Lunapolis – ostatnia metropolia na samotnej planecie. Miasto artystów

i morderców, którzy z zabijania uczynili sztukę, niezwykły tygiel mechanoidów, duszoinżynierów projektujących dzieci na zamówienie rodziców, eksperymentów z ciałem, które pozwalają osiągnąć perfekcję i dają szansę na przetrwanie.

Oto Lunapolis – miejsce oczekiwania na Skok, który szczęśliwców przybliży do Przebudzenia, a niegodnych strąci w otchłań przeszłości.

Czy Finnen, niespełniony malarz, zdoła wreszcie uczynić dzieło sztuki ze swojego życia? Jaki los zaprojektował ociec dla Kairy, dziewczyny tak zwyczajnej, że aż niebezpiecznej, w mieście w którym wszyscy starają się wyróżniać za wszelką cenę? Dokąd tak naprawdę doleciał wraz z międzygwiezdną załogą Daniel Pantalekis?

Anna Kańtoch – pisarka i orientalistka (specjalność: arabistyka), autorka m.in. Diabła na wieży, Miasta w zieleni i błękicie, powieści niesamowitej Czarne. W 2007 laureatka nagrody Europejskiego Stowarzyszenia Science Fiction dla najbardziej obiecującego młodego twórcy. Trzykrotna zdobywczyni nagrody Zajdla, najważniejszego wyróżnienia dla polskich fantastów.

Poznaj Lunapolis – ostatnią metropolię na samotnej planecie. Miasto artystów i morderców, którzy z zabijania uczynili sztukę, niezwykły tygiel mechanoidów, duszoinżynierów projektujących dzieci na zamówienie rodziców, eksperymentów z ciałem, które pozwalają osiągnąć perfekcję i dają szansę na przetrwanie.

Oto Lunapolis – miejsce oczekiwania na Skok, który szczęśliwców przybliży do Przebudzenia, a niegodnych strąci w otchłań przeszłości.

Czy Finnen, niespełniony malarz, zdoła wreszcie uczynić dzieło sztuki ze swojego życia? Jaki los zaprojektował ociec dla Kairy, dziewczyny tak zwyczajnej, że aż niebezpiecznej, w mieście w którym wszyscy starają się wyróżniać za wszelką cenę? Dokąd tak naprawdę doleciał wraz z międzygwiezdną załogą Daniel Pantalekis?

Oto świat Przedksiężycowych – poznaj ich tajemnice.

„Piękne i przerażające jednocześnie. Twórcy fantastyki niejednokrotnie, wyjąwszy ciekawy pomysł na przedstawienie świata, nie mają zbyt wiele do powiedzenia. Tylko najlepsi potrafią dodatkowo stworzyć wciągającą intrygę. Kańtoch bez wątpienia należy do tej drugiej grupy”.

Dziennik.pl

Anna Kańtoch – pisarka i orientalistka (specjalność: arabistyka), autorka m.in. „Diabła na wieży", „Miasta w zieleni i błękicie”, powieści niesamowitej „Czarne”. W 2007 laureatka nagrody Europejskiego Stowarzyszenia Science Fiction dla najbardziej obiecującego młodego twórcy. Trzykrotna zdobywczyni nagrody Zajdla, najważniejszego wyróżnienia dla polskich fantastów.

Poznaj Lunapolis – ostatnią metropolię na samotnej planecie. Miasto artystów i morderców, którzy z zabijania uczynili sztukę, niezwykły tygiel mechanoidów, duszoinżynierów projektujących dzieci na zamówienie rodziców, eksperymentów z ciałem, które pozwalają osiągnąć perfekcję i dają szansę na przetrwanie.

Oto Lunapolis – miejsce oczekiwania na Skok, który szczęśliwców przybliży do Przebudzenia, a niegodnych strąci w otchłań przeszłości.

Czy Finnen, niespełniony malarz, zdoła wreszcie uczynić dzieło sztuki ze swojego życia? Jaki los zaprojektował ociec dla Kairy, dziewczyny tak zwyczajnej, że aż niebezpiecznej, w mieście w którym wszyscy starają się wyróżniać za wszelką cenę? Dokąd tak naprawdę doleciał wraz z międzygwiezdną załogą Daniel Pantalekis?

Oto świat Przedksiężycowych – poznaj ich tajemnice.

„Piękne i przerażające jednocześnie. Twórcy fantastyki niejednokrotnie, wyjąwszy ciekawy pomysł na przedstawienie świata, nie mają zbyt wiele do powiedzenia. Tylko najlepsi potrafią dodatkowo stworzyć wciągającą intrygę. Kańtoch bez wątpienia należy do tej drugiej grupy”.

Dziennik.pl

Anna Kańtoch – pisarka i orientalistka (specjalność: arabistyka), autorka m.in. „Diabła na wieży”, „Miasta w zieleni i błękicie”, powieści niesamowitej „Czarne”. W 2007 laureatka nagrody Europejskiego Stowarzyszenia Science Fiction dla najbardziej obiecującego młodego twórcy. Trzykrotna zdobywczyni nagrody Zajdla, najważniejszego wyróżnienia dla polskich fantastów.

Radek Rak opowiada w Pustym niebie o magicznym Lublinie, niezwykłych mieszkańcach dawnych Kresów oraz dziwnych istotach z pogranicza zaświatów. Podążamy śladami Tołpiego – prostego młodzieńca, który w swojej naiwności i nieporadności rozbija księżyc. Musi on stworzyć nowy księżyc i przywrócić stary ład. Zmysłowa i pełna erotyzmu, napisana przepięknym językiem powieść powstała z tęsknoty za czasami, które odeszły, za miastem, które nigdy nie istniało i historią, która nie mogła się wydarzyć.

Radek Rak

Puste niebo

Okrutna i mroczna, czasem wesoła, a czasem smutna powieść o wschodniej Polsce czasów Brunona Schulza, sterowców, rabinów i rewolucji. Puste niebo prowadzi czytelnika przez podziemia, zakamarki i zaułki starego Lublina, wysmakowanym, pełnym leśmianizmów językiem opowiada przesyconą erotyzmem historię o ludziach, mieście i świecie, których już nie ma.

Pierwsze wydanie „Requiem dla lalek” Cezarego Zbierzchowskiego ukazało się jesienią 2008 roku, zawierało osiem tekstów o tematyce SF z lat 2002–2008 i zostało bardzo dobrze przyjęte przez czytelników oraz przez krytykę. Na szczególną uwagę, zdaniem recenzentów, zasłużyła tytułowa minipowieść oraz opowiadania „Moneta”, „Miejsce na drodze” i „Innego nie będzie”. Jednak ze względu na ograniczoną dystrybucję pierwsze wydanie nie zagościło szerzej w świadomości odbiorców, co skłoniło nas do przypomnienia zbioru w przededniu premiery powieści SF Cezarego Zbierzchowskiego „Holocaust F”. Niniejsze wydanie zostało wzbogacone o opowiadania „Smutek parseków” i „Płonąc od środka”, pochodzące z późniejszych antologii Powergraphu, a także o niepublikowane jeszcze opowiadanie „Garcia” z 2003 roku. Teksty, w większości luźno powiązane, stworzyły podstawy świata Rammy, który stał się następnie miejscem akcji (a także „bohaterem”) najnowszej powieści Cezarego Zbierzchowskiego. W tym ujęciu jednym z ważniejszych utworów jest krótkie opowiadanie „Bezludzie”, stanowiące bezpośrednie wprowadzenie do wydarzeń opisanych w „Holocauście F”.

„Rok po końcu świata”

Gdyby ten zbiór ukazał się dwa lata temu, włączyłby się w prekatastroficzny nurt, który przetoczył się przez zachodnią kulturę w związku z końcem kalendarza Majów. Jednak nasz świat nie skończył się wtedy, trwa nadal, co najmniej przez czas, gdy czytacie te słowa.

Kończy się za to jedenaście światów stworzonych na potrzeby tej antologii, choć próbują się przed tym bronić swymi – cyberpunkowymi lub steampunkowymi – zabawkami. Nie przetrwają ani dzięki cyberprzestrzeni, ani dzięki technologii Wieku Pary. Jedynym ich ratunkiem są ludzie, ale czy znajdą się tacy, dla których warto je ratować?

Spis treści;

Cyberpunk - Michał cetnarowski

Iskry w wodzie - Emil Strzeszewski

Pasażerowie - Paweł Ciećwierz

Post mortem - Milena Wójtowicz

Dwa do dwóch - Joanna Skalska

Okno Myszogrodu - Anna Kańtoch

Popiołun - Wojciech Szyda

Koniec/ początek wieku - Paweł Majka

Prawie - Michał Protasiuk

Miotlarka - Stanisław Truchan

Retro (fantazja alternatywna) - Jakub Nowak

Różaniec opowiada o Warszawie przyszłości, przyszłości, która – miejmy nadzieję – nigdy nie nadejdzie. Zwykły człowiek w niezwykłym świecie, wmanipulowany w tryby wielkiej polityki, która i tak niewiele znaczy wobec mechanizmów rządzących Różańcem.
Rafał Kosik już w Verticalu i Kameleonie pokazał siłę swojej wyobraźni. Oryginalna wizja science fiction Różańca dostarczy Wam nowych czytelniczych wrażeń.

Warszawa przyszłości, przyszłości, która miejmy nadzieję, nigdy nie nadejdzie. Zwykły człowiek w niezwykłym świecie, wmanipulowany w wielką politykę, która i tak okazuje się nieznacząca wobec mechanizmów rządzących światem Różańca.

Rafał Kosik już w Verticalu i Kameleonie pokazał siłę swojej wyobraźni. Różaniec łączy niezwykłą wizję science fiction i zajdlowską fantastykę socjologiczną z sensacyjną akcją rodem z thrillera.

Rumowiska to wiele strumieni, z których każdy ma swoje źródło. Jest opowieść o dziadku Tomaszu, podziemnym opozycjoniście i pośle, o tajemnicach babci Heleny i o ich wnuku. Jest opowieść o domu pełnym wspomnień, pamiątek, skrywanych sekretów i tajemniczych lokatorów. Jest opowieść o tym, o kim nigdy w rodzinie nie mówiono na głos. Czy one wszystkie mogą się spotkać i przeciąć, zlać w jedną rzekę? Czy na zawsze pozostaną oddzielne?

Z nurtem powieści zlewa się esej o rzece, tak samo jak opowieść o ludziach, pełen meandrów i odkrywanych na bieżąco odnóg. A może to te opowieści są ilustracjami dla eseju? Kto naprawdę opowiada poszczególne historie i gdzie leżą ich źródła

Wit Szostak

„Sto dni bez słońca”

To miała być zwyczajna wymiana uniwersytecka.

Lesław Srebroń trafia na Finnegany, by spędzić semestr jako wykładowca na tamtejszej uczelni. Wyspy, skryte za horyzontem, nie figurują nawet na mapach, ale dla tak ambitnego badacza to tylko kolejna inspiracja. Nie ma wątpliwości, że uda mu się wcielić w życie projekt ocalenia cywilizacji Zachodu. Nie może być inaczej, skoro za drogowskaz ma prozę wielkiego polskiego fantasty, Filipa Włócznika.

Na miejscu nie wszystko jednak wygląda tak, jak się początkowo wydaje. Gdzie przebiega granica między fikcją a rzeczywistością? Czy prawda, jaką poznajemy o nas samych, jest wiedzą obiektywną, czy tylko kolejną kreacją?

Najnowsza powieść Wita Szostaka to zjadliwa akademicka satyra, w której dostaje się zarówno pracownikom naukowym, systemowi kształcenia, jak i polskiej fantastyce (oraz zwyczajom seksualnym dzikich). Ale to także pasjonująca historia o współczesnym Don Kichocie, który nie potrafi zrezygnować ze złudzeń.

„Sto dni bez słońca” to powieść szalenie zabawna, strasznie smutna i niebezpiecznie inteligentna.

Wit Szostak Szczelinami

założenie jest czysto powieściowe:

spisać życie – autoportret poetki

lecz zrobić to z założenia

za pomocą form niepowieściowych

krótkich i pełnych przemilczeń

a potem czytelnika zaprosić

do niezwykłej gry w sklejanie

życia narratorki z okruchów

jej najintymniejszych doświadczeń:

dojrzewania, miłości i rozstań

rozczarowań i macierzyństwa

trudnych relacji rodzinnych

długiego cienia przeszłości

losu kobiety w świecie

rządzonym przez mężczyzn

zmysłowa i cielesna

niedopowiedziana i bezkompromisowa

nieoczywista i prawdziwa

ta książka jest jak kobieta

Wit Szostak Szczelinami

założenie jest czysto powieściowe:

spisać życie – autoportret poetki

lecz zrobić to z założenia

za pomocą form niepowieściowych

krótkich i pełnych przemilczeń

a potem czytelnika zaprosić

do niezwykłej gry w sklejanie

życia narratorki z okruchów

jej najintymniejszych doświadczeń:

dojrzewania, miłości i rozstań

rozczarowań i macierzyństwa

trudnych relacji rodzinnych

długiego cienia przeszłości

losu kobiety w świecie

rządzonym przez mężczyzn

zmysłowa i cielesna

niedopowiedziana i bezkompromisowa

nieoczywista i prawdziwa

ta książka jest jak kobieta

Telefon - opowiadanie, które pochodzi z antologii Głos Lema, wydanej w 2011 roku w 90. rocznicę urodzin Stanisława Lema. Ten zbiór powstał po to, żeby go uhonorować. Dla pokoleń czytelników był Mistrzem, dla pokoleń autorów wzorem.

Światy z prozy Janusza Cyrana są wywiedzione rodem z obrazów Zdzisława Beksińskiego: pełne niewypowiedzianego zachwytu i przejmującej grozy. Czytelnik odnajdzie tu Diabelskie Sztuczne Inteligencje i nadprzyrodzone ingerencje w upadających światach, twarde naukowe fakty i oszałamiające literackie pejzaże.

Jak wygląda Ziemia pożerana przez oszalałą nanotechnologię? Jak zweryfikować elektroniczne kłamstwa? Jak biblijny Herod odnajdzie się w świecie cyberpunka?

Sprawdź, jak autor - fizyk i programista - widzi piekła naszej przyszłości.