Książka stanowi nowe opracowanie o charakterze monograficznym spuścizny artystycznej, pedagogicznej i organizacyjnej Adama Didura (24.12.1873 – 7.01.1946) – śpiewaka operowego zasłużonego dla polskiej kultury muzycznej końca XIX i pierwszej połowy XX wieku, występującego z sukcesem na wszystkich liczących się scenach operowych Polski i świata, w tym Metropolitan Opera i Teatro alla Scala. Publikacja prezentuje aktualny stan badań na temat Didura i jego uczniów, na bazie opracowań, krytyki teatralnej oraz dokumentów archiwalnych udostępnionych, często po raz pierwszy, przez archiwa i instytucje polskie i zagraniczne. Obszerne miejsce w tomie zajęły teksty przynoszące najnowsze wyniki badań na temat tworzenia przez Didura i artystów ekspatriowanych ze Lwowa teatru operowego na Górnym Śląsku po drugiej wojnie światowej.

Seria: Historia i Teoria Kultury (3), ISSN 2719-9010 "Joga w kontekstach kulturowych 4" to publikacja związana z realizowanym od 2013 roku wspólnym projektem Zakładu Teorii i Historii Kultury Uniwersytetu Śląskiego (obecnie Zespół Teorii i Historii Kultury) oraz Katedry Zarządzania Sportem i Turystyką Akademii Wychowania Fizycznego im. Jerzego Kukuczki w Katowicach. "Joga w kontekstach kulturowych 4" to książka interdyscyplinarna, zawiera prace m.in. kulturoznawców, indologów, arabistów czy socjologów. Znalazły się w niej teksty, które dotyczą jogi jako złożonego systemu przekonań i praktyk zakorzenionych w kontekście kulturowym Indii, a także jogi jako zjawiska zyskującego coraz większe znaczenie w kulturze Zachodu.

„Najkrótsza historia Europy” to światowy bestseller przetłumaczony na 18 języków. Cywilizacja chińska przez długi czas była bardziej zaawansowana niż europejska. Jednak to w Europie po raz pierwszy pojawił się stały wzrost gospodarczy, a następnie rewolucja przemysłowa. To w Europie rozwinęły się fundamentalne atrybuty nowoczesności, jak rządy reprezentatywne i prawa jednostki. To tutaj wytworzył się unikalny splot sił politycznych, demograficznych, kulturowych i technologicznych, doprowadzając do powstania cywilizacji, która następnie narzuciła swoje wzorce wszystkim pozostałym. Dlaczego akurat w Europie? „Najkrótsza historia Europy” to szerokie, przekrojowe i syntetyczne spojrzenie na dzieje Europy okiem historyka z drugiej strony globu. Choć w tak dużym oddaleniu pewne szczegóły stają się niewidoczne, dopiero wówczas możemy dostrzec wielką grę idei, systemów i instytucji na monumentalnej planszy historii. Dlatego ta książka to znacznie więcej niż tylko historia Europy w pigułce; to także przystępna, dobitna i miejscami zabawna autorska analiza najważniejszych czynników odpowiedzialnych za wyjątkowość Starego Kontynentu, jak jego skomplikowanej ewolucji politycznej, zmieniającej się roli chrześcijaństwa, wpływu granic językowych, konfliktów między papieżem a cesarzem, a także wielkich inwazji i podbojów, które zmieniały kontynent. Autor zaczyna od wartkiego przeglądu historii cywilizacji europejskiej, opisując jej narodziny z nieoczekiwanego połączenia trzech elementów: myśli antyku, chrześcijaństwa oraz kultury germańskich wojowników. W toku stuleci z tej wybuchowej mieszanki wyłoniły się wielce specyficzne postacie – pobożni rycerze i wojujący papieże, romantyczni populiści i sentymentalni rewolucjoniści – a jej rozpad zdeterminował dynamikę dziejów Europy w czasach współczesnych. W międzyczasie zaś zwykli ludzie uprawiali ziemię, dopóki nie zostali pierwszymi, którzy poznali dobrobyt uprzemysłowionego społeczeństwa… „Najkrótsza historia Europy” to przystępna, dowcipna i prowokująca do myślenia opowieść o niezwykłej cywilizacji.

Roślinna historia kultury. Autorki i autorzy artykułów zamieszczonych w numerze zastanawiają się, w jaki sposób humanistyka w czasach rewolucji naukowej mogłaby na nowo zająć się badaniem natury i jak powinna się zmienić pod wpływem najnowszych odkryć biologii. Reprezentując różne dyscypliny, m. in.: etnografię, antropologię, filozofię, literaturoznawstwo, historię gospodarczą, historię sztuki i wykorzystując różne metodologie, próbują opisać skomplikowane relacje nawiązywane przez rośliny i ludzi w obrębie wspólnych, historycznie zmiennych środowisk.

Inspiracją dla przedstawionych w tym tomie tekstów stała się sesja naukowa pt. Profesor Antonina Kłoskowska i socjologia kultury zorganizowana w grudniu 2011 przez Katedrę Socjologii Kultury UŁ oraz Łódzki Odział Polskiego Towarzystwa Socjologicznego z racji 10 rocznicy śmierci profesor Antoniny Kłoskowskiej, wybitnej uczonej, która dużą część swojego życia naukowego związała z Instytutem Socjologii Uniwersytetu Łódzkiego. W tomie znalazły się zatem teksty łódzkich uczniów i współpracowników Antoniny Kłoskowskiej (wyjątek stanowi tekst Elżbiety Tarkowskiej) zaś struktura tomu odzwierciedla przebieg samej sesji, której początek poświęcony był refleksji na temat biografii i pracy naukowej profesor Kłoskowskiej, drugą jej część stanowił panel Socjologia kultury a miejsce kultury we współczesnych naukach społecznych.

W Polsce w latach 1939–1956 dokonała się rewolucja społeczna. Okrutna, brutalna, narzucona z zewnątrz, ale jednak rewolucja. Ta rewolucja niesłychanie głęboko przeorała tkankę polskiego społeczeństwa, tworząc warunki do dzisiejszej ekspansji klasy średniej, czyli mieszczaństwa, do najgłębszej być może od wieków zmiany mentalności Polaków: odejścia od mentalności określonej przez wieś i folwark ku tej zdeterminowanej przez miasto i miejski sposób życia. Ta rewolucja pozostaje jednak nieobecna w świadomości społecznej.

Nie ma żadnej kultury, która nie posiadałaby jakiejś formy religii. Religie różnią się pod względem formy, stylu czy rozmiarów, od małych, liczących kilkaset osób kultów, skupionych wokół charyzmatycznego przywódcy, aż po światowe organizacje liczące dziesiątki, a nawet setki milionów wyznawców, mających swoich przedstawicieli w każdym kraju. Również i w świeckich społeczeństwach istnieją ludzie, którzy uważają się za religijnych i praktykują przeróżne rytuały. Dlaczego? Skąd wzięła się w nas potrzeba religijności? Jak z praktyk szamańskich wyewoluowały współczesne religie? Słynny znawca ewolucji, Robin Dunbar, bada pochodzenie religii, jej funkcje w społeczeństwach oraz wpływ na nasze ciało i działanie mózgu. Oferuje wnikliwą analizę typowo ludzkiej potrzeby wiary i związanych z nią praktyk i rytuałów. Każdy człowiek jest religijny, podkreśla Dunbar. Bez względu na to, w co i jak wierzy.

Seria: Media i Kultura (1), ISSN 2719-9789 Złożone w monografię teksty, odmienne w założeniach, w przyjętej metodologii, w wyborze (niekiedy punktowym) materiału, który stał się podstawą do poczynionych rozpoznań, wchodzą jednakowoż we wzajemne interakcje, tworząc przestrzeń partycypacji praktyk i badawczych, i kulturowych. Zebrane w pierwszej części tomu artykuły prezentują różnorodność konceptualizacji tekstów kultury, rozpoznają modusy i efekty włączania się w jej dziedzictwo, wskazują na aspekty jej współtworzenia i korzystania z niej, eksponują i poddają krytycznej analizie rozmaitość sposobów uczestnictwa w kulturze. Drugą część tomu zdominowały refleksje dotyczące sytuacji (i transformacji) podmiotu, kultury, jej odbiorców, wreszcie: całej humanistyki we współczesnej rzeczywistości medialnej. Podstawowym kontekstem omawianych tutaj przez autorów zjawisk jest rewolucja cyfrowa, której skutki wciąż nie są dla nas w pełni uchwytne. Taka sytuacja nie tylko zmusza badaczy do wypracowywania nowych narzędzi i metodologii, lecz także prowokuje do zadawania pytań o szanse i zagrożenia, jakie stwarzają nowe technologie w zakresie budowania (post)ludzkiej tożsamości, modyfikowania zasad komunikacji społecznej i ustanawiania relacji między kulturą wysoką i niską.

Kiedy 1200 lat temu wódz wikingów Ingólfur Arnarson osiadł statkiem na mieliźnie na środku północnego Atlantyku, nie wiedział, że odkrył wyspę, która na zawsze zmieni świat. To właśnie tam powstał naród, który po cichu odegrał kluczową rolę w kształtowaniu świata, jaki znamy. Zaczynając choćby od tego, że to Islandczycy (a nie Kolumb) pierwsi odkryli Amerykę, ale są zbyt skromni, żeby mówić o tym głośno. Gdyby nie Islandia, Avengersi nie mieliby Thora, człowiek nie postawiłby stopy na Księżycu, a Tolkien nigdy nie napisałby "Władcy Pierścieni" i być może nie doszłoby do wybuchu rewolucji francuskiej. Islandia niezmiennie jest marzeniem podróżników. Ta mała wyspa na "końcu świata" to nie tylko oszałamiające widoki, wulkany, gejzery, lodowce, zorze polarne i czerwone domki w Reykjaviku. To również miejsce, gdzie doszło do pierwszego strajku kobiet, przywódcy mocarstw debatują o losach świata podczas spotkań w nawiedzonym domu, a najstarszy na świecie parlament usunął z alfabetu literę "z" (z wyjątkiem słowa "pizza" oczywiście).