Publikacja dotyczy społecznego postrzegania aborcji w dyskursie publicznym i wpisuje się w krytyczną refleksję na ten temat. Autorka przedstawia różne krzyżujące się pola dyskursu publicznego, dotyczącego aborcji, w szczególności zaś pola dyskursu ideologicznego oraz dyskursu elit symbolicznych (kościelny, naukowy i nienaukowy, artystyczny). Publikacja pokazuje, że w polskim dyskursie o aborcji wciąż mamy do czynienia z fazą "rytualnego chaosu", opisywaną przez socjologów dwie dekady temu. W książce wykazano, że najbardziej wszechstronna i bezstronna w kwestii aborcji okazuje się sztuka. Autorka analizując różnorodne dyskursy opisuje wiele strategii i reguł jakimi rządzi się publiczny dyskurs o aborcji. Ukazuje kwestie ukrywane, przemilczane, kwestie tabu. Wreszcie pokazuje jak bardzo oficjalny dyskurs o przerwaniu ciąży zdominowany jest przez "męski punkt widzenia". Część pierwsza książki ukazuje dyskurs religijny przez pryzmat jego historycznych początków, rozwoju i wpływu katolickiej doktryny małżeństwa na postrzeganie sfery cielesnej i seksualnej życia człowieka. W części drugiej zaprezentowano dyskurs naukowy i nienaukowy poprzez ukazanie najważniejszych "głosów nauki" i "głosów naukowców". Autorka odwołuje się do najistotniejszych aspektów i ustaleń naukowych (empirycznych i teoretycznych), dotyczących kwestii przerwań ciąży, a także opisuje różne mechanizmy i płaszczyzny przenikania się dyskursów (np. naukowy oraz ideologiczny). Ostatnia część pracy dotyczy wybranego dyskursu elit symbolicznych, dyskursu artystycznego. Analizie poddano prace plastyczne meksykańskiej malarki Fridy Kahlo, a także dzieła literatury pięknej.

Kim jest Lady Sapiens? Myśleliśmy, że prehistoryczny mężczyzna biegał z włóczną i polował na mamuty, a kobieta rodziła dzieci, dbała o płomień w jaskini i była zbieraczką. Aż do teraz. Cirotteau, Kerner i Pincas udowadniają, że już w prehistorii kobieta była równa mężczyźnie. Dzięki zaawansowanym technikom badawczym wiemy dzisiaj, jaki tryb życia prowadziła. Zdecydowanie daleko jej było do obfitych kształtów Wenus – miała atletyczną sylwetkę, by móc z powodzeniem polować, zabijać, opiekować się dziećmi i chorymi. Czy można powiedzieć, że podobnie jak współczesna kobieta godziła pracę z macierzyństwem? Matka, konstruktorka, lekarka, łowczyni, szamanka. Kobieta. Dzięki Lady Sapiens przetrwaliśmy i jesteśmy dziś tacy, jacy jesteśmy.

Mama. Słowo niezwykłe. Wyjątkowe, a zarazem uniwersalne. Jedno słowo, które potrafi wyrazić miłość, czułość, troskę, radość, nadzieję - ale czasem też nieobecność i tęsknotę. Quentin Gréban stworzył wspaniałą kolekcję portretów matek z różnych epok i stron świata, a Hélene Delforge opatrzyła je pięknymi, poetyckimi tekstami. Wszystkie odcienie macierzyństwa w zachwycającej formie graficznej, wyjątkowy prezent dla każdej obecnej i przyszłej mamy.

„Mama bez komórki” próbuje odpowiedzieć na pytanie, jak zwolnić tempo i wykorzystać niepowtarzalną szansę na wartościowe i szczęśliwe życie. Takie życie jest dostępne dla każdego. Wystarczy postawić pierwszy krok...

Miasto dla kobiet to miasto dla wszystkich. Dla niemowlaków w wózkach, których nie trzeba pchać po wertepach, bo chodniki są proste, a krawężniki niskie. Dla młodych dziewczyn, które chcą spędzić ze sobą czas i przeżyć przygodę, a nie horror w scenografii ledwo oświetlonego przejścia podziemnego. Dla osób starszych, które potrzebują dostać się do lekarza bez kilku przesiadek po drodze. Dla rodzin, które szukają mieszkania, by po prostu dobrze żyć, a nie inwestować. To prawda, że miasta projektowali i budowali mężczyźni. To prawda, że bezwiednie stworzyli infrastrukturę, która odpowiada na ich potrzeby. Dowodem mogą być techniczne normy, w których zakodowana jest domyślna płeć męska. Pozornie neutralne przepisy dotyczące na przykład ochrony przed działaniem wiatru uwzględniają statystyczną osobę… o posturze przeciętnego dorosłego mężczyzny. Leslie Kern opisuje nie tylko paradoksy architektoniczne i to, jak kobiety doświadczają miasta, ale uważnie tropi też zmiany, które potrafią otworzyć miasto dla wszystkich jego mieszkańców.

Bycie rodzicem w dzisiejszym świecie to sprawa niełatwa. Już sama decyzja o tym, czy mieć dzieci i dlaczego, jest polityczna i nie da się jej podjąć racjonalnie. A dalej czekają kolejne pułapki i przeszkody, których pokonanie w zgodzie z wyznawanymi wartościami i zdrowym rozsądkiem zakrawa na cud. Którą rolę wybrać – dobrej matki czy matki niedoskonałej? Jakie książki czytać swoim pociechom, żeby dać im moc i nie podcinać im skrzydeł? Jak wychować syna, gdy jest się feministką? Jak pokonać czające się w każdym kącie smoki i dlaczego zamartwiamy się o dzieci bardziej niż nasi rodzice? I czy wolno jeszcze otwarcie czerpać radość z rodzicielstwa, czy to dzisiaj już zupełnie niemodne? Karolina Lewestam kolejne rodzicielskie rozterki bierze pod lupę i opisuje z akademicką precyzją filozofki, żeby za chwilę odrzucić rozum i dać się ponieść emocjom. To błyskotliwa, przezabawna, mądra książka, która zachęca do myślenia, wątpienia, poszukiwania, a przede wszystkim do tego, by w dążeniu do perfekcji nie przegapić tego, co najważniejsze.

Trudno odpowiedzieć dziecku na wszystkie pytania. Niektóre z nich nadal krępują rodziców i dziadków, którzy korzystają z odpowiedzi często mijających się z prawdą. Te najbardziej dociekliwe często dotyczą cielesności, seksualności i prokreacji. Zdarza się, że udajemy, że pytanie nie padło, zmieniamy temat lub opowiadamy historie o bocianie i kapuście z nadzieją, że kolejne pytania nie padną. A przecież oswajanie się z własnym ciałem towarzyszy dzieciom już w okresie niemowlęcym, a pytanie „skąd jestem?”, to jedno z najważniejszych, które pada z ust dziecka w bardzo wczesnym dzieciństwie. Tymczasem temat prokreacji i nazywanie części ciała, które biorą udział w akcie poczęcia wciąż nie przechodzi nam przez gardło. Dziecięce pytania dotyczące intymności za każdym razem budzą w nas zakłopotanie. W książeczce "Skąd jestem?" podpowiadamy rodzicom, dziadkom i opiekunom jak rozmawiać z dziećmi na temat poczęcia i narodzin. Tekstowi, w którym padają słowa „cipka” i „siusiak” towarzyszą piękne kolorowe ilustracje Marianny Sztymy. Mamy nadzieje, że nasza książeczka jest piękną intymną historią, która nikogo nie zawstydzi.

The issue is devoted to an interdisciplinary analysis of the many aspects of feminism in historical, anthropological, religious, legal, philosophical, political, educational, and sociological terms. The authors of the articles attempted to answer the following questions: How should women's domestic work be valued? Is Girl Scouting different from Boy Scouting? How to organise a feminist law clinic class? Can mobbing procedures aim at a potential reconciliation between perpetrator and victim? What is the contemporary significance of women's dress? Is the equality legacy of the French Revolution relevant in Syria today? Are figures of matriarchy present in the Old Testament? How does the law regulate marriage, motherhood and parenthood? How should the concept of gender be understood? Do the theories of evolutionism accurately explain the relationship between men and women? The publication is licensed under the Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0 Poland license (CC BY 3.0 PL) (full license available at: http://creativecommons.org/licenses/by/3.0/pl/legalcode). ********* Numer poświęcony jest interdyscyplinarnej analizie wielu aspektów feminizmu w wymiarze historycznym, antropologicznym, religijnym, prawniczym, filozoficznym, politycznym, edukacyjnym, socjologicznym. Autorzy artykułów podjęli próby odpowiedzi na pytania: Jak należy wycenić pracę domową kobiet? Czy skauting dziewcząt różni się od skautingu chłopców? Jak zorganizować zajęcia z zakresu feministycznej kliniki prawa? Czy procedury związane z mobbingiem mogą zmierzać do potencjalnego pojednania sprawcy i ofiary? Jakie jest współczesne znaczenie kobiecego stroju? Czy równościowe dziedzictwo rewolucji francuskiej jest dziś istotne w Syrii? Czy w Starym Testamencie obecne są figury matriarchatu? Jak prawo reguluje małżeństwo, macierzyństwo i rodzicielstwo? Jak należy rozumieć pojęcie płci? Czy teorie ewolucjonizmu trafnie wyjaśniają relacje między kobietami i mężczyznami? Publikacja na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 PL (CC BY 3.0 PL) (pełna treść wzorca dostępna pod adresem: http://creativecommons.org/licenses/by/3.0/pl/legalcode). ********* Prof. dr hab. Tomasz Giaro (ORCID 0000-0002-5702-6135) – prawnik, specjalista w zakresie prawa rzymskiego, teorii, filozofii i historii prawa oraz prawa porównawczego, od 2009 roku profesor nauk prawnych, od 2016 roku dziekan Wydziału Prawa i Administracji UW, kierownik Katedry Europejskiej Tradycji Prawnej. Dodatkowo odbył studia podyplomowe w Scuola di Perfezionamento in Diritto Civile na Uniwersytecie w Camerino. W latach 1984-1985 stypendysta Fundacji Humboldta na Uniwersytecie w Bonn. W latach 1990–2006 pracownik Max-Planck-Institut für Europäische Rechtsgeschichte we Frankfurcie nad Menem. Dodatkowo zatrudniony wówczas jako profesor na Wydziale Prawa Uniwersytetu Goethego we Frankfurcie nad Menem, na Wydziale Prawa Freie Universität Berlin oraz na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Giessen. W latach 2002–2004 kierownik projektu „Modernizacja praw wschodnioeuropejskich od początku XIX wieku” w Max-Planck-Institut. W latach 2004–2006 kierownik międzynarodowego projektu „Kultura prawna nowoczesnej Europy Wschodniej” finansowanego przez Fundację Volkswagena. W latach 2007–2014 członek Komitetu Nauk o Kulturze Antycznej PAN, w latach 2011–2014 zastępca Przewodniczącego Komitetu Nauk Prawnych PAN. W latach 2015-2019 Przewodniczący Rady Programowej przy Stacji Naukowej PAN w Rzymie. W 2010 roku przeprowadził cykl 15 wykładów „European Legal Tradition” na Uniwersytecie Florydy (Gainesville) w USA. W roku 2011 otrzymał nagrodę Fundacji na rzecz Nauki Polskiej w dziedzinie nauk humanistyczno-społecznych. Od 2013 roku redaktor naczelny czasopisma „Studia Iuridica”.

To jest książka o relacji matki z synem, który, tak się zdarzyło, jest w spektrum autyzmu. Jak akceptować swoje dziecko, kiedy się go zupełnie nie rozumie? Jak to zrobić, żeby widzieć je naprawdę? To jest książka o nieadekwatnych oczekiwaniach rodzicielskich, wielkim rozczarowaniu, pracy nad sobą dla dobra relacji i o wielkiej miłości. Odwzajemnionej. W książce gościnnie występuje syn, który zdecydował się nie ujawniać nazwiska.

Nie radzisz sobie? – to twoja sprawa. Nie masz czasu? – któż go ma?! Czujesz się samotna w codziennej pogoni? – weź się w garść i nie narzekaj. Depresja? Jaka depresja? Poszłabyś do normalnej pracy, to by ci przeszło. Za bardzo boli? To okres, musi boleć. Tak, o naszym życiu można powiedzieć jeszcze wiele rzeczy. Można strywializować kolejne jego aspekty, ośmieszyć problemy, unieważnić to, co czujemy. Magdalena Kostyszyn w swoich minireportażach odsłania kobiecą codzienność w Polsce. Czy kobieta pracująca na tym samym stanowisku co mężczyzna, powinna zarabiać mniej od niego? Czy zajmowanie się domem to hobby, czy może jednak praca? Czy komentarz „fajne masz cycki” jest komplementem? Czy krótka sukienka jest zaproszeniem do gwałtu? To nie jest literacka fikcja. To codzienność Polek. Czy ty też tak masz?

Autorzy skupiają się na problemie trudnej relacji z matką. Jaka jest toksyczna matka? Jakie mechanizmy stosuje? Jak się zachowuje i jaki ma to wpływ na nas i nasze funkcjonowanie w dorosłym życiu? Jak z nią postępować? Jak się bronić przed jej wpływem i ustalać granice? Czy wreszcie – w jaki sposób można uwolnić się od niesprzyjającej nam relacji i poczucia winy?

Chciałam napisać o matkach. Tylko o nich. Nie o motylach w brzuchu, nie o balonach, nie o fantasmagoriach, tylko o tym, co wszystkie próbujemy, jak się okazuje, schować. O samotności, o zmęczeniu, o zdziwieniu. O wkurwieniu. O utracie siebie i żmudnym odzyskiwaniu tożsamości w całej tej chwale bycia mamą. Nie szukałam bohaterek. Nie musiałam. Były i są obok. To nasze siostry, matki, babki. Przyjaciółki, koleżanki, znajome z pracy, kobiety, które spotykamy przypadkiem, zawsze w biegu. Zmęczone, zostawione sobie same, przeoczone. Niewidzialne i oczywiste. Matki. To kobiety, którym Polska mówi głośne „won”, jak tylko urodzą dziecko. Albo jeszcze wcześniej. Jeśli masz za dużo na głowie - musisz sobie poradzić. Jeśli jesteś kobietą z niepełnosprawnością albo masz dziecko z niepełnosprawnością - musisz sobie poradzić. Podobnie jeśli masz depresję, nie masz pieniędzy, nie dostajesz alimentów albo wszystkiego jest po prostu za dużo, bo pomocy nie ma, ale wymagania się piętrzą. Masz urodzić i rzygać ze szczęścia. I powoli znikać.