Kontynuacja powieści "Paranoja".
Anastazja Dolas nie może się pozbierać po stracie męża. Próbuje dowiedzieć się, kto stoi za jego śmiercią. Poznanie prawdy okazuje się trudniejsze, niż mogłoby się wydawać. Kolejne odkrywane tajemnice Piotra coraz bardzie ją niepokoją. Czy rzeczywiście znała swojego męża? Czy jego śmierć była przypadkowa? A może ktoś to zaplanował?
Żeby odciąć się od tego, Anastazja zamieszkuje w Jastrzębiej Górze, ale przeszłość znów daje o sobie znać i dopada ją w najmniej oczekiwany sposób. Kamil, brat Piotra, przyznaje się do zabójstwa, Anastazja nie wierzy, że to on stoi za śmiercią jej męża.
Do akcji wkracza adwokat Tymon. Mężczyzna stara się pomóc Anastazji, ale coraz bardziej oddalają się od poznania prawdy. Para szybko się do siebie zbliża, ale gdy okazuje się, że mężczyzna nie był z Anastazją szczery, a jego pojawienie się nie było przypadkowe, kobieta zaczyna podejrzewać, że Tymon chce ją wykorzystać.
Czy Anastazji grozi niebezpieczeństwo?

NIKT NIE MOŻE CIĘ TAK ZRANIĆ JAK OSOBY, KTÓRYM DECYDUJESZ SIĘ ZAUFAĆ.

Natalia Kostrzycka
To 25-latka z Torunia. Zadebiutowała w 2021 roku powieścią pt. "Paranoja". Swoją przygodę z pisaniem zaczęła w wieku zaledwie kilku lat, nigdy nie porzucając tej pasji. Oprócz pisania uwielbia także czytać książki i oglądać filmy. Jej ulubiony gatunek to thriller. Jesienią 2021 roku jej debiutancka książka doczekała się kontynuacji.

Trzecie życie

Kontynuacja książki „Drugie życie”. Dalsza część historii Julii i Alexa.

Płomienne uczucia, rozłąka, trudne do okiełznania przeciwności losu i znaczący wątek kryminalny.

Niełatwo poświęcić swoje życie dla kogoś, kogo przeszłość jest tak zawikłana i tajemnicza, że nawet miłość nie potrafi z nią zwyciężyć. Jednak czasem warto zaryzykować, bo tylko przyszłość może przynieść odpowiedzi na wszelkie intrygujące pytania.

Patrzyła przez szybę w samochodzie i nie mogła uwierzyć, że to wszystko naprawdę się właśnie skończyło. Spojrzała ostatni raz na dom, miejsce, w którym miała być tak bardzo szczęśliwa, a zrobiła tak wiele żeby to zniszczyć…

Izabela Carlos

Matka dwójki dzieci, która do tej pory traktowała pisanie jako swoje hobby. Tworząc po nocach kolejne rozdziały, przez lata chowała je coraz głębiej w szufladzie. W końcu jednak odważyła się zrobić krok w stronę niespełnionego marzenia. Bo jeśli nie teraz, to kiedy?

W grudniu 2020 roku wydała swoją debiutancką książkę „Drugie życie” i od tego momentu wszystko nabrało szybszego tempa. Ciepłe przyjęcie historii Julii i Alexa skłoniło ją do kontynuacji ich wątku. Dlatego dzisiaj z ogromną przyjemnością prezentuje ukończoną już opowieść zawiłych losów jej bohaterów.

Mogłoby się wydawać, że na temat tak popularny, jak kochanie siebie, wszystko już zostało powiedziane.

Że dostępne poradniki o miłości własnej zawierają kompletny zestaw wskazówek, jak się za to zabrać i co w tym przeszkadza. Okazuje się jednak, że tak nie jest. Eugenia Herzyk – psychoterapeutka, założycielka i wieloletnia prezeska Fundacji Kobiece Serca, autorka książek „Nałogowa miłość” i „Dorosłe Dziewczynki z rodzin Dysfunkcyjnych”, w swoim najnowszym poradniku zwraca uwagę, że aby zająć się tematem miłości własnej najpierw należy określić, w jakim znaczeniu używamy tego pojęcia. Kochać siebie możemy na trzy, różne sposoby – zależny, narcystyczny i dojrzały.

Każdy z nich przynosi inne konsekwencje, przekłada się na uczucia, jakie przeżywamy, zachowania, w które wchodzimy, czy relacje, jakie tworzymy. Rozkładając kochanie siebie na składniki – akceptację, współczucie, troskę, życzliwość, wdzięczność i wybaczanie, autorka pokazuje, jak całkowicie odmienne znaczenia przyjmują one w każdym rodzaju miłości własnej. Jako psychoterapeutka pracująca według założeń humanistycznych Eugenia Herzyk zachęca, aby nie wartościować różnych rodzajów kochania siebie, nie uznawać, że jakiś jest dobry, a jakiś zły. W zamian zaprasza do zadania sobie pytania – który z nich mi służy i dokonania takich zmian, aby wzmacniać ten wybrany. Książka pisana jest przez kobietę dla kobiet, dzięki czemu jej przekaz jest spójny, autentyczny i pełen prawdziwej empatii.

Wreszcie upragniony urlop!
Przed nami niezapomniane wakacje!
Wszystko dopięte na ostatni guzik. Nic tylko ruszać i korzystać. Najlepiej jakby udało się połączyć wszystko razem, piękną pogodę, relaksujące nicnierobienie z wolno płynącym czasem w ciszy dzikiej przyrody. Drobna przygoda też by nie zaszkodziła, żeby było co opowiadać po powrocie.
Historia pewnego perfekcyjnie zaplanowanego wypoczynku, który pod wpływem jednego zdarzenia zamienia się w kryminał z przymrużeniem oka. Czy na takie „wyzwania” jesteśmy gotowi? Co wtedy myślimy i jak się zachowujemy? Dawka relaksującego humoru z zagadką w tle, którą trzeba wyjaśnić, zanim skończy się urlop.

W sercu ułana, gdy położysz je na dłoń, na pierwszym miejscu panna, przed panną tylko koń.

Bolesław Wieniawa-Długoszewski

Jesienią 1937 roku Janek, Ignacy i Michał, dziewiętnastoletni chłopacy pochodzący z trzech różnych rodzin i środowisk, spotykają się na bydgoskiej ulicy i razem przekraczają bramę koszar 16 Pułku Ułanów Wielkopolskich, stając się częścią otoczonego podziwem barwnego świata kawalerii.

Pełni życia, młodzi i radośni rozpoczynają ciężką ułańską służbę, która jest również początkiem wielkiej przyjaźni.

1 września 1939 roku, kilka tygodni przed końcem ich służby, wybucha wojna, która zmienia wszystkie plany i marzenia. Wir historii porywa Janka, Michała i Ignacego, a także ich rodziny, dziewczyny oraz cały otaczający świat.

Ciemna noc okupacji, rozstanie i czas nie są w stanie zerwać więzów przyjaźni, która trwa nieprzerwanie, splatając ze sobą losy trzech rodzin i kilku pokoleń na przestrzeni kolejnych dziesięcioleci.

W sercu ułana to pełna emocji opowieść o losach zwykłych ludzi na tle wielkiej historii. Niezwykła podróż do wyjątkowego i wielobarwnego świata przedwojennej kawalerii, wojennej rzeczywistości i następnych etapów dziejów, w których słychać echa ułańskiej przeszłości bohaterów. To opowieść o służbie, walce i wojnie, o wielkiej przyjaźni i wspaniałej miłości, o porywającej namiętności, o rodzinie, najtrudniejszym rozstaniu i niełatwych wyborach, o sile człowieka i woli przetrwania. O potędze pamięci. To wielowątkowa wyprawa w przeszłość, którą tworzyli ludzie z krwi i kości, i bez której nie byłoby teraźniejszości.

Byli przecież kwiatem kwiatów, elitą elit byli ułanami, o których śpiewano piosenki, którzy potrafili łamać dziewczęce serca. Nie pozostawało nic innego, jak tylko spróbować swoich sił.

Emilia to kobieta sukcesu, która może zagrozić zorganizowanej grupie przestępczej, dlatego jest w niebezpieczeństwie. Maks, wybitny prawnik, a także tajny agent służb specjalnych, zwabia kobietę do mieszkania, w którym ma ją chronić. Nie jest to łatwe zadanie, gdyż nieoczekiwanie pomiędzy tymi dwojgiem wybucha pełen pasji romans. Wyrzuty sumienia i rozterki na niewiele się zdają, a ich zażyłość się pogłębia.
Tymczasem sytuacja się komplikuje. W służbach jest tzw. kret, który zrobi wszystko, aby zaszkodzić Maksowi. Relacja pomiędzy Emilią i Maksem, która miała trwać zaledwie kilka dni, wchodzi w fazę ścisłej współpracy. Przeciwstawienie się ludziom, którym zależy tylko na władzy i pieniądzach, wymaga od kochanków podjęcia ryzyka i złożenia deklaracji lojalności.
Przesycona emocjami i zmysłowym erotyzmem opowieść o niezwykłej sile nagłego i gwałtownego uczucia, które nigdy nie miało prawa się narodzić i może kosztować utratę tego, co najcenniejsze - wolności albo życia. Obraz samotnych do bólu, pokiereszowanych mentalnie i uwikłanych w niebezpieczne zbiegi okoliczności kochanków, którzy oswajają brutalną rzeczywistość poprzez zatracenie się we wzajemnym pożądaniu i namiętności.
Ile są w stanie dla siebie poświęcić?
Czy uda się im przetrwać?
Jaką zapłacą za to cenę?

Tomasz Rezydent Lekarz, mąż i ojciec. Z powołaniem walczący od samego początku z epidemią, wielokrotnie wypowiadający się na ten temat w radiu i telewizji, aktywnie działający w mediach społecznościowych. Orędownik szczepień i przeciwnik teleporad, skupiony na badaniu i leczeniu chorych. Z sukcesem debiutował książką "Niewidzialny Front", gdzie opisał pierwszą falę walki z pandemią. W swojej nowej publikacji wciąga czytelnika w trudny i bezlitosny świat walki o ludzkie życie w jednym z najcięższych oddziałów covidowych w Polsce. Respiratory, duszący się chorzy, ludzkie dramaty i pacjenci cudem wyciągnięci z pogranicza życia i śmierci. Treści, które publikuje, szokują, wzbudzają podziw, ale i strach.

"WALKA O ODDECH" to książka pisana na bieżąco, wypełniona surową relacją z frontu dwóch najgorszych fal koronawirusa. Wzbudza skrajne emocje - od przerażenia i obrzydzenia po wzruszenie i łzy. Nigdy nie zdarzyło mi się być tak blisko pola bitwy o ludzkie życie, jak podczas lektury tej książki. Widziałam przerażone oczy chorego, który za chwilę zostanie wprowadzony w farmakologiczną śpiączkę i podłączony pod respirator. Czułam to, co czuje młody lekarz po raz pierwszy samodzielnie intubujący pacjenta, bo nie ma innego wyjścia. Słyszałam złowrogą ciszę COVID-owego oddziału przerywaną co chwilę alarmem aparatury monitorującej parametry życiowe chorych i krzyk pielęgniarek, że właśnie ktoś się zatrzymał. Doktorze Tomku, dziękuję za uchylenie drzwi do tego tajemnego, przerażającego, a zarazem fascynującego świata. Katarzyna Koper, dziennikarka pisząca o zdrowiu, m.in. dla "Newsweeka"

Tomasz Rezydent
Lekarz, mąż i ojciec. Z powołaniem walczący od samego początku z epidemią, wielokrotnie wypowiadający się na ten temat w radiu i telewizji, aktywnie działający w mediach społecznościowych. Orędownik szczepień i przeciwnik teleporad, skupiony na badaniu i leczeniu chorych.

Z sukcesem debiutował książką "Niewidzialny Front", gdzie opisał pierwszą falę walki z pandemią. W swojej nowej publikacji wciąga czytelnika w trudny i bezlitosny świat walki o ludzkie życie w jednym z najcięższych oddziałów covidowych w Polsce. Respiratory, duszący się chorzy, ludzkie dramaty i pacjenci cudem wyciągnięci z pogranicza życia i śmierci. Treści, które publikuje, szokują, wzbudzają podziw, ale i strach.

"WALKA O ODDECH" to książka pisana na bieżąco, wypełniona surową relacją z frontu dwóch najgorszych fal koronawirusa. Wzbudza skrajne emocje - od przerażenia i obrzydzenia po wzruszenie i łzy.
Nigdy nie zdarzyło mi się być tak blisko pola bitwy o ludzkie życie, jak podczas lektury tej książki. Widziałam przerażone oczy chorego, który za chwilę zostanie wprowadzony w farmakologiczną śpiączkę i podłączony pod respirator. Czułam to, co czuje młody lekarz po raz pierwszy samodzielnie intubujący pacjenta, bo nie ma innego wyjścia. Słyszałam złowrogą ciszę COVID-owego oddziału przerywaną co chwilę alarmem aparatury monitorującej parametry życiowe chorych i krzyk pielęgniarek, że właśnie ktoś się zatrzymał.
Doktorze Tomku, dziękuję za uchylenie drzwi do tego tajemnego, przerażającego, a zarazem fascynującego świata.
Katarzyna Koper, dziennikarka pisząca o zdrowiu, m.in. dla "Newsweeka"

„Wprowadzenie do zrównoważonego rozwoju. Podręcznik akademicki” to pierwszy w Polsce podręcznik dla szkół wyższych wydany w formie audiobooka, który prezentuje perspektywę humanistyczną na zagadnienia środowiskowe. Tematy zawarte w podręczniku uwzględniają najbardziej palące kwestie, jak dostęp do wody pitnej, żywności czy problematykę zrównoważonego rozwoju
z perspektywy nauki o polityce czy nauki o mediach. Uwzględniają także specyfikę regionalną, odnoszącą się do wybranych regionów świata: Arktyki, Globalnego Południa a nawet przestrzeni kosmicznej.
Podręcznik, którego autorami są naukowcy z trzech uniwersytetów: warszawskiego, wrocławskiego i opolskiego, jest integralną częścią projektu Fundacji HumanDoc (humandoc.pl), dzięki któremu od października 2022 roku dziesiątki studentów w Polsce rozwija swoje kompetencje w oparciu o nowy przedmiot - zrównoważony rozwoju.

Podręcznik w wersji multimedialnej, z dostępem do zdjęć i uzupełniających go reportaży i materiałów video, znaleźć można na stronie zr.humandoc.pl – dostęp jest bezpłatny.

Wydanie podręcznika w wersji audio jest zaproszeniem Słuchaczek i Słuchaczy do zwiększenia wiedzy o aktualnie najważniejszych kwestiach dotyczących zrównoważonego rozwoju.

Partnerem projektu jest Santander Bank Polska.

Czytają: Krystyna Czubówna, Andrzej Leszczyński

Fragmenty recenzji:
„Autorzy, tym co piszą będą uświadamiać studentom (szkoda, że tylko im, bo ta wiedza powinna być upowszechniana jak najszerzej), że ochrona środowiska to nie tylko segregowanie śmieci i oszczędzanie wody…Przepraszam za osobistą dygresję w tym miejscu, ale pod wpływem lektury podręcznika (co celniejsze i bardziej bulwersujące fragmenty odczytywałem na głos mojej żonie) przestaliśmy jeść mięso, na zakupy chodzę z własną siatką, a przy myciu zębów nieustannie zakręcam kran. Po 45 latach pracy zawodowej otrzymam nagrodę, za którą mieliśmy się z żoną wybrać do jakiegoś odległego zakątka. Jednak obecnie raczej rozważamy kupno pompy ciepła do ogrzewania domu, co będzie nas na początek sporo kosztować, ale w końcowym rachunku będziemy zużywać mniej gazu i energii elektrycznej. Oto pierwszy, konkretny i namacalny sukces podręcznika „Wprowadzenie do zrównoważonego rozwoju”!

Profesor Bogusław Nierenberg, Uniwersytet Jagielloński

„Autorzy słusznie przybliżając poszczególne zagadnienia i obszary dociekań w zakresie ZR usiłują przedstawić możliwie szeroko zakres przedmiotowy problematyki kładąc akcent na zagrożenia jakie związane są brakiem podstawowej wiedzy na ten temat oraz często niewielkiej skuteczności w jego wdrażaniu. Stąd sam zamysł, sposób jego ujęcia, którego materialnym wyrazem jest podręcznik zasługują na duże uznanie. Publikacja na temat rozwoju zrównoważonego pozwala zrozumieć złożoność świata w różnych jego wymiarach naukowym, etycznym i obywatelskim. Tym samym podręcznik wnosi ceną wartość dodaną w procesie edukacji na rzecz rozwoju zrównoważonego (samopodtrzymującego). Punktem wyjścia do zmiany myślenia o przyszłym rozwoju kolejnych pokoleń jest bowiem umiejscowienie jej na stałe w platformach edukacji i nauki, tworząc tym samym nową ich jakość mogącą uczynić jednostki w każdym wieku wystarczająco odpowiedzialnymi, także w kontekście sprawiedliwości międzypokoleniowej.”

Dr Hab. Katarzyna Stachurska – Szczesiak, Uniwersytet Marie Curie - Skłodowskiej

Życie Ewy Dębskiej skomplikowało się, kiedy otrzymała starą willę, gdzie w ogrodzie znaleziono szkielet kobiety. To uruchamia całą lawinę tragicznych wydarzeń, których początek sięga do czasów epidemii ospy w 1963 roku. Giną kolejne kobiety, a sama doktor Dębska zostaje napadnięta w ogrodowej alejce przed willą.

Bezradna policja w celu ustalenia tożsamości ofiary w końcu przekazuje komunikaty do mediów. Z ogromnej liczby zgłoszeń Wolski i Mrówa wybierają dwie kobiety, najbardziej pasujące do rysopisu sporządzonego przez eksperta. Odpowiedź daje analiza porównawcza DNA. Ale to dopiero pierwszy krok na drodze do odkrycia sprawcy.

Co łączy pochowaną przy fontannie kobietę z obecnymi morderstwami młodych kobiet?

Justyna Stanisz (ur. 1974 r.) – dwukrotna laureatka konkursu na opowiadanie kryminalne i uczestniczka warsztatów literackich w ramach Międzynarodowego Festiwalu Kryminału we Wrocławiu w latach 2015 i 2016. Wrocławianka z wyboru.

Z wykształcenia pielęgniarka i historyk. Zawodowo aktywna w branży medycznej.

Za jakie działanie podjęte dziś podziękujesz sobie w przyszłości?

Może właśnie za to, że dzięki innym i sobie podjęłaś walkę z chorobą. Tak, czas w końcu powiedzieć, że zaburzenie odżywiania to schorzenie, które destabilizuje życie twoje i twoich bliskich.

Zobacz, jak młoda czynna zawodowo kobieta była blisko, żeby zrezygnować z siebie, jak bardzo niszczycielską siłą jest anoreksja, która opanowuje nie tylko ciało, ale też psychikę. Ile wysiłku trzeba włożyć w pracę nad sobą, żeby przybyło kilka dodatkowych kilogramów.

Masz przed sobą zapiski osoby, która przez to wszystko przeszła i pokonała. Kobiety, która z dużą determinacją i samozaparciem osiągnęła sukces w życiu zawodowym i prywatnym, a nie rozpoznała pierwszych oznak choroby. Osoby, której trudno było przyznać się przed sobą i bliskimi do choroby. To z nią spędziła ostatnie lata, jednocześnie podróżując po świecie jako stewardessa.

Co pomogło jej zawalczyć o siebie? Co dało jej siłę do przezwyciężenia choroby? Ty też nie bój się walczyć!

Chciałbym Was zabrać w podróż kajakiem po wodach Północy. Będzie wiosło, będzie wiatr oraz historia marzeń zwykłego chłopaka z Gdańska, który ponad wszystko pokochał eksplorować ten świat od strony wody. Norwegia, Grenlandia, Wyspy Owcze, Islandia. Ponad rok w krajach nordyckich na przestrzeni ostatniej dekady. Osobliwe wrażenia w świecie, w którym to natura od zawsze rozdawała karty. Ale znalazło się w niej miejsce także dla ludzi. Nie jest to pierwsza książka o podróżach w te rejony świata, lecz jej ogólny kontekst uważam za unikalny, a moje wrażenia z kajaka za jedyne w swoim rodzaju.
Pierwsze ze zdań tej książki zanotowałem w swoim notesie w sierpniu 2016 roku, siedząc na Grenlandii nad Zatoką Disko. Wielokrotnie odkładałem pomysł napisania książki na bok. Ostatecznie się udało. Zajęło mi to wiele lat, ale wyzwoliło mnóstwo kreatywności, wyzwoliło wspomnienia, skłoniło do refleksji, pozwoliło niżej pochylić się nad pewnymi sprawami. Od 7 stycznia 2022 roku jestem ojciec bliźniąt: Oli i Janka. Tym samym z ogromną przyjemnością przedstawiam w jednym roku swoje trzecie "dziecko".
Zbigniew Szwoch (ur. 1986)
Gdańszczanin, na co dzień alpinista, z zamiłowania podróżnik, kajakarz, człowiek z północnym DNA. Przez ostatnią dekadę (2011-2021) w krajach nordyckich spędził ponad rok, z czego zdecydowaną większość - za kołem podbiegunowym. W każdej wolnej chwili od pracy i codziennych obowiązków był myślami na Północy. Żył od wyprawy do wyprawy. Dwukrotny prelegent na festiwalu "Kolosy". Wolna dusza. Marzycielski, acz skrupulatny. Jak sam mówi: "książka jest historią marzeń i inspiracji zwykłego chłopaka z Gdańska, który ponad wszystko uwielbia eksplorować świat Północy od strony wody". Autor strony zb-szwoch.pl. Od 7 stycznia 2022 szczęśliwy ojciec bliźniąt: Oli i Jasia.

Anastazja i Wojtek od dawna są przyjaciółmi i nic w tym dziwnego - tych dwoje doskonale się rozumie, bo każde na co dzień boryka się z poważnymi problemami z rówieśnikami i rodziną. Na progu dorosłości Anastazja musi stawić czoła fali nienawiści, na którą narażona jest w szkole, a wraz z tym rośnie jej nienawiść do świata i ludzi. Wojtek zaś cały czas ucieka przed agresją ojca alkoholika, co potęguje jego gniew i niechęć do życia.

Autor w bardzo obrazowy sposób pokazuje problem przemocy w szkole. Jej ofiarami padają osoby słabsze i te, które – zdaniem rówieśników – nie pasują do ich grona. Prześladowania Anastazji nasilają się, gdy na jaw wychodzi jej orientacja seksualna. I Nastka, i Wojtek niemal codziennie doświadczają aktów przemocy fizycznej i psychicznej. Dla nich dzień udany to taki, kiedy nic nadzwyczajnego się nie wydarzyło i nikt nie zwrócił na nich swojej uwagi. Nie mogą liczyć na wsparcie dorosłych – ani nauczycieli, ani rodziców. Wręcz przeciwnie - oni też są prześladowcami.

Kiedy emocje biorą górę, człowiek w końcu wybucha. Wystarczy iskra, a nigdy nie wiadomo, co ją wywoła – kolejne poniżenie, kłótnia, obraźliwa uwaga. System, w którym żyjemy, wyniszcza ludzi od lat, już niejedną osobę doprowadził do szaleństwa. Jak będzie w przypadku Anastazji i Wojtka? Do czego są zdolni, by dokonać zemsty? Co nienawiść potrafi zrobić z człowiekiem?

Pisząc tamten strumień świadomości - bo tak trzeba go nazwać - nigdy nie przysłaniał mi cel, by ujrzał on kiedyś światło dzienne. Proces wylewania się tych historii na papier traktowałem w gruncie rzeczy jako formę terapii. Po długim czasie, kiedy udało się postawić ostatnią kropkę, kiedy myślałem, że zamknąłem pewien etap swojego życia, zaczęła - na początku nieśmiało - przebijać się myśl o wypuszczeniu tego w świat
Jest to rozdział w moim życiu największych rozczarowań i bólów, a każdy z nich był tak mocny, że zapowiadał nieuchronny koniec świata.

Rozdział największej romantyczności i uniesień.

Rozdział, w którym to absolutnie nie wiedziałem, co ze sobą zrobić, jaką drogę wybrać i w jakim kierunku się rozwinąć.

Niewątpliwie rozdział, w którym moje wnętrze nie było jeszcze ulepione, a przylepiało się do niego wszystko.

Patrząc na to z perspektywy czasu, widzę, jak bardzo byłem kruchy i samotny, tęskniący za czymś czego nie potrafiłem nazwać, za sztampami i wmawianymi sloganami: praca, kariera, miłość.

A teraz myślę sobie, że warto to wszytko walić.

Piotr Nerlewski - polski aktor teatralny i filmowy