Autorka zna Chile lepiej niż własną kieszeń. Ponad dziesięć lat życia w Santiago i licznych podróży pozwoliło jej zebrać mnóstwo doświadczeń i bogaty materiał dziennikarski. Ten fascynujący kraj pokazała przez pryzmat jego wyjątkowego położenia geograficznego, skomplikowanej historii, polityki, języka, zwyczajów i dziedzictwa kulturowego, jak również – a może przede wszystkim – ludzi i życia codziennego, wzajemnych relacji mieszkańców oraz bolesnych losów rdzennej ludności. Ale nie tylko. Także charakterystycznych dla Chile sprzeczności, które doskonale odzwierciedla piękna i różnorodna przyroda - przynosząca jednocześnie systematyczne, potężne katastrofy naturalne. Chile, choć w Polsce nieznane, w wielu aspektach wyróżnia się zarówno w skali lokalnej jak i światowej. To stąd, nie zaś z Egiptu pochodzą najstarsze zrobione przez człowieka mumie. To tu leży najbardziej sucha pustynia świata, pokonująca w tym aspekcie Saharę. To nad chilijską Atakamą rozpościera się najczystsze niebo na planecie, które przyciągnęło międzynarodowe obserwatoria i ich gigantyczne teleskopy.

Jak wygląda życie ludzi na niemal rzeczywistym końcu świata, gdzie nieokiełznana przyroda wciąż szykuje nowe wyzwania? Jak sobie radzą z ciągłym poczuciem zagrożenia katastrofami oraz brakiem zainteresowania i pomocy ze strony rządu? Jak na nich wpływa dominujące na chilijskim południu poczucie graniczności i odosobnienia? Reportersko-eseistyczna książka Magdaleny Bartczak to próba odpowiedzi na te pytania. To również przede wszystkim opowieść o ludziach i miejscach. Historie tych, którzy zaginęli w czasach dyktatury, i tych, którzy do dziś czekają na ich powrót. O epoce rządów Pinocheta, które dla jednych były koszmarem, dla innych „najlepszym co mogło się przytrafić krajowi”. O rybackich wioskach i miasteczkach ukrytych wśród wulkanów i lasów araukarii. O dawnej kolonii karnej, Punta Arenas – mieście wiatru, białych nocy i samobójców, położonym w pobliżu miejsca, gdzie Atlantyk spotyka się z Pacyfikiem. W końcu o przejmującej historii setek chilijskich dzieci, które w latach 70. i 80. XX wieku, wbrew woli rodziców, zostały odebrane im przez rząd. Chile południowe to terytorium wielu różnych światów, z których każdy na swój sposób tętni niepokojem.

Publikacja dotyczy opieki okołoporodowej i jej roli w tworzeniu zdrowego społeczeństwa. Atutem tej monografii jest uwzględnienie interkulturowego charakteru analizy odwołującego się do Polski i Chile. Kontekstualizacja problemu w paradygmacie holistycznej medycyny zorientowanej na podmiotowe traktowanie rodzącej kobiety i dziecka została wzbogacona aktualnymi badaniami z zakresu prawa do opieki okołoporodowej i stosowania procedur instytucjonalno-medycznych. Książka powinna zainteresować reprezentantów zawodów medycznych, szczególnie związanych z opieką okołoporodową, środowiska akademickie reprezentujące różne dyscypliny (np. socjologię, medycynę, psychologię czy studia gender), a także przedstawicieli instytucji, organizacji czy ruchów społecznych mających wpływ na politykę okołoporodową oraz poprawę sytuacji matek. * Autorki podjęły interesujący poznawczo problem naukowy, który posiada równocześnie wymiar praktyczny i może przyczynić się do poprawy jakości opieki okołoporodowej. Publikacja dotyczy jednego z najważniejszych praw zdrowotnych człowieka – stanu zdrowia publicznego ze szczególnym wyeksponowaniem zdrowia prokreacyjnego. Zawiera też bardzo wiele informacji o tym, jakim jesteśmy społeczeństwem, jak zorganizowana jest opieka zdrowotna, jak traktujemy rodzące matki. Kompozycja książki podporządkowana jest idei humanizacji porodu, co interpretuje się jako stawianie kobiety w centrum tego wydarzenia, decydowanie o jego przebiegu i kontroli nad nim jako procesem odbywającym się w lokalnym środowisku własnym. Z recenzji dra hab. Mieczysława Gałuszki, prof. UM w Łodzi

Praca, pt.: „Polityka zagraniczna Polski wobec Ameryki Łacińskiej w okresie pozimnowojennym”, poświęcona jest analizie polityki zagranicznej Polski wobec wybranych państw Ameryki Łacińskiej i Karaibów w okresie pozimnowojennym. Monografia w kompleksowy sposób ukazuje charakter relacji polsko-latynoamerykańskich, ze szczególnym uwzględnieniem relacji bilateralnych z wybranymi państwami tego regionu, tj.: Brazylią, Argentyną, Chile, Meksykiem, Kolumbią i Wenezuelą. Stosunki dwustronne ukazane zostały na płaszczyźnie politycznej, gospodarczej, kulturalnej oraz naukowej. W pracy pojawiają się także odwołania do stosunków Polski z innymi państwami Ameryki Łacińskiej, jak np. Kuby, Peru, Panamy czy Ekwadoru. Choć zasadnicza część pracy poświęcona jest relacjom dwustronnym po 1989/1990 roku, a zwłaszcza po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej, to w pracy pojawiły się również odniesienia do wcześniejszych okresów polityki Polski wobec Ameryki Łacińskiej z podziałem na ich najbardziej charakterystyczne etapy, ukazujące elementy ciągłości i zmiany w stosunkach dwustronnych. Relacje Polski z państwami latynoamerykańskimi ukazano zarówno w wymiarze dwu-, jak i wielostronnym. Praca jest pierwszą w literaturze przedmiotu, która w kompleksowy sposób prezentuje charakter relacji polsko-latynoamerykańskich w okresie pozimnowojennym. Monografia ta, kierowana jest do osób, których zainteresowania koncentrują się wokół polityki zagranicznej Polski na kierunkach pozaeuropejskich, z powodzeniem może zostać wykorzystana, jako podstawa do opracowania poszerzonej strategii RP w odniesieniu do krajów tego regionu, a także przez różnego rodzaju think-tanki zajmujące się opracowywaniem materiałów o charakterze doradczym w zakresie polityki zagranicznej RP, jak również przez społeczność akademicką (naukowców, dydaktyków oraz studentów) w celu poszerzenia wiedzy na temat stosunków Polski z krajami Ameryki Łacińskiej. Justyna Łapaj-Kucharska, doktor nauk społecznych, adiunkt w Zakładzie Stosunków Międzynarodowych, w Instytucie Nauk Politycznych i Dziennikarstwa Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Autorka artykułów naukowych osadzonych w zagadnieniach stosunków międzynarodowych, dotyczących między innymi: Ameryki Łacińskiej, Bliskiego Wschodu i polityki zagranicznej Polski. Uczestniczka kilku grantów uczelnianych i projektów naukowo-badawczych poświęconych zróżnicowanej tematyce z pogranicza mediów, teoretycznych aspektów demokracji, funkcjonowania Unii Europejskiej oraz relacji międzynarodowych. Od 2010 roku członkini kolegium redakcyjnego Czasopisma UŚ „Pisma Humanistyczne”, od 2015 roku figurującego na liście B czasopism punktowanych MNiSW. Od 2013 r. pełni funkcję redaktora tematycznego oraz zastępcy redaktora naczelnego Pism Humanistycznych. Od 2007 roku zaangażowana w działalność o charakterze organizacyjnym. Pełniła funkcję wiceprzewodniczącej Koła Naukowego Stosunków Międzynarodowych UŚ, w ramach którego współorganizowała szereg studencko-doktoranckich konferencji naukowych o zasięgu ogólnopolskim i międzynarodowym z udziałem licznych ekspertów ze świata nauki, kultury, biznesu i polityki. Jej zainteresowania badawcze koncentrują się wokół polityki zagranicznej Polski, Ameryki Łacińskiej, Bliskiego Wschodu (ze szczególnym uwzględnieniem państwa Izrael), kultury żydowskiej, stosunków międzynarodowych (ze szczególnym uwzględnieniem Korei Północnej) oraz psychologicznych aspektów terroryzmu. Wybrane publikacje: - Selected aspects of Polish-Mexican relations on the political, economic and cultural-scientific level in the 21st century, “Ad Americam. Journal of American Studies. vol. 19” (Kraków 2018). - Stosunki australijsko-izraelskie w latach 1948-2013. Polityka Zagraniczna Australii w XXI wieku. Red. A. Kandzia-Poździał (Katowice 2017). - Sytuacja Polaków osadzonych w ekwadorskich więzieniach za przemyt narkotyków w kontekście kryzysu wymiaru sprawiedliwości w Ekwadorze, „Studia Politicae Universitatis Silesiensis” (Katowice 2016). - Brazylia w polskiej polityce zagranicznej w drugiej dekadzie XXI wieku. Stosunki Polski z mocarstwami (...)