Otwartość na różnorodność podejść badawczych, którą znajdujemy w pracach językoznawczych Alicji Kacprzak zainspirowała redaktorów książki Le poids des mots do nader udanej propozycji zebrania w jednej monografii, poświęconej wadze słów, prawdziwego kompendium wzorcowych rozwiązań metodologicznych autorstwa uznanych badaczy. W pracy poznajemy kluczowe zagadnienie zanalizowane przez pryzmat teorii semantycznych, badań z zakresu lingwistyki tekstu, rozważań pragmalingwistycznych, badań traduktologicznych, analiz leksykograficznych i leksykologicznych, lingwistyki komputacyjnej, socjolingwistyki i glottodydaktyki. [...] Monografia zainteresuje językoznawców i tłumaczy oraz studentów przygotowujących prace dyplomowe i doktorantów pracujących w obrębie już wybranych metodologii. Uwrażliwi też na płynne granice prowadzonych badań, ich wieloaspektowość, czasem również interdyscyplinarność. Z recenzji prof. dr hab. Haliny Widły L'ouverture à la diversité des approches linguistiques, que nous trouvons dans les travaux d’Alicja Kacprzak, a inspiré aux éditeurs de ce livre le projet de réunir, dans une monographie consacrée au poids des mots formant un véritable compendium, des solutions méthodologiques exemplaires de chercheurs reconnus. La problématique centrale se décline dans l’ouvrage à travers le prisme des théories sémantiques, des recherches en linguistique textuelle, en pragmatique linguistique, en traductologie, des analyses lexicographiques et lexicologiques, de la linguistique computationnelle, de la sociolinguistique et de la didactique des langues. […] Le volume intéressera les linguistes et les traducteurs ainsi que les étudiants préparant leur mémoire et les doctorants menant leurs recherches dans le cadre de méthodologies déjà choisies. Il les sensibilisera aussi aux limites flottantes des recherches, à leur multiaspectualité et, parfois, à leur caractère interdisciplinaire. Extraits de l’évaluation scientifique du Pr. Halina Widła

Krzepiąca odtrutka na nieznośny język, który nas otacza i arcyzabawna dawka kultury języka w jednym. Nowy zbiór popularnych felietonów Michała Rusinka w zamierzeniu autora ma być antidotum na szkody, które powoduje wszechobecny język polityków i rozmów o polityce.

Epoka, w której żyjemy, pełna jest również sytuacji komunikacyjnie trudnych, wynikających z tempa zmian cywilizacyjnych, konfliktów kulturowo-społecznych, narastających przepaści związanych z otwarciem na Innego, do spotkania z którym nie zawsze jesteśmy przygotowani. Rozprawy i studia wchodzące w skład niniejszej monografii zostały podzielone na cztery części: I Inny, Obcy, hejt, tolerancja… — językowe konceptualizacje, II W(y)kluczenie — od języka do dyskursu, III Nie/porozumienie — w stronę (społecznego) dialogu, IV Inny, Obcy — konteksty międzykulturowe. Podjęte problemy sytuują się w wielu przestrzeniach komunikacyjnych i społecznych, skupiają się zarówno na samym języku i jego środkach, jak i na kontekstach użycia kodu naturalnego, stanowiących kluczowe tło kulturowo-społeczne (oraz jego manifestacje), takie jak polityka, rasizm, płeć, orientacja seksualna, religia, sport, choroba czy inność narodowa i kulturowa.

Informacja czy propaganda? Michał Rusinek rozbraja język polityków (nie tylko przed wyborami) „Dziady” i dziadersi. Odmieniane przez wszystkie przypadki lex Czarnek i Polski Ład. Wojna. Dobra zmiana? Słowa, które docierają do naszych uszu ze wszystkich stron. Zakażają rozmowy przy stole, przenikają niepostrzeżenie do języka dzieci, zniekształcają widzenie świata. Jak się przed nimi bronić? Myśleć samodzielnie i nie dać się uśpić. Michał Rusinek od lat uważnie wsłuchuje się w język polityków, wyjaśnia rządzące nim mechanizmy i alarmuje, byśmy sami byli czujni. Wie, że manipulacji w przestrzeni publicznej nie da się za bardzo zmierzyć (chyba że w sasinach), ale przekonuje, że można ją zdemaskować i rozbroić. Czy nauczy nas to odróżniać informację od propagandy? Nie potwierdzamy, nie zaprzeczamy. Ale wiedza o tym wszystkim należy nam się jak psu… micha.

Publikacja jest rozpoznaniem pod kątem mechanizmów perswazji materiału językowe-go, który dotąd nie był przedmiotem dociekań lingwistycznych. Prezentuje specyfikę tekstu gwarowego – ciekawego i barwnego gatunku wypowiedzi, koncentrując się na pragmatycznym wymiarze codziennej komunikacji językowej. Autorka sięgnęła do kor-pusu tekstowego z nagrań bezpośredniego, żywego kontaktu z mieszkańcami wsi, pod-kreślając szczególnie ważne elementy komunikatu, które najlepiej mobilizują odbiorcę do działania zgodnego z intencją nadawcy. W pierwszej części autorka zajmuje się zagadnieniem mechanizmów i uwarunkowań nakłaniania, wskazując różne stanowiska językoznawców oraz przedstawicieli innych dyscyplin naukowych: politologów, prawników, filozofów, socjologów, psychologów w kwestii rozpoznania relacji między perswazją a manipulacją; w drugiej – bada kierunek oddziaływania perswazyjnego, realizujący się w tekstach gwarowych poprzez: dobór słownictwa i frazeologii, narzucanie sposobu wartościowania, budowę zdań, organizację tekstu oraz pozasłowne środki komunikowania się. Ponadto porównuje techniki i środki oddziaływania, występujące w różnych typach dyskursu.

Prace językoznawcze zamieszczone w niniejszym numerze dotyczą onomastyki: antroponimii historycznej i ojkonimii oraz wkładu polskiej szkoły onomastycznej w badania dawnego pogranicza polsko-ukraińskiego, a także zagadnień słowotwórstwa, frazeologii, semantyki, lingwokulturologii, tekstologii i dyskursologii, osiągnięć socjolingwistyki lwowskiej oraz wkładu ośrodka warszawskiego w rozwój glottodydaktyki ukrainistycznej. Studia literaturoznawcze zostały poświęcone przede wszystkim literaturze współczesnej. W centrum zainteresowań badaczy znalazły się wybrane powieści Majka Johansena oraz Serhija Żadana. Przedstawiono w nich także wyczerpującą analizę tomu poetyckiego Żywoty świętych wybitnego barkowego twórcy Łazarza Baranowicza. Publikacja na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 PL (CC BY 3.0 PL) (pełna treść wzorca dostępna pod adresem: http://creativecommons.org/licenses/by/3.0/pl/legalcode).

Cała prawda o feminatywach. To wymysł współczesnych feministek czy językowa tradycja, o której zapomnieliśmy? Skąd tyle zamieszania wokół kobiecych nazw zawodów? Kogo tak właściwie drażnią i dlaczego obrosły tyloma mitami? Martyna F. Zachorska, językoznawczyni znana jako Pani od Feminatywów, pokazuje, jak język – zwyczaje językowe, przysłowia czy potoczne zwroty – buduje obraz naszego świata, w tym nasze postrzeganie kobiet, płci czy ciała. Pisze też o tym, jak polszczyzna radzi sobie z opisywaniem seksualności, zwłaszcza kobiecej, czy niebinarności. A co więcej, autorka nie boi się zajrzeć w najciemniejsze zakamarki internetu, czyli do manosfery, w której rozprawia się o tym, jak feministki represjonują białych mężczyzn.