Daniel miał dobry Plan na życie. Wszystko było w nim dokładnie przemyślane i realizowane – osobisty rozwój, praca, rodzina. Sytuacja uległa drastycznej zmianie, kiedy biuro podróży, w którym pracował przez osiemnaście lat, zbankrutowało. W jednej chwili został bez pracy, sam, w pustym mieszkaniu, z mnóstwem czasu do przemyśleń. Walcząc z depresją, rozpaczliwie próbuje odzyskać swoje dawne życie. Stara się zrozumieć, co się właściwie stało, prowadząc niekończący się monolog-rozmowę z nieobecnym przyjacielem, któremu wykrzykuje całą swoją frustrację i wściekłość. Czy szalona podróż z Lizbony do Genewy przyniesie ukojenie?

Średni współczynnik szczęścia to szczególna powieść drogi, jej bohaterowie próbują oswoić nieprzyjazny świat, szukają nadziei, optymizmu i poczucia bezpieczeństwa w trudnych i łamiących serce czasach. David Machado łącząc ich losy z kryzysem trapiącym Portugalię, stawia pytania o ludzką kondycję i jakość spuścizny pozostawionej przyszłym pokoleniom. Jak będzie wyglądać przyszłość, zdaje się pytać, kiedy nasze Dzisiaj legło w gruzach?

Książka została wyróżniona w 2015 r. Nagrodą Literacką Unii Europejskiej, a w 2017 r. na jej podstawie powstał film pod tym samym tytułem w reżyserii Joaquima Leitão.

Kiedy Rosa Montero odkrywa pamiętnik Marii Curie, który ta zaczęła pisać po śmierci męża, Pierre’a, w słowach Marii odnajduje echo własnego smutku. Na przestrzeni czasu obie kobiety doświadczają tego samego bólu w obliczu niewyobrażalnej straty. Ich głosy mieszają się ze sobą, by opowiedzieć historię odradzania się do życia. Bo życie jest tak potężne, że od pierwszych chwil rozpaczy pozwala się cieszyć chwilami radości.

Rosa Montero za książkę Ta żałosna myśl, że nigdy więcej cię nie zobaczę została uhonorowana nagrodą Premio de la Crítica de Madrid 2014.

Rosa Montero pisze, jakby siedziała obok nas i rozmawiała z każdym z osobna. To nie jest jednak rozgadana, konfesyjna opowieść, chociaż intymna i bezwarunkowo szczera. To przecież esej, który łączy to, co najważniejsze w tym gatunku: wiedzę, przystępność, indywidualną perspektywę i jeszcze jeden, niezbędny składnik: „brokatowy pył" literatury. Refleksja o miejscu kobiet i zmieniających się czasach, które, chociaż przyniosły emancypację, to czasem wciąż przypominają XIX wiek. To również piękny list miłosny do tych, których już z nami nie ma.

Siłą tej książki jest niezwykle wrażliwy język, który sprawia, że każda historia zapada w sercu i nie daje o sobie zapomnieć.

Sylwia Chutnik

Przekład wsparty finansowo przez Ministerstwo Kultury i Sportu Hiszpanii.

"Tajemnica szyfru Marabuta" to jeden z pierwszych polskich kryminałów dla dzieci. W nowym wydaniu wzbogacają go ilustracje Grażyny Dłużniewskiej, znane z filmu pod tym samym tytułem. Bohaterami „Tajemnicy…” są nieustraszeni detektywi – Kajetan Chrumps i Kot Makawity, którzy muszą schwytać groźnego przestępcę, prześladującego nowych mieszkańców Naszej Okolicy – rodzinę Tarapatów. W tej niebezpiecznej misji będą ich wspomagać jak zawsze przyjaciele: poetyckie małżeństwo – Malwinka i Fikander, reżyser filmowy Gluś, bibliotekarz Puciek, Stary Wróbel, no i oczywiście – niezastąpiona Bromba. Czy na pewno niezastąpiona? Warto przeczytać, żeby się przekonać!

Zuzia ma jedenaście lat i dwóch starszych braci. Przeprowadzka do domu z ogrodem to spełnienie marzeń rodziców, nie jej. Wkrótce okazuje się, że ich nowe miejsce zamieszkania ma swoje tajemnice. Znaleziony w ogrodzie skarb skłania Zuzię do rozmyślań – kim byli poprzedni mieszkańcy? Dlaczego się wyprowadzili? Dziewczynka w sekrecie przed wszystkimi rozpoczyna prywatne śledztwo. Nie jest to łatwe – najbliższa sąsiadka nazwana przez dzieci Jędzą, woli milczeć o przeszłości, inni też nie są chętni do rozmowy. Jednak Zuzia nie rezygnuje i w końcu znajduje odpowiedzi na swoje pytania.

Krystyna Chołoniewska w sposób niezwykle delikatny, nie wprost nawiązuje do trudnych wydarzeń w Polsce sprzed pół wieku, prowokując młodych Czytelników do własnych przemyśleń i refleksji.

Uwaga, konkurs na filmik z telefonu komórkowego! Adresat – dzieci i młodzież. Start – wtorek, godzina 15.00. Co z tego wyniknie?

Casting na modelkę, biały marsz po samobójstwie koleżanki z klasy, przygoda z bezdomnym psem, anoreksja siostry, przyjaźń z Wietnamczykiem zwanym Żółtym, emigracja rodziców...

"Wtorek" jest zbiorem opowiadań – filmików młodych reżyserów. Dynamicznie napisanym, dowcipnym, skłaniającym do refleksji. Inspiruje nie tylko do tego, żeby za pomocą komórki rejestrować rzeczywistość, ale żeby bliżej przyjrzeć się światu, z którym młody człowiek musi zmagać się na co dzień.

Niepodległa Słowenia, tuż po rozpadzie Jugosławii. Zala Jovanović, Serbka z pochodzenia, od dzieciństwa mieszkająca w Lublanie, właśnie urodziła syna i w szpitalu dowiedziała się, że… nie istnieje. Jej imienia i nazwiska nie ma w rejestrze mieszkańców Słowenii, co wiąże się z drastycznymi konsekwencjami dla niej i dziecka. Zala rozpoczyna rozpaczliwą walkę
o prawo do życia dla siebie i syna.

Wymazana była w 2015 r. nominowana do Nagrody Kresnik (słoweński Booker), a w 2018 r. na podstawie książki powstał film w reżyserii Mihy Mazziniego.

Dwie kobiety w przełomowym momencie życia, dwie przeplatające się narracje, dwa intymne wszechświaty – odmienne, a jednocześnie niepokojąco podobne, powiązane niewidzialną nicią. Jedna z nich – astrolożka amatorka – śledzi w gwiazdach losy drugiej, próbując ją uchronić przed nadciągającą katastrofą. Jest to opowieść o kobiecej kondycji,

o frustracjach i lękach, tęsknocie i miłości, o krachu nadziei i niemożności spełnienia.
Jest to także opowieść o wyspie – odległym, fascynującym, wręcz mitycznym miejscu, gdzie codzienne ludzkie sprawy nabierają nowego znaczenia.

Ina Wyłczanowa – bułgarska dziennikarka, pisarka, producentka radiowa, za książkę Wyspa Krach otrzymała w 2017 r. Nagrodę Literacką Unii Europejskiej.

Tę wnikliwą, dowcipną i mądrą książkę powinna przeczytać każda normalna kobieta, która chce zrozumieć przeciętnego współczesnego mężczyznę i każdy współczesny mężczyzna ,który i tak nigdy nie zrozumie, w jaki sposób się w to wszystko wpakowujemy. I oczywiście wszyscy pozostali (bez względu na płeć),których codziennie rozczarowuje brak efektownego i natychmiastowego końca świata. Gorąco polecam Maciej Wojtyszko