrony pracy czy systemie podatkowym i zarządzaniu, nie mówiąc już o (nie)obecności kobiet na kartach historii. Przedsięwzięcie Caroline Criado Perez jest imponujące nie tylko ze względu na ilość materiału, jaki poddała analizie, ale również na fakt, że objęła nią olbrzymi obszar od Norwegii po Argentynę i RPA, i od Stanów Zjednoczonych po Japonię.

Pierwszy rocznik „Prac Polonistycznych ukazał się w Łodzi w 1937 roku, z inicjatywy wybitnych humanistów związanych z Wolną Wszechnicą (ze Stefanią Skwarczyńską na czele). Pismo na trwałe związało się z Łodzią i regionem, ale od początku było periodykiem o charakterze ogólnopolskim. Po wojnie, nie przestając pełnić funkcji forum środowiska macierzystego, zyskiwało z każdym wydanym tomem coraz większy zasięg oddziaływania i coraz mocniejszą pozycję ogólnopolską. Przyjęto i konsekwentnie realizowano zasadę, aby publikować w kolejnych rocznikach artykuły literaturoznawców z rozmaitych ośrodków i środowisk, oraz aby byli to najlepsi specjaliści w zakresie danej problematyki. W ciągu ponad siedemdziesięciu lat istnienia „Prace Polonistyczne” zyskały uznanie i wysoką rangę ze względu na to, że każdy rocznik w zgodnej opinii badaczy wydatnie wzbogacał wiedzę o rodzimej literaturze. Rozprawy opublikowane w „Pracach Polonistycznych” weszły w dziesiątkach pozycji do podstawowej bibliografii każdej epoki literackiej i każdej dziedziny literaturoznawstwa.

Interdyscyplinarne czasopismo humanistyczne, istniejące od 1957 roku. Do 2014 roku ukazywało się jako dwumiesięcznik, od 2015 roku jest kwartalnikiem. Publikowane są w nim artykuły problemowe (krajowe i zagraniczne) z zakresu różnych dyscyplin: literaturoznawstwa, historii, kulturoznawstwa, socjologii, filozofii, psychologii i językoznawstwa. Zamieszczane są również przekłady oraz materiały i przyczynki, dyskusje i polemiki, recenzje i przeglądy. Adresowane przede wszystkim do środowiska naukowego, nie pomija jednak czytelnika mniej profesjonalnego, zwłaszcza nauczycieli, studentów oraz inteligencji zainteresowanej problematyką humanistyczną.

Od Redakcji Przedkładany uwadze czytelników zeszyt Przeglądu Socjologicznego jest poświęcony problematyce kobiecej. Wiadomo, że jest to problematyka bogata i różnorodna, związana z wieloma aspektami życia jednostek i społeczności. W tym tomie znalazły się tylko niektóre kwestie, może rzadziej dyskutowane. Zeszyt otwiera artykuł E. Malinowskiej na temat świadomości feministycznej kobiet – uczestniczek „Solidarności” w latach 80. Artykuł dedykujemy pamięci 30-lecia NSZZ. Kolejne teksty pokazują kulturowe uwarunkowania sytuacji kobiet odrzucających macierzyństwo (czyli istotny element stereotypu kobiecości) w artykule E. Garncarek. E. Paprzycka analizuje ambiwalencję procesu socjalizacji kobiet. Nieco prowokacyjnie brzmi teza A. Piekarskiej o walorach kobiet na rynku pracy: ich zatrudnianie jest wysoce racjonalne, bo są wykształcone, kompetentne i... tańsze. A. Dziedziczak-Foltyn podnosi problem równości płci w nauce i edukacji akademickiej. Na uwagę zasługuje tekst M. Nowickiej poświęcony koncepcji postkolonializmu. Koncepcja ta zyskała powodzenie wśród badaczek, m.in. jako sposób wyjaśniania społecznego położenia kobiet. I wreszcie I. Desperak omawia aktualny stan ruchu kobiecego w Polsce, podkreślając szczególną rolę dwu Kongresów Kobiet. Całości zeszytu dopełniają recenzje. Omówiona jest monografia dotycząca biedy kobiet oraz autobiografia Marii Jarosz jako przykład sukcesu wcale niełatwo osiągniętego.

Zamieszczane w Rozprawach Komisji Językowej artykuły podejmują tematykę z wielu dziedzin lingwistycznych, prezentujących różną metodologię badawczą. Publikowane rozprawy i artykuły mają charakter teoretyczno-metodologiczny i materiałowy. Obok prac polonistycznych w Rozprawach... ukazują się prace slawistyczne i komparatywne z odniesieniem do stanu indoeuropejskiego, autorstwa głównie językoznawców łódzkich, ale także pozałódzkich i zagranicznych – przedstawicieli wszystkich pokoleń. The periodical (annual) Rozprawy Komisji Językowej Łódzkiego Towarzystwa Naukowego / Dissertations of Language Committee of Lodz Learned Society was established in 1954. Articles featured in Dissertations of Language Committee of Lodz Learned Society concentrate on issues from numerous linguistic fields which present various research methodologies. Treatises and articles are of theoretical-methodological and material representing nature. Apart from papers in Polish studies, Dissertations of Language Committee of Lodz Learned Society publishes also Slavonic articles and compendious works with reference to Indo-European state. The authors of articles are mainly linguists from Lodz; however, besides them there are scientists from outside Lodz and abroad who represent all generations.

"Salve Femina" to ilustrowana książka, która pokazuje, że feminizm to nie impuls, ani produkt współczesności. Znajdziemy tu portrety ponad stu Polek, które odegrały ważną rolę w historii Polski i na zawsze weszły do historii polskiego feminizmu. Na portretach znajdują się wizerunki prekursorek walczących piórem, słowem i czynem, m.in. Marii Konopnickiej, Narcyzy Żmichowskiej, Kazimiery Bujwidowej, Marii Dulębianki, Marii Jaremy, Anny Świrczyńskiej, Ireny Sendlerowej ale także współczesnych bohaterek, pisarek, poetek, publicystek, akademickich „siłaczek”, polityczek oraz tych działających na rzecz kilkuset działających w Polsce organizacji kobiecych, grup nieformalnych i ośrodków, np. uczestniczki Strajku Kobiet. Są wśród nich: Maria Janion, Maria Czubaszek, Olga Tokarczuk, Sylwia Chutnik, Kazimiera Szczuka, Manuela Gretkowska, Krystyna Kofta, , Hanna Bakuła, Kinga Dunin, Wanda Traczyk – Stawska, Ewa Łętowska. Dzięki przytoczonym w książce fragmentom ważnych wypowiedzi niemal każdej z zaprezentowanych w niej kobiet "Salve Femina" to skarbnica feministycznych cytatów odzwierciedlających najważniejsze, często wyjątkowe, zasługi bohaterek. Brak równości płciowej nadal pozostaje największą światową niesprawiedliwością, a wszelkie próby zwalczenia jej rozciągają się poprzez millenia oraz kontynenty nie omijając naszego kraju.

Susan Sontag pisała o sztuce i polityce, feminizmie i homoseksualizmie, sławie i stylu, medycynie i narkotykach, radykalizmie i faszyzmie oraz freudyzmie, komunizmie i amerykanizmie – jej dzieła stały się kluczem do zrozumienia współczesnej kultury. Benjamin Moser analizuje dzieła Sontag ukazując geniusz jej twórczości, radykalnej myśli i społecznego aktywizmu oraz sięga głębiej, poza publiczny wizerunek, i ujawnia nieznane prywatne oblicze pisarki. Snując tę fascynującą opowieść, wykorzystuje setki wywiadów przeprowadzonych od Maui po Sztokholm i od Londynu po Sarajewo oraz przedstawia blisko sto fotografii. To pierwsza książką oparta na zamkniętych dla świata rodzinnych archiwach i świadectwach osób, które nigdy wcześniej nie mówiły o Susan Sontag, jak na przykład jej życiowa partnerka i światowej sławy fotografka Annie Leibovitz. Biografia „Sontag. Życie i twórczość” (ang. „Sontag: Her Life and Work”) otrzymała Nagrodę Pulitzera 2020.

The issue is devoted to an interdisciplinary analysis of the many aspects of feminism in historical, anthropological, religious, legal, philosophical, political, educational, and sociological terms. The authors of the articles attempted to answer the following questions: How should women's domestic work be valued? Is Girl Scouting different from Boy Scouting? How to organise a feminist law clinic class? Can mobbing procedures aim at a potential reconciliation between perpetrator and victim? What is the contemporary significance of women's dress? Is the equality legacy of the French Revolution relevant in Syria today? Are figures of matriarchy present in the Old Testament? How does the law regulate marriage, motherhood and parenthood? How should the concept of gender be understood? Do the theories of evolutionism accurately explain the relationship between men and women? The publication is licensed under the Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0 Poland license (CC BY 3.0 PL) (full license available at: http://creativecommons.org/licenses/by/3.0/pl/legalcode). ********* Numer poświęcony jest interdyscyplinarnej analizie wielu aspektów feminizmu w wymiarze historycznym, antropologicznym, religijnym, prawniczym, filozoficznym, politycznym, edukacyjnym, socjologicznym. Autorzy artykułów podjęli próby odpowiedzi na pytania: Jak należy wycenić pracę domową kobiet? Czy skauting dziewcząt różni się od skautingu chłopców? Jak zorganizować zajęcia z zakresu feministycznej kliniki prawa? Czy procedury związane z mobbingiem mogą zmierzać do potencjalnego pojednania sprawcy i ofiary? Jakie jest współczesne znaczenie kobiecego stroju? Czy równościowe dziedzictwo rewolucji francuskiej jest dziś istotne w Syrii? Czy w Starym Testamencie obecne są figury matriarchatu? Jak prawo reguluje małżeństwo, macierzyństwo i rodzicielstwo? Jak należy rozumieć pojęcie płci? Czy teorie ewolucjonizmu trafnie wyjaśniają relacje między kobietami i mężczyznami? Publikacja na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 PL (CC BY 3.0 PL) (pełna treść wzorca dostępna pod adresem: http://creativecommons.org/licenses/by/3.0/pl/legalcode). ********* Prof. dr hab. Tomasz Giaro (ORCID 0000-0002-5702-6135) – prawnik, specjalista w zakresie prawa rzymskiego, teorii, filozofii i historii prawa oraz prawa porównawczego, od 2009 roku profesor nauk prawnych, od 2016 roku dziekan Wydziału Prawa i Administracji UW, kierownik Katedry Europejskiej Tradycji Prawnej. Dodatkowo odbył studia podyplomowe w Scuola di Perfezionamento in Diritto Civile na Uniwersytecie w Camerino. W latach 1984-1985 stypendysta Fundacji Humboldta na Uniwersytecie w Bonn. W latach 1990–2006 pracownik Max-Planck-Institut für Europäische Rechtsgeschichte we Frankfurcie nad Menem. Dodatkowo zatrudniony wówczas jako profesor na Wydziale Prawa Uniwersytetu Goethego we Frankfurcie nad Menem, na Wydziale Prawa Freie Universität Berlin oraz na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Giessen. W latach 2002–2004 kierownik projektu „Modernizacja praw wschodnioeuropejskich od początku XIX wieku” w Max-Planck-Institut. W latach 2004–2006 kierownik międzynarodowego projektu „Kultura prawna nowoczesnej Europy Wschodniej” finansowanego przez Fundację Volkswagena. W latach 2007–2014 członek Komitetu Nauk o Kulturze Antycznej PAN, w latach 2011–2014 zastępca Przewodniczącego Komitetu Nauk Prawnych PAN. W latach 2015-2019 Przewodniczący Rady Programowej przy Stacji Naukowej PAN w Rzymie. W 2010 roku przeprowadził cykl 15 wykładów „European Legal Tradition” na Uniwersytecie Florydy (Gainesville) w USA. W roku 2011 otrzymał nagrodę Fundacji na rzecz Nauki Polskiej w dziedzinie nauk humanistyczno-społecznych. Od 2013 roku redaktor naczelny czasopisma „Studia Iuridica”.

Ostatnie lata przyniosły apogeum procesu, który Agnieszka Graff diagnozowała dwadzieścia lat temu. Po 1989 roku budowano nad Wisłą demokrację, ale z pominięciem kobiet. W sferze publicznej seksizm był niczym powietrze - powszechny, oczywisty, niezauważalny. Dziś feminizm jest zjawiskiem masowym. Z narastającego przez lata gniewu zrodził się poteżny ruch zdolny wyprowadzić na ulice setki tysięcy osób. Po drugiej straonie barykady znajduje się antyfeminizm - podszyty nacjonalizmem, zawsze w zestawie z homofobią - nazywany też "walką z ideologią gender". Graff nie podaje recept i unika pouczeń. Daje narzędzia i pokazuje, jak (jeszcze, niestety) jest.

Czujesz się zagubiona, zagubiony w tym, co się dzieje z naszą rzeczywistością? Zaskakuje cię to, jak bardzo się upodabnia do świata „podręcznych” z powieści Margaret Atwood? Masz rację, od kilku lat dzieje się coś bez precedensu. Czytasz wiadomości z Polski, Argentyny, ze Stanów Zjednoczonych czy Włoch i widzisz te same średniowieczne pomysły, krążące niebezpiecznie szybko po całym globie. Ktoś chce ci odebrać prawo do decydowania o intymności, o twoim ciele, o tym, jak kochać i kogo, i w ogóle jak żyć. Ta książka opowiada o źródłach tego ciemnego, fundamentalistycznego nurtu, śledzi, kto za nim stoi. Klementyna Suchanow, autorka m.in. głośnej biografii Witolda Gombrowicza, dowodzi, że tu nic nie dzieje się przypadkiem, a kobiece ciała stały się dziś przedmiotem wielkiej politycznej rozgrywki o losy świata.

Wydany 90 lat temu „Własny pokój” Virginii Woolf należy do kanonu literatury feministycznej i wciąż jest ważnym punktem odniesienia. Woolf wskazywała na dwa warunki, które muszą być spełnione, żeby kobiety mogły się realizować: powinny mieć swój pokój (przestrzeń do działania, rozumianą też dosłownie) i otrzymywać godne wynagrodzenie. To bardzo aktualne postulaty. Edyta Bartosiewicz, Joanna Bator, Magda Cielecka, Katarzyna Kozyra, Martyna Wojciechowska, Ewa Woydyłło konfrontują się z brytyjską ikoną feminizmu i dyskutują z Sylwią Chutnik oraz Karoliną Sulej o swojej wizji kobiecości. Virginia Woolf żyła w innym świecie, ale jej esej nadal pozostaje perłą. Udowadniają to także rozmowy o nim sławnych i przebojowych kobiet.

22 października 2020 roku trybunał Przyłębskiej zaostrza prawo aborcyjne i wydaje wyrok na Polki. Na ulice wychodzą tłumy. Wzburzone. Wściekłe. Kobiecy gniew eksplodował wtedy mocniej niż w trakcie Czarnego Protestu. Setki tysięcy kobiet w dziesiątkach miast głośno upomniały się o swoje prawa. Prawa, których wiele z nas nie miało nigdy. Aleksandra Nowak była jedną z nich. Tamtymi demonstracjami otwiera swoją prywatną kronikę gniewu, wściekłości i furii. Autorka przygląda się współczesnej kulturze, tradycyjnemu wychowaniu i religii. Sięgając do własnych doświadczeń, w przejmująco osobistej książce analizuje siłę, której nie sposób powstrzymać.

Cała prawda o feminatywach. To wymysł współczesnych feministek czy językowa tradycja, o której zapomnieliśmy? Skąd tyle zamieszania wokół kobiecych nazw zawodów? Kogo tak właściwie drażnią i dlaczego obrosły tyloma mitami? Martyna F. Zachorska, językoznawczyni znana jako Pani od Feminatywów, pokazuje, jak język – zwyczaje językowe, przysłowia czy potoczne zwroty – buduje obraz naszego świata, w tym nasze postrzeganie kobiet, płci czy ciała. Pisze też o tym, jak polszczyzna radzi sobie z opisywaniem seksualności, zwłaszcza kobiecej, czy niebinarności. A co więcej, autorka nie boi się zajrzeć w najciemniejsze zakamarki internetu, czyli do manosfery, w której rozprawia się o tym, jak feministki represjonują białych mężczyzn.

Przyznanie praw, wolność, możliwość decydowania. Te dawne hasła feminizmu zostały przejęte przez społeczeństwo, które podsuwa kobietom wyretuszowaną, niezmiernie zseksualizowaną i coraz węższą wizję kobiecości. Przed kobietami otwiera się mnóstwo szans i perspektyw, ale w rzeczywistości aspiracje wielu młodych dziewcząt ograniczane są przez kulturę, w której jedyną przepustką do sukcesu jest uroda. A jednocześnie coraz częściej przekonuje się nas, że widoczna wokół nierówność jest skutkiem wrodzonych różnic biologicznych a nie czynników społecznych. Na podstawie licznych badań naukowych oraz osobistych rozmów Natasha Walter - autorka przełomowej pozycji The New Feminism i jedna z czołowych komentatorek brytyjskiej kultury - napisała szczerą, pełną pasji i wyjątkowo ważną książkę, która każe nam na nowo spojrzeć na współczesne dziewczyny i kobiety, na seksizm i kobiecość.