Jan Twardowski (1915-2006), ksiądz, poeta i kaznodzieja, człowiek wiary – niezachwianej i ufnej. O wierze mówił wierszami, w udzielanych wywiadach, na spotkaniach autorskich, z ambony. Wypowiadane przez kilkadziesiąt lat słowa układają się w dekalog, u którego podstaw leżą: I. Dziecięctwo; II. Zdziwienie; III. Prostota; IV. Świadomość obecności Boga; V. Ufność i spokój; VI. Tajemnica i zachwyt; VII. Paradoksy; VIII. Doświadczenie; IX. Radość i uśmiech; X. Nadzieja. Rozważania Taka jest moja wiara miejscami mają osobisty charakter. Są wyznaniem poety i kaznodziei, dla którego wiara w Boga i Bogu była istotą życia. Są także przekazem żywej wiary w świetle rozważanych fragmentów Ewangelii. Przynoszą refleksje skupione wokół dwóch kluczowych pytań: Czym jest wiara? Kim Jezus jest dla mnie?

Cenię wielką teologię, ale moja wiara jest bardzo prosta: jest pokładaniem nadziei w Jezusie Chrystusie. Wiem, że On jest tym jedynym, który nie zawiedzie.

Chrystus uratował nas od rozpaczy, ukazał sens naszemu życiu, śmierci, miłości. Tę radosną nowinę dobrze jest przekazywać w dzisiejszym zagubionym świecie.

ks.Jan Twardowski

TOMASZEK I RESZTA ŚWIATA – NOWA KSIĄŻKA DLA MAŁYCH I DUŻYCH

Najnowsza książka Krystyny Gucewicz, znanej i cenionej autorki, która tym razem ogląda świat oczyma małego Tomaszka, obdarzonego niezwykłą wyobraźnią, fantazją i zdrowym rozsądkiem. Wspaniałe ilustracje do szalonych przygód Tomaszka narysował Edward Lutczyn, wybitny artysta plastyk, rozpoznawalny od pierwszej kreski.

Przedstawiamy kilkanaście przezabawnych historyjek, w których można przeglądać się jak w lustrze. I zawsze jest ciekawie. Sekrety dorosłych i kłopoty malców, miłe niespodzianki i zwariowane przygody. Jednym słowem jest to świat według Tomaszka. A w nim mnóstwo niezwykle ważnych pytań, na które koniecznie trzeba szukać odpowiedzi. Na przykład, czy dorośli naprawdę są dorośli, a głupie pomysły są głupie? Kto wie, co ma do powiedzenia prawdziwy pies, prawdziwy przyjaciel albo prawdziwa dama? Co robią krasnoludki, kiedy nic nie robią?

Ta książka każdemu podaruje uśmiech.

O autorach

Krystyna Gucewicz - pisarka, poetka, dziennikarka, krytyczka sztuki, satyryczka, recenzentka teatralna, reżyserka. Autorka scenariuszy widowisk teatralnych, programów telewizyjnych i filmów. Od 20 lat realizuje Ostry Dyżur Poetycki w Teatrze Narodowym w Warszawie. Autorka ponad 20 książek.

Edward Lutczyn – artysta plastyk, satyryk, karykaturzysta, autor ilustracji książkowych, komiksów, plakatów, pocztówek, okładek płyt. Stworzył swój własny styl, osobny, barwny, dowcipny świat, rozpoznawalny na pierwszy rzut oka. Zilustrował ponad 130 książek.

Krystyna Gucewicz i Edward Lutczyn zaprzyjaźnili się przed laty w legendarnym tygodniku satyrycznym „Szpilki” i tak już zostało.

Autor jedzie do sparaliżowanej przez ebolę Afryki i śledzi losy ludzi w czasach zarazy. Uczestniczy w krwawej ofierze, przedziera się przez lasy namorzynowe i dżunglę, spotyka Polaka z kopalni diamentów, zostaje przemytnikiem, słucha opowieści o zabijaniu dzieci, a w głębi dżungli o czarach, duchach i zombie. W prezencie otrzymuje żonę wodza, częstują go pieczenią z małpy i nietoperza. Widzi męczarnie konających, rozpacz i obojętność wobec śmierci. I taką Afrykę pokazuje Czytelnikom: prawdziwą, bez retuszu i politycznej poprawności. Trudno oderwać się od książki, która jest i podróżnicza, i sensacyjna, bo do Gwinei, Sierra Leone i Liberii autor dostaje się przez zieloną granicę i jest tam świadkiem zdumiewających wydarzeń.

Gorączka, druga część Trylogii afrykańskiej, jest unikalną relacją z Afryki ogarniętej epidemią eboli. Autor był jedynym polskim i jednym z bardzo nielicznych europejskich reporterów, którzy odważyli się tam pojechać. I razem z tubylcami przeżywał niepokój i strach. Tak też zatytułował dwie części tej książki. Pierwsze jej wydanie z 2015 roku pod tytułem W piekle eboli nagrodzono Bursztynowym Motylem im. Arkadego Fiedlera.

Opowieść o zderzeniu białego człowieka z mistyczną Afryką Zachodnią i o pięknych oraz przerażających tego skutkach. Autor wnika głęboko w życie mieszkańców, zyskuje wielu przyjaciół, ale i wroga próbującego go zabić. Uciekając przed nim, spotyka i obserwuje wielu Afrykanów, o których opowiada, że najpiękniej w świecie marzą i najgorzej pracują, i o tym, dlaczego zabija się albinosów i wypija ich krew, o biedzie, która jest powodem do dumy, wierze w duchy, która tłumaczy, dlaczego sąsiad złamał nogę, perle z gliny, chodnikach ze złota i „niebieskich” ludziach. A także o plemieniu, które twierdzi, że przybyło z kosmosu, sprzedawaniu dzieci i wielu innych rzeczach niepojętych dla Europejczyka.

Pod baobabem, pierwsza część Trylogii afrykańskiej, jest reporterskim obrazem szokującej egzotyki Afryki Zachodniej. Autor, opisując dramatyczną i niebezpieczną podróż, przedstawia równolegle doświadczenia z pierwszych kilkunastu lat wędrówek po Czarnym Lądzie, swoje zdziwienia i odkrycia. Tak właśnie zatytułował dwie części tej książki. Pierwsze jej wydanie z 2012 roku pod tytułem Sen pod baobabem nagrodzono tytułem Podróżniczej Książki Roku.

Afryka w oczach Tadeusza Biedzkiego, pół wieku po opisaniu przez Ryszarda Kapuścińskiego, jawi się okrutniejsza niż u wybitnego pisarza. Afrykańskie problemy, dramaty i tragedie są dziś większe, bardziej przerażające. Biedzki w ciągu trzydziestu lat wędrówek dotarł do miejsc, gdzie było niewielu białych (przypuszczalnie jako pierwszy Polak był u źródeł Nigru). Pisze o porywaniu i zabijaniu dzieci przez czarowników, gwałceniu i mordowaniu albinosów, o chorobach, duchach i szamanach, losie białych, miłości i seksie, o szokujących obliczach wojen i o tym, czego najbardziej pożądają Afrykanie. Widzi więcej niż inni, pokazuje Afrykę, jakiej nie znamy, i opisuje ją uczciwie, bez koloryzowania. Fascynująca książka o prawdziwej, a nie bajkowej Afryce, którą czyta się z zapartym tchem.

W Afryce, trzecia część Trylogii afrykańskiej, to podsumowanie licznych podróży pisarza. Tak jak poprzednie tomy, jest książką reporterską, pełną zwrotów akcji, niesamowitych wydarzeń i opisów dramatycznych losów ludzi, ale uzupełnioną o wiele ocen, spostrzeżeń i refleksji wnikliwego obserwatora Afryki. W czterech częściach książki autor opowiada o ziemi, ludziach, obyczajach i codzienności. Tak je też zatytułował. To zamykający trylogię tom, ale można go czytać niezależnie lub też sięgnąć najpierw po tomy pierwszy i drugi: Pod baobabem oraz Gorączka (obie z nagrodami).

Afryka w oczach Tadeusza Biedzkiego, pół wieku po opisaniu przez Ryszarda Kapuścińskiego, jawi się okrutniejsza niż u wybitnego pisarza. Afrykańskie problemy, dramaty i tragedie są dziś większe, bardziej przerażające. Biedzki w ciągu trzydziestu lat wędrówek dotarł do miejsc, gdzie było niewielu białych (przypuszczalnie jako pierwszy Polak był u źródeł Nigru). Pisze o porywaniu i zabijaniu dzieci przez czarowników, gwałceniu i mordowaniu albinosów, o chorobach, duchach i szamanach, losie białych, miłości i seksie, o szokujących obliczach wojen i o tym, czego najbardziej pożądają Afrykanie. Widzi więcej niż inni, pokazuje Afrykę, jakiej nie znamy, i opisuje ją uczciwie, bez koloryzowania. Fascynująca książka o prawdziwej, a nie bajkowej Afryce, którą czyta się z zapartym tchem.

W Afryce, trzecia część Trylogii afrykańskiej, to podsumowanie licznych podróży pisarza. Tak jak poprzednie tomy, jest książką reporterską, pełną zwrotów akcji, niesamowitych wydarzeń i opisów dramatycznych losów ludzi, ale uzupełnioną o wiele ocen, spostrzeżeń i refleksji wnikliwego obserwatora Afryki. W czterech częściach książki autor opowiada o ziemi, ludziach, obyczajach i codzienności. Tak je też zatytułował. To zamykający trylogię tom, ale można go czytać niezależnie lub też sięgnąć najpierw po tomy pierwszy i drugi: Pod baobabem oraz Gorączka (obie z nagrodami).

Madagaskar to wyspa, która wabi. Arkadego Fiedlera zwabiła dwa razy. Przemierzył ją wzdłuż i wszerz, najpierw z jednym, a później dwoma lemurami. Poznał gruntownie jej mieszkańców, faunę i florę, historię i obyczaje. A potem to wszystko opisał - tak pięknie, tak fascynująco, że po lekturze chciałoby się natychmiast na własne oczy ten urokliwy zakątek świata zobaczyć.

Dziś pewnie Madagaskar jest inny - Malgasze pewnie pozbyli się wielu fadi, pewnie już w tak zadziwiający i niezwykle skuteczny sposób nie sprawdzają wierności żon, pewnie voaye już im mniej straszne - więc tylko dzięki Autorowi możemy tę dawną wyspę kochających lemurów poznać.

Powieść sensacyjno-historyczna oparta na faktach. Znakomicie zarysowane czasy I wieku n.e., pierwszych wspólnot chrześcijan oraz krucjat w Ziemi Świętej na przełomie XII i XIII wieku. Świetnie pokazana Jerozolima, dwór Saladyna w Damaszku, świat templariuszy, zakony we Francji, średniowieczna Etiopia oraz - co niezwykle ciekawe - dokładnie te same miejsca dziś. Trzyma w napięciu od pierwszej strony do rewelacyjnego finału. Recenzenci porównują klimat powieści do dzieła Umberto Eco "Imię róży" i bestsellera Dana Browna - "Kod Leonarda da Vinci". Lektura obowiązkowa.

Tadeusz Biedzki - przedsiębiorca, podróżnik i pisarz. W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych dziennikarz "Polityki" i "Przeglądu Tygodniowego". Po upadku komunizmu redaktor naczelny "Trybuny Śląskiej" (1991-2000). Właściciel kilku firm. Od dwudziestu lat podróżuje z żoną po świecie, zaglądając tam, gdzie nie docierają zwyczajni turyści. Fascynuje go egzotyka, "Trzeci Świat" oraz historia. Niezwykłe i niebezpieczne przygody opisuje w książkach i reportażach. Jego wydany w ubiegłym roku "Sen pod baobabem" uznano za "Podróżniczą książkę 2012 roku"

Książka Macieja Przybylskiego „Zamek i skała” to sprawne połączenie powieści historycznej i przygodowej. Akcja rozgrywa się przed wybuchem i w czasie powstania styczniowego, autor przedstawia historię nastoletniego Andrzeja rzuconego przez los w wir powstańczej zawieruchy. Wraz z nim czytelnik poznaje zwyczaje oraz codzienne obowiązki mieszkańców XIX-wiecznego dworu ziemiańskiego. Bohater doświadcza utraty domu, jest ścigany przez Kozaków i tajemniczego szpiega, tuła się wraz z kilkuletnią siostrą – oboje nie mają dachu nad głową. Akcja toczy się wartko, postaci są barwne, a wydarzenia historyczne i społeczne ukazane są umiejętnie.

Powieść nie tylko dobrze wpisuje się w narodowe obchody 150. rocznicy powstania styczniowego, ale także przypomina i na nowo ukazuje znaczenie słów: honor i Ojczyzna. Patriotyzm w wersji przedstawionej przez Macieja Przybylskiego jest nie tylko strawny, ale przede wszystkim interesujący. Obudowany dobrymi, synestezyjnymi opisami, staje się wręcz pociągający. Tym zaś, co najcenniejsze, jest dedykowanie publikacji czytelnikowi w wieku gimnazjalnym. Wartościowych książek o tematyce historycznej dla młodych ludzi jest niewiele na rynku, a niniejsza może nie tylko wypełnić istniejące luki, ale również – poprzez zainteresowanie ciekawie przedstawioną historią Polski – wpłynąć pozytywnie na umocnienie patriotyzmu w młodym pokoleniu.

Henryk Józef Muszyński – doktor habilitowany teologii, doktor nauk biblijnych, biskup pomocniczy chełmiński w l. 1985-1987, biskup diecezjalny włocławski w l. 1987-1992, arcybiskup metropolita gnieźnieński w l. 1992-2010, prymas Polski w l. 2009-2010, wiceprzewodniczący Konferencji Episkopatu Polski w l. 1994-1999, od 2010 r. arcybiskup senior archidiecezji gnieźnieńskiej.

Ks. Wojciech Węckowski – prezbiter diecezji pelplińskiej, doktor teologii pastoralnej z dziedziny edukacji medialnej, redaktor dwutygodnika „Pielgrzym”.

"Znaczy kapitan" to najlepsza i najpopularniejsza książka marynistyczna wydana w Polsce. Zaliczana jest do kanonu literatury polskiej XX wieku. Karol Olgierd Borchardt na kartach swego najważniejszego dzieła jest piewcą i kronikarzem pionierskiej epoki w dziejach naszej floty morskiej. Ukazuje słynnych kapitanów, statki parowe z pierwszej połowy minionego wieku oraz transatlantyki, a także legendarne żaglowce szkolne.

Karol Olgierd Borchardt (1905-1986) urodził się w Moskwie. Dzieciństwo i wczesną młodość spędził w Wilnie. Ukończył Szkołę Morską w Tczewie. Całe swoje życie służył morzu. Przed wojną pływał m.in. na transatlantykach "Polonia", "Kościuszko" i "Piłsudski". Podczas wojny pełnił służbę na morzu. Po powrocie do kraju w 1949 roku pracował już tylko na lądzie, pozbawiony decyzją polityczną prawa uprawiania zawodu oficera Marynarki Handlowej. Wykładał w Wyższej Szkole Morskiej, ucząc przyszłych oficerów floty handlowej i rybackiej m.in. astronawigacji, nawigacji, locji, oceanografii i wiedzy okrętowej. Pisał książki o tematyce morskiej, krzewiąc wśród Polaków miłość do morza.

Tomasz Gawiński jest ciekawy ludzi. Łapie świat w jego fantastycznych okruchach i opisuje. Te historie czyta się z tym większą przyjemnością, im bardziej uświadamiamy sobie, że wszystko przemija, a życie umyka nam jak przestraszony rumak. Na szczęście dzięki tej książce wracają zapomniane wydarzenia, zjawiska, skandale i osobowości. Świetna lektura.

Krzysztof Skiba – muzyk, autor tekstów, satyryk, publicysta, członek zespołu Big Cyc

Od lat jestem wierną fanką tygodnika „Angora”, a czytanie zazwyczaj rozpoczynam od cotygodniowego cyklu „Szukamy ciągu dalszego”, którego autorem jest Tomasz Gawiński. Z wielką radością przyjęłam fakt, że ukaże się książka będąca zbiorem spisywanych przez lata artykułów o ludziach, którzy tworzyli naszą historię. Różni ludzie, różne opowieści, różne historie. Ciekawe, czasem zaskakujące, na pewno edukacyjne. Z radością raz jeszcze przeczytam o losach osób, które swoim życiem mieli i często mają wpływ na współczesne czasy.

Kasia Dulnik – koszykarka, wielokrotna reprezentantka Polski

Tomek Gawiński to dziennikarz niezmiennie poszukujący oraz przypominający o ważnych dla nas sprawach i postaciach. Sposób przeprowadzania publikowanych później rozmów ujmuje taktem, elegancją, a także subtelną wnikliwością. Serdecznie polecam ich lekturę.

Leszek Wójtowicz – poeta, pieśniarz, kompozytor, członek zespołu krakowskiej Piwnicy pod Baranami

Kariera, sukces to zjawiska, które nie są dane dożywotnio. Są raczej dzierżawą od bozi. Długość ich trwania jest wypadkową wielu elementów. Ileż to razy zżera nas ciekawość, co się dzieje z osobą X, która do niedawna świeciła pełnym blaskiem w przestrzeni medialnej, a teraz jest jej mniej albo informacje o niej całkowicie zgasły.Tomek Gawiński z pasją tropiciela i obiektywizmem odkrywcy wyszukuje te osoby i wtajemnicza nas w dalszy ciąg ich losów. Fascynująca lektura, która uświadamia, że czasem „wielka sława to żart” a życie pozamedialne ma wartość odnajdywania w sobie nowych pasji i wyzwań!

Lidia Stanisławska – piosenkarka i dziennikarka

"Zwierzęta z lasu dziewiczego" Arkadego Fiedlera to literacki zapis relacji z dwóch przedwojennych wypraw autora do puszczy w Ameryce Południowej. Wraz z Fiedlerem podążamy tropem jej mieszkańców. Podpatrujemy zwyczaje ostronosa, pancernika, anakondy czy mrówkojada. Pisarz, sam pod ogromnym wrażeniem zwierzęcego świata południowoamerykańskich lasów, wciąga nas w jego barwny, dziki i nie do końca pojęty przez człowieka klimat.