Roberto Saviano po raz kolejny penetruje rzeczywistość, która od zawsze stanowi centrum jego zainteresowania, i umieszcza w niej swoich fikcyjnych bohaterów, oddając czytelnikom do rąk przejmującą opowieść o przemocy i bezsilności, okrucieństwie i niewinności. Słowo paranza ma związek z morzem. Zwykło się nim nazywać łodzie, z których łowi się nocą ryby, wabiąc je silnym sztucznym światłem. Chłopcy z Forcelli, niesławnej dzielnicy Neapolu, podobnie jak paranze na morzu, przemierzają miasto, polując na ludzi i znacząc teren. Jednocześnie jednak, omamieni złudnym blaskiem pieniędzy i władzy, sami są jak ryby, które raz złapane w sieci, trzepoczą się w niej, jeszcze pełne życia, ale już bliskie śmierci. Dziesięciu chłopców pędzi na skuterach pod prąd wąskimi uliczkami Neapolu. Zamierzają podporządkować sobie miasto. Mają po piętnaście lat, normalne rodziny i niewinne ksywy: Maharadża, Śnięta Ryba, Ząbek, Lollipop, Dron. Noszą markowe buty, tatuują sobie na skórze imiona dziewcząt. To nieletni przestępcy świadomi, że nie mają przyszłości. Nie boją się więzienia ani śmierci, bo uznali, że jedyna ich szansa to postawić życie na jedną kartę, i to jak najwcześniej. Wiedzą, że "pieniądze mają ci, którzy je sobie biorą, nie ci, co czekają aż ktoś im je da", wyruszają więc w miasto na swoich skuterach, by zdobyć pieniądze i, przede wszystkim, władzę. "Chłopcy z paranzy" opowiada o tym, jak młodociany gang powiązany z kamorrą, paranza – jak w dialekcie neapolitańskim nazywa się takie grupy ogniowe, pod dowództwem swego nastoletniego Nicolasa Fiorillo, zdobywa sobie pozycję w kryminalnej hierarchii miasta. Strzelać uczą się na dachach domów, celując do anten satelitarnych z kałasznikowów i pistoletów półautomatycznych. Potem schodzą na ulice i sieją strach z wysokości siodełek swoich skuterów. Stopniowo obejmują kontrolę nad całymi dzielnicami, wygrywając rywalizację z innymi gangami i dogadując się ze starymi bossami, którzy najlepsze czasy mają już za sobą.

Pieczętują usta, zmuszając je do milczenia, zatwierdzają alianse, wydają wyroki albo uniewinniają. Drapieżne pocałunki. Odciśnięte na wargach, żeby związać twoją duszę z moją duszą, twój los z moim losem, a wszystkich poddać temu samemu prawu morza, zgodnie z którym ten, który teraz poluje, za chwilę sam będzie ofiarą. Paranza Dzieciaków zdobyła władzę, ma pod kontrolą rynek narkotyków w Forcelli, ale nie potrafi sama utrzymać tego stanu rzeczy. Jeżeli Nicolas zwany Maharadżą chce odsunąć od władzy stare klany kamorystów i rządzić dzielnicą, musi sprzymierzyć się z White’m i jego paranzą Kudłaczy. Jeżeli nastoletni gangsterzy nie chcą zamienić się z drapieżników w ofiary, muszą pozostać zjednoczeni. A to nie jest łatwe. Każdy z chłopców z paranzy ma inne cele. Nicolas chce być królem Neapolu, ale nie zapomina o pomszczeniu śmierci brata; Dragonbol nosi zobowiązujące nazwisko, oszalały z bólu Ząbek opuścił grupę i pragnie wyeliminować Maharadżę; Biszkopcik musi strzec pewnej tajemnicy, jeżeli chce zachować życie; Żetakpowiem nie uciekł dostatecznie daleko; Dron, Śnięta Ryba, Tukan, Briatore i Lollipop pozostają wierni Nicolasowi, ale każdy z nich marzy o własnej paranzy... Poprzez układy i sojusze, zdrady, akty zemsty i krwawe rozrachunki stare klany posługują się dziecięcym gangiem, żeby przetrwać, wspierają go albo stawiają mu bariery, sieją niezgodę w jego łonie. Czy wybuchnie nowa wojna? Roberto Saviano snuje dalszą opowieść o paranzy Dzieciaków, o nastolatkach żyjących w naszych drapieżnych czasach na ziemi zabójców i ich ofiar, w świecie, który niczego nie daje za darmo, zwłaszcza takim jak oni. Pisze o chłopcach silnych swoim nienasyceniem, silnych swoim gniewem i okrucieństwem. Gotowych na drapieżne pocałunki, które pozostawiają smak krwi.

Lila i Elena zawsze się wspierały. Nagle jedna z nich znika, zatarłszy ślady swego istnienia. Dlaczego tak postąpiła? Sześćdziesięcioletnia Elena Greco dowiaduje się, że Lila, jej przyjaciółka z czasów dzieciństwa, zniknęła bez śladu. Kobieta przypuszcza, że Lila wprowadziła w życie swoje odwieczne pragnienie zniknięcia ze świata, w którym żyła, usunąwszy przedtem wszelkie ślady swego istnienia. Chcąc znaleźć wytłumaczenie dla tego gestu, Elena postanawia opowiedzieć niezwykłą historię ich przyjaźni. I tu rozpoczyna się podróż w przeszłość, która przeniesie czytelnika w lata pięćdziesiąte ubiegłego wieku, na przedmieścia Neapolu. A Neapol biedaków to miejsce koszmarne - przesycone brutalną przemocą i powszechną mizoginią, zinfiltrowane przez kamorrę, faszystów czy komunistów, zniewolone niezaspokojonymi apetytami na pieniądze i seks, rządzące się prawem rodowej zemsty. Czy z takiej otchłani można się w ogóle wydostać?

Lila i Elena zawsze się wspierały. Nagle jedna z nich znika, zatarłszy ślady swego istnienia. Dlaczego tak postąpiła? Sześćdziesięcioletnia Elena Greco dowiaduje się, że Lila, jej przyjaciółka z czasów dzieciństwa, zniknęła bez śladu. Kobieta przypuszcza, że Lila wprowadziła w życie swoje odwieczne pragnienie zniknięcia ze świata, w którym żyła, usunąwszy przedtem wszelkie ślady swego istnienia. Chcąc znaleźć wytłumaczenie dla tego gestu, Elena postanawia opowiedzieć niezwykłą historię ich przyjaźni. I tu rozpoczyna się podróż w przeszłość, która przeniesie czytelnika w lata pięćdziesiąte ubiegłego wieku, na przedmieścia Neapolu. A Neapol biedaków to miejsce koszmarne - przesycone brutalną przemocą i powszechną mizoginią, zinfiltrowane przez kamorrę, faszystów czy komunistów, zniewolone niezaspokojonymi apetytami na pieniądze i seks, rządzące się prawem rodowej zemsty. Czy z takiej otchłani można się w ogóle wydostać?

Druga powieść cyklu, który otwiera "Genialna przyjaciółka". Lila i Helena mają po szesnaście lat i obie czują, że znalazły się w ślepym zaułku. Lila dopiero wyszła za mąż, ale przyjęcie nazwiska męża wiąże się dla niej z utratą własnej tożsamości. Elena to wzorowa uczennica, ale właśnie podczas ślubu przyjaciółki odkrywa, że nie czuje się dobrze ani w dzielnicy, ani poza nią. Podczas burzliwej młodości dziewczęta czasami gubią się i ponownie odnajdują. A wszystko w scenerii Neapolu, Włoch, które powoli nabierają alarmujących i dobrze znanych cech.

Druga powieść cyklu, który otwiera "Genialna przyjaciółka". Lila i Helena mają po szesnaście lat i obie czują, że znalazły się w ślepym zaułku. Lila dopiero wyszła za mąż, ale przyjęcie nazwiska męża wiąże się dla niej z utratą własnej tożsamości. Elena to wzorowa uczennica, ale właśnie podczas ślubu przyjaciółki odkrywa, że nie czuje się dobrze ani w dzielnicy, ani poza nią. Podczas burzliwej młodości dziewczęta czasami gubią się i ponownie odnajdują. A wszystko w scenerii Neapolu, Włoch, które powoli nabierają alarmujących i dobrze znanych cech.

Elena i Lila, znane czytelnikom z „Genialnej przyjaciółki” i „Historii nowego nazwiska”, to młode kobiety, które szybko musiały dorosnąć. Wychowały się razem na przedmieściach Neapolu, z biegiem czasu ich drogi się jednak rozeszły. Lila wyszła za mąż w wieku szesnastu lat, urodziła syna, ale zdecydowała się porzucić męża i dostatnie życie. Sytuacja zmusiła ją do podjęcia pracy w fabryce w bardzo ciężkich warunkach. Tymczasem Elena opuściła Neapol, ukończyła studia w Pizie i wydała dobrze sprzedającą się książkę, która otworzyła jej drzwi do świata ludzi zamożnych i wykształconych. Przez lata obie usiłowały pokonać bariery biedy, ignorancji i zależności, w jakich chciał je zamknąć los. Teraz ich życie biegnie w zawrotnym tempie przez lata 70., przeplatając ze sobą chwile nadziei i niepewności, napięcia i rywalizacji. Nadal łączy je silna, choć burzliwa przyjaźń, która to przygasa, to wybucha, prowadząc do nieoczekiwanych spotkań i zwrotów akcji.

Elena i Lila, znane czytelnikom z „Genialnej przyjaciółki” i „Historii nowego nazwiska”, to młode kobiety, które szybko musiały dorosnąć. Wychowały się razem na przedmieściach Neapolu, z biegiem czasu ich drogi się jednak rozeszły. Lila wyszła za mąż w wieku szesnastu lat, urodziła syna, ale zdecydowała się porzucić męża i dostatnie życie. Sytuacja zmusiła ją do podjęcia pracy w fabryce w bardzo ciężkich warunkach. Tymczasem Elena opuściła Neapol, ukończyła studia w Pizie i wydała dobrze sprzedającą się książkę, która otworzyła jej drzwi do świata ludzi zamożnych i wykształconych. Przez lata obie usiłowały pokonać bariery biedy, ignorancji i zależności, w jakich chciał je zamknąć los. Teraz ich życie biegnie w zawrotnym tempie przez lata 70., przeplatając ze sobą chwile nadziei i niepewności, napięcia i rywalizacji. Nadal łączy je silna, choć burzliwa przyjaźń, która to przygasa, to wybucha, prowadząc do nieoczekiwanych spotkań i zwrotów akcji.

Ostatni tom bestsellerowej serii, którą otwiera „Genialna przyjaciółka”. W skład tetralogii wchodzą również „Historia nowego nazwiska” oraz „Historia ucieczki”. Wszystkie powieści odniosły międzynarodowy sukces i zostały docenione także w środowisku pisarskim. Elenę i Lilę łączy niełatwa więź oparta na miłości, nienawiści, zazdrości, dominacji i podległości. Wspólnie wychowywały się na przedmieściach Neapolu. Elena zdecydowała się opuścić rodzinne miasto, aby kontynuować edukację w Pizie. W trakcie studiów została poczytną pisarką, a potem żoną nobilitowanego wykładowcy i matką. Tymczasem Lila pozostała w rodzinnym mieście, wyszła za mąż w wieku szesnastu lat, urodziła synka. Z czasem porzuciła dostatnie życie przy boku męża, podjęła ciężką pracę w fabryce. W końcu kobiecie udaje się odnieść sukces zawodowy, jednak żyje w miejscu, gdzie rządzą nepotyzm, szowinizm i przestępczość. Ostatecznie losy dwóch przyjaciółek ponownie się splatają w mieście, które je kiedyś połączyło…

Ostatni tom bestsellerowej serii, którą otwiera „Genialna przyjaciółka”. W skład tetralogii wchodzą również „Historia nowego nazwiska” oraz „Historia ucieczki”. Wszystkie powieści odniosły międzynarodowy sukces i zostały docenione także w środowisku pisarskim. Elenę i Lilę łączy niełatwa więź oparta na miłości, nienawiści, zazdrości, dominacji i podległości. Wspólnie wychowywały się na przedmieściach Neapolu. Elena zdecydowała się opuścić rodzinne miasto, aby kontynuować edukację w Pizie. W trakcie studiów została poczytną pisarką, a potem żoną nobilitowanego wykładowcy i matką. Tymczasem Lila pozostała w rodzinnym mieście, wyszła za mąż w wieku szesnastu lat, urodziła synka. Z czasem porzuciła dostatnie życie przy boku męża, podjęła ciężką pracę w fabryce. W końcu kobiecie udaje się odnieść sukces zawodowy, jednak żyje w miejscu, gdzie rządzą nepotyzm, szowinizm i przestępczość. Ostatecznie losy dwóch przyjaciółek ponownie się splatają w mieście, które je kiedyś połączyło…

Tajemnica masakry w wąwozie Bletterbach – co tak naprawdę zdarzyło się wtedy w Dolomitach? Ta historia przyprawi cię o dreszcze! Jeremiah Salinger kręci filmowy dokument o pracy ratowników górskich. Niestety jedna z akcji, w której uczestniczy, kończy się tragicznym wypadkiem, a on jako jedyny cudem unika śmierci. Od tego czasu zmaga się z atakami paniki, a w dodatku przy okazji przedłużonego pobytu w Dolimitach natrafia na mrożącą krew w żyłach kryminalną zagadkę z przeszłości. Nierozwikłaną do dzisiaj. Tajemnicę masakry w wąwozie Bletterbach…

Rzym, 11 lipca 1982 roku. Kiedy włoska drużyna narodowa zdobywa mistrzostwo świata w piłce nożnej, ginie bez śladu Elisa Sordi, osiemnastoletnia pracownica instytucji zarządzającej nieruchomościami Watykanu. Śledztwo zostaje powierzone młodemu komisarzowi policji, Michele Balistreriemu. Arogancki i gnuśny Balistreri lekceważy sprawę do czasu, gdy ciało Elisy zostaje odnalezione przy brzegach Tybru. Nie udaje mu się jednak rozwikłać zagadki jej śmierci. Rzym, 6 lipca 2006 roku. Kiedy włoska reprezentacja wygrywa z Francją finałowy mecz piłkarskich mistrzostw świata w Berlinie, matka Elisy Sordi popełnia samobójstwo. Balistreri, który po dwudziestu czterech latach chce oddać Elisie sprawiedliwość, postanawia ponownie otworzyć starą sprawę. Okazuję się, że będzie musiał wydobyć na światło dzienne prawdę nieskończenie straszliwszą od stosu kłamstw, pod którymi ją pogrzebano, i stawić czoła nieuchwytnemu i nieustępliwemu Złu, które może mieć wiele twarzy.

Trypolis, lata sześćdziesiąte dwudziestego wieku. Młodość niespokojnego Michele Balistreriego jest burzliwa jak ghibli, wiatr siekący wybrzeże tumanami pustynnego piasku. Młodzieńcze lata Mike’a naznaczają dwie okrutne śmierci, których przyczyny pozostają tajemnicą, dwie niemożliwe do pogodzenia miłości, udział w spisku przeciwko Kadafiemu i przymierze krwi, które naznaczy nie tylko ciała, ale i dusze czterech przyjaciół. Rzym, wrzesień 1982. Młody komisarz Balistreri nocami znieczula się seksem, pokerem i alkoholem, a za dnia bez przekonania prowadzi śledztwo w sprawie śmierci Anity, południowoamerykańskiej studentki zamordowanej dzień po przyjeździe do włoskiej stolicy. Zaciągnięty dług wdzięczności każe mu też czuwać nad Claudią Teodori, dziewczyną stawiającą pierwsze kroki w show-businessie. Okazuje się jednak, że niewidzialna nić łączy współczesne zbrodnie z dawnymi. Idąc jej śladem, Michele Balistreri będzie zmuszony zanurzyć się w najmroczniejsze epizody swojej przeszłości, wrócić do czasów „piasku i krwi”, z którymi nigdy się do końca nie rozliczył. Na tej drodze miłość, przyjaźń i ideały zderzą się z poszukiwaniem bolesnej prawdy i niemożnością odróżnienia kto jest zdrajcą, a kto został zdradzony. Dopiero rozpaczliwy heroizm pewnej dziewczyny poprowadzi go za rękę do źródeł zła.

Trypolis, lata sześćdziesiąte dwudziestego wieku. Młodość niespokojnego Michele Balistreriego jest burzliwa jak ghibli, wiatr siekący wybrzeże tumanami pustynnego piasku. Młodzieńcze lata Mike’a naznaczają dwie okrutne śmierci, których przyczyny pozostają tajemnicą, dwie niemożliwe do pogodzenia miłości, udział w spisku przeciwko Kadafiemu i przymierze krwi, które naznaczy nie tylko ciała, ale i dusze czterech przyjaciół. Rzym, wrzesień 1982. Młody komisarz Balistreri nocami znieczula się seksem, pokerem i alkoholem, a za dnia bez przekonania prowadzi śledztwo w sprawie śmierci Anity, południowoamerykańskiej studentki zamordowanej dzień po przyjeździe do włoskiej stolicy. Zaciągnięty dług wdzięczności każe mu też czuwać nad Claudią Teodori, dziewczyną stawiającą pierwsze kroki w show-businessie. Okazuje się jednak, że niewidzialna nić łączy współczesne zbrodnie z dawnymi. Idąc jej śladem, Michele Balistreri będzie zmuszony zanurzyć się w najmroczniejsze epizody swojej przeszłości, wrócić do czasów „piasku i krwi”, z którymi nigdy się do końca nie rozliczył. Na tej drodze miłość, przyjaźń i ideały zderzą się z poszukiwaniem bolesnej prawdy i niemożnością odróżnienia kto jest zdrajcą, a kto został zdradzony. Dopiero rozpaczliwy heroizm pewnej dziewczyny poprowadzi go za rękę do źródeł zła.

W niewielkim włoskim miasteczku u stóp Alp turysta dokonuje makabrycznego odkrycia. Na leśnej polanie leży nagie ciało mężczyzny z wyłupionymi oczami. Na miejsce przybywa komisarz Teresa Battaglia, doświadczona profilerka, której ciało i mózg zaczynają odmawiać posłuszeństwa, oraz inspektor Massimo Marini, nowy w zespole. Oboje są zdeterminowani, by rozwikłać zagadkę morderstwa zdającego się nie mieć logicznego wyjaśnienia, lecz miejscowi nie chcą współpracować ze śledczymi. Szef lokalnej policji, Knauss, nie przyjmuje do wiadomości, że mordercą musi być ktoś z miasteczka – taki skandal z pewnością zaszkodziłby wizerunkowi kurortu, który utrzymuje się tylko dzięki turystom… Wkrótce okolicą wstrząsa seria brutalnych napaści. Battaglia jest pewna, że wszystkie ofiary coś ze sobą łączy, lecz w tej układance brakuje zdecydowanie zbyt wielu elementów. By poskładać je w całość, będzie musiała stawić czoła także własnym słabościom i chorobie, która drąży jej umysł.

Komisariat w Vigacie ogarnęła nuda, wszyscy pogrążają się w marazmie i bezczynności. Montalbano czyta kryminał Simenona, Catarella dzielnie walczy z krzyżówkami. Od czasu do czasu komisarz wysłuchuje przez telefon skarg i narzekań swej jakże odległej narzeczonej, a mania religijna rodzeństwa Palmisano zaczyna ocierać się o szaleństwo. Żeby przezwyciężyć nudę komisarz daje się zwieść niespodziewanemu wyzwaniu. Zaczyna otrzymywać anonimowe listy zachęcające go do zabawy w poszukiwanie skarbu. Wskazówki zaciekawiają komisarza, jednak z biegiem czasu stają się coraz bardziej niepokojące i zaczyna gnębić go przeczucie, że nie jest to zwykła gra, tylko coś bardzo mrocznego i niebezpiecznego. Z pozoru zabawna gra wciąga go stopniowo w przerażające otchłanie umysłu psychopaty i erotomana, godnego Hannibala Lectera.

„Byłam sierotą z dwiema żyjącymi matkami. Jedna oddała mnie, gdy jeszcze jej mleko nie wyschło na moim języku, druga – gdy miałam trzynaście lat.” Dziewczyna nie rozumie, dlaczego jednego dnia ma piękny dom nad morzem i bezwarunkową miłość rodziców, a kolejnego zostaje bez słowa oddana biologicznej matce, o której istnieniu nie miała dotąd pojęcia. Ma wtedy trzynaście lat i dostaje przydomek Arminuta – ta, która wróciła. Jej nowym domem staje się uboga wioska w Abruzji, matką kobieta, która odmawia jakiejkolwiek czułości, a rodzeństwem gromada wiecznie głodnych i brudnych dzieci. Przyzwyczajona do wygód, musi spać w jednym łóżku z młodszą siostrą i wytrzymywać wzrok Vincenza, który patrzy na nią tak, jakby już była kobietą. Jak ukształtuje ją nowa rzeczywistość i czy będzie potrafiła zrozumieć, dlaczego tak potraktowały ją obie matki? „Porzucona córka” porusza tak mocno i głęboko, że pozostawia nas niemal bez tchu. Autorka podejmuje tematy macierzyństwa, odpowiedzialności i traumy podwójnego odrzucenia z oryginalnej perspektywy i z rzadką ekspresyjnością. Historia, która pokazuje, jak można się zagubić w najbliższych relacjach, by potem na nowo się odnaleźć.

Uzmysłowiwszy sobie swoje instynktowne pragnienia, Elena postanawia żyć i kochać bez żadnych ograniczeń. Zrezygnowała zarówno z namiętnego związku z Leonardo, jak i ze stabilizacji z Filippo. Jednak w pewnym momencie przestaje czerpać przyjemność z niezobowiązujących związków, które przynoszą jej jedynie chwilę zapomnienia. Los ponownie zetknie ze sobą Elenę i Leonarda, tym razem w tragicznych okolicznościach. Gdy Elena trafia do szpitala, Leonardo ponownie pojawi się w jej życiu. Zrobi wszystko, by uleczyć ciało i duszę jedynej kobiety, dla której kiedykolwiek stracił nad sobą kontrolę. Wtedy też niespodziewanie wróci do niego bolesna przeszłość… Czy wystawione na próbę uczucie zwycięży?

Tym razem komisarz Montalbano musi zostać na sierpień w Vigacie, wynająć willę nad morzem dla przyjaciół Livii i przeprowadzić śledztwo w jednej z najbardziej szokujących spraw w swojej karierze – wszystko w nieznośnym sycylijskim upale. Kiedy mały synek przyjaciół wpada w nie lada tarapaty, komisarz, ratując go – nie bez pomocy tajemniczego kota – dokonuje przerażającego odkrycia. Resztę lata poświęci na rozwiązanie zagadki, a właściwie szeregu zagadek związanych z willą. Czytelnik przekona się, że powiedzenie „zapaść się pod ziemię” nabiera dosłownego znaczenia… Tego lata Montalbano będzie też musiał ułożyć jakoś sprawy z Livią, która nie odpowiada na jego telefony, i podjąć decyzje, które mogą wpłynąć na resztę jego życia.

Od huku pocisków drżą położone wśród gór wioski. To tam mieszkają one – niezłomne kobiety, do których o pomoc zwraca się dowództwo włoskich wojsk. Część z nich to jeszcze dziewczynki, część już staruszki, wszystkie jednak co rano w wojskowych magazynach pakują do koszy prowiant, leki i amunicję i ruszają ścieżkami ku górskim szczytom, które pokonać potrafią tylko one. Wojna odebrała im wszystko, łącznie z przyszłością, tłamsząc je w teraźniejszości przesyconej ubóstwem i trwogą. Lecz mimo niebezpieczeństw czających się na każdym kroku, mimo białych diabłów – strzelców wyborowych armii wroga – którzy trzymają je na muszce, one wspinają się godzinami, brodząc w śniegu, by wesprzeć walczących żołnierzy. To Tragarki, które w piekle alpejskiego frontu dźwigają nie tylko życie.