Żadna inna epoka w historii naszego kraju nie zanotowała podobnej eksplozji talentów jak dwudziestolecie międzywojenne. Pisali wówczas najwybitniejsi literaci z Reymontem, Żeromskim, Nałkowską i Dąbrowską na czele, tworzył Tuwim, Wierzyński,Pawlikowska-Jasnorzewska, malowała Stryjeńska, Witkacy, komponował Szymanowski. Na scenie grali Jaracz, Junosza-Stępowski, Węgrzyn, na deskach kabaretu śpiewała Ordonka, tańczyły Zula Pogorzelska i Loda Halama. Popularnością cieszyli się aktorzy filmowi ze Smosarską i Żabczyńskim na czele. Warszawa i Polska lat dwudziestych i trzydziestych stanowi wyjątkowo wdzięczny temat. To miejsce, gdzie kwitło radosne życie towarzyskie, gdzie rodziły się i upadały kariery, gdzie artyści cieszyli się wyjątkowym uznaniem. I z reguły odnosili komercyjny sukces, a nawet jeżeli nie zaznali go za życia, to przyszłe pokolenia potwierdziły ich wielkość.

Czasy II Rzeczpospolitej to okres niezwykle barwny w dziejach naszego kraju, a politycy tego okresu byli, jak wszyscy, ludźmi, którzy popełniali błędy i miewali swoje słabości. Celem tej książki jest przedstawienie na tle epoki, życia prywatnego polityków i osób znaczących dla II Rzeczpospolitej. Towarzyszą im ludzie z ich najbliższego kręgu: rodzina, przyjaciele, partnerzy uczuciowi i seksualni. Chociaż życie prywatne bohaterów książki obfitowało w różne zawirowania natury osobistej, autor starał się wydarzenia przedstawić w sposób rzetelny, bez epatowania czytelnika szokującymi informacjami. Nie można było jednak uniknąć pewnych tematów, takich jak upodobanie do alkoholu, problemy rodzinne i uczuciowe, kłopoty finansowe.

Czasy II Rzeczpospolitej to okres niezwykle barwny w dziejach naszego kraju, a politycy tego okresu byli, jak wszyscy, ludźmi, którzy popełniali błędy i miewali swoje słabości. Celem tej książki jest przedstawienie na tle epoki, życia prywatnego polityków i osób znaczących dla II Rzeczpospolitej. Towarzyszą im ludzie z ich najbliższego kręgu: rodzina, przyjaciele, partnerzy uczuciowi i seksualni. Chociaż życie prywatne bohaterów książki obfitowało w różne zawirowania natury osobistej, autor starał się wydarzenia przedstawić w sposób rzetelny, bez epatowania czytelnika szokującymi informacjami. Nie można było jednak uniknąć pewnych tematów, takich jak upodobanie do alkoholu, problemy rodzinne i uczuciowe, kłopoty finansowe.

Książka przedstawia dzieje polskiego ruchu sportowego w okresie międzywojennym, podkreślając znaczącą rolę środowisk intelektualnych i artystycznych w jego rozwoju.

Głównym celem publikacji jest odtworzenie udziału polskich zawodniczek i zawodników w międzynarodowej rywalizacji sportowej w latach 1918-1939, z możliwie dokładnym ukazaniem dramaturgii zawodów oraz klimatu tamtych lat, a także rozwoju i przemian w strukturach organizacyjnych polskiego sportu.

Książka powstała na podstawie opracowań historycznych oraz sprawozdań dziennikarskich z prasy dwudziestolecia międzywojennego (krajowej i zagranicznej). Przytoczone zostały również opinie naocznych świadków, ekspertów, działaczy oraz relacje samych zawodników. W uzupełnieniach do książki załączono tabele, prezentujące m.in. wszystkich polskich medalistów oraz zdobywców miejsc punktowanych w igrzyskach olimpijskich, a także, po raz pierwszy w dotychczasowej literaturze, kompletną listę naszych medalistów mistrzostw świata i mistrzostw Europy z lat 1918-1939. Przedstawiono również wykaz wszystkich międzypaństwowych meczów, jakie rozegrały narodowe reprezentacje w piłce nożnej i hokeju na lodzie.

Niniejsza książka stanowi kontynuację Życia sportowego w Drugiej Rzeczypospolitej i prezentuje skomplikowane, ale naznaczone sukcesami, o jakich dziś możemy tylko pomarzyć, dzieje polskiego sportu w latach 1944-1989.

W opracowaniu ukazano ponurą rzeczywistość pierwszych lat powojennych, następnie żmudną drogę do zrównania się poziomem z międzynarodową elitą, który udało się utrzymać do końca lat siedemdziesiątych. W końcowym rozdziale opisano ostatnią dekadę Polski Ludowej, w tym letnie igrzyska 1988 roku, które oceniając lokatę w klasyfikacji punktowej zakończyły się dla naszego sportu gorzej niż… olimpiada w 1956 roku. Skoncentrowano się na odtworzeniu klimatu zawodów, zakulisowych rozgrywek, pozasportowych problemów, z jakimi borykali się zawodnicy oraz fachowej analizie ich występów i uzyskanych wyników. W książce pojawiają się ciekawostki, anegdoty, cytaty ze znanych postaci uczestniczących w ówczesnym życiu sportowym, trenerów, działaczy oraz przede wszystkim liczne wypowiedzi sportowców - jej głównych bohaterów.

Po sukcesie książki Złota młodzież PRL, Cezary Prasek prezentuje drugą odsłonę kulisów życia kulturalnego w latach komunizmu. Życie towarzyskie w PRL ukazuje, jak niepostrzeżenie ideologia wciskała się niemal w każdą szczelinę, jak przenikała nawet do stylu zabaw, potańcówek, jak władza próbowała kawiarnie zastąpić świetlicami. Bo wówczas "wszystko było polityką". Również w czasie późnego PRL-u, gdy stalinizm od szedł szczęśliwie na karty historii. Polityczna czy też ideologiczna presja była nadal obecna w audycjach radiowych, w nowym medium, jakim była począwszy od połowy lat pięćdziesiątych telewizja, w kinie, nawet w piosence. Emanacją tej ostatniej były powstałe w latach sześćdziesiątych festiwale piosenkarskie, których szczyt popularności przypadł na lata siedemdziesiąte. I mimo że Polacy często nabierali się na wciąż płonne obietnice lepszego życia, przez cały czas istnienia PRL -u na ogół opierali się odgórnej indoktrynacji. Próbowali żyć normalnie, chociaż istniały obszary, na których to było bardzo trudne.

Pokazy iluzjonistów, osiągnięcia XIX-wiecznej magii, seanse spirytystyczne, relacje damsko-męskie, rola kobiety, moda, bale i kulinaria –najwspanialsza podróż w czasie. Fascynująca Belle epoque!

Niby tak dużo już wiemy o życiu towarzyskim w XIX wieku, ale Agnieszka Lisak znów udowadnia, że pozory mylą. Zdziera puder z pięknych twarzyczek i zagląda pod spódnicę. Dokładnie tak, ale przy okazji zabiera czytelnika na pokazy iluzjonistów, by obejrzeli najnowsze osiągnięcia dziewiętnastowiecznej magii, na seanse spirytystyczne, na pokaz cudu natury w postaci braci syjamskich i baby z wąsami. Jest i strasznie, i śmiesznie. Bo taka już autorki natura, że lubi pośmiać się z przodków, a nieobecni jak zawsze nie mają racji. Jeszcze lepiej jednak, gdy można pośmiać się z nich razem z czytelnikiem.

Książka pokazuje jasne i ciemne strony PRL okraszone dowcipami i anegdotami z tych czasów. Śmiech i żarty były rodzajem muru obronnego, zapory chroniącej przed okropnościami i niedogodnościami tego okresu, jak również przed szarzyzną dnia codziennego. Ukazano metody działania władzy tzw. realnego socjalizmu i zwykłą ludzką zdolność do przetrwania, reglamentację towarów, kolejki i permanentne braki w zaopatrzeniu, gnębienie przejawów prywatnej inicjatywy, ale również rozwój kultury w tych czasach. Sporo miejsca poświęcono socrealizmowi, który miał być nowym, oczywiście lepszym nurtem współczesnej sztuki, i odejściu od tego nurtu na rzecz rozwoju filmu, teatru i literatury, w takim stopniu, w jakim pozwalała na to cenzura.

Książka pokazuje problemy tego okresu, ale autorka zdaje sobie sprawę, że w pamięci wielu ludzi wydaje się on najcudowniejszy, ponieważ był czasem ich młodości.