Drukarz, wytwórca tofu, fryzjer bossa yakuzy, wróżbita, kapłan buddyjski, bezdomny. Co ich łączy? Wszyscy mieszkają w dawnym Dolnym Mieście. Tokio, jedna z największych i najbardziej dynamicznych metropolii na świecie ma wiele twarzy. Od samego początku, na przełomie XVI i XVII wieku, miasto podzielone było na dwie części: Shitamachi, czyli Dolne Miasto i Yamanote, czyli Miasto na Wzgórzach. To pierwsze było niewielkie, plebejskie i żywe, zamieszkiwali je rzemieślnicy, kupcy, tragarze, artyści i kurtyzany. To drugie – dostojne, przewidywalne i uporządkowane – było siedzibą arystokracji i duchownych buddyjskich. Choć dziś zatarły się granice między obiema częściami, mieszkańcy dawnego Dolnego Miasta wciąż zachowują pamięć i tradycje sprzed wieków. W „Tokio. Opowieściach z Dolnego Miasta” Piotr Milewski zaprasza w podróż po Tokio, którego nie opisują przewodniki. Warto podążyć jego śladem, wąskimi alejkami, przez targi rybne, dzielnice czerwonych latarni, warsztaty rzemieślnicze, dawne miejsca egzekucji, świątynie i chramy, w których odbywają się słynne festiwale, i odkryć nieznaną twarz japońskiej stolicy.

Książki z tej serii to spojrzenie na życie codzienne na przestrzeni wieków ale w zupełnie nowy sposób! Znajdziesz tu wiele zagadnień przedstawionych w formie intrygujących ciekawostek. Niektóre wprawią cię w zachwyt, inne wywołają zdziwienie. Wiesz, gdzie Myszka Miki wybudowała miasto i kiedy pojawiły się pierwsze korki uliczne spowodowane przez rydwany? Ciekawi cię, jakie państwo wybudowało swoją stolicę w nieodpowiednim miejscu, co znajduje się pod ulicami miast i kto opodatkował zbieraczy nieczystości? Jeżeli chcesz poznać odpowiedzi na te pytania, czytaj dalej.

Janette Sadik-Khan udało się zrealizować to, co wydawało się niemożliwe. Jako komisarz ds. transportu, podczas kadencji burmistrza Michaela Bloomberga, w latach 2007–2013 przeprowadziła w Nowym Jorku urbanistyczną rewolucję. Jej najważniejsze i najodważniejsze projekty to oddanie pieszym ogromnych przestrzeni wcześniej zajmowanych przez ruch samochodowy, budowa setek kilometrów dróg dla rowerów, uruchomienie szybkich linii autobusowych SBS i roweru publicznego. Dzięki determinacji Janette Sadik-Khan i jej zespołu, Nowy Jork stał się miastem bardziej przyjaznym dla pieszych, rowerzystów i komunikacji miejskiej, a jednocześnie pełnym zieleni i mniej zakorkowanym. Niewątpliwy sukces zespołu Janette Sadik-Khan jest ogromną inspiracją dla wszystkich, którym bliska jest idea „miasta szczęśliwego”. Książka stanowi kontynuację wątków poruszonych przez Charlesa Montgomery’ego w "Mieście szczęśliwym". Autorzy pokazują od strony praktycznej, jak wcielić w życie opisane przez niego idee.

To ważna i wartościowa pozycja skierowana przede wszystkim do osób zainteresowanych szerokim nurtem studiów miejskich, ale również bezpośrednio do łodzian. Autor prezentuje interesujący temat, jakim jest funkcjonowanie więzi z miastem. Dla socjologów publikacja może stanowić inspirację i punkt wyjścia do własnych badań nad miastem, a łodzianom ułatwi spojrzenie na siebie z innej perspektywy. Takie odbicie w socjologicznym lustrze może być pretekstem do namysłu nad własną obecnością w mieście i relacjami, jakie łączą mieszkańców z tym miastem. Z recenzji dr. hab. Krzysztofa Bierwiaczonka, prof. UŚ Autor trafnie wskazuje, że miasta zbudowane na monokulturze przemysłu ucierpiały w wyniku transformacji, co spowodowało nie tylko problemy ekonomiczne, lecz także zagrożenia rozpadu więzi z zamieszkiwaną przestrzenią. Odnoszące się do tej tezy badania umożliwiły określenie poziomu przywiązania mieszkańców Łodzi do swojego miasta oraz czynników wpływających na to przywiązanie, ze szczególnym uwzględnieniem wymiaru obiektywno-instrumentalnego oraz subiektywno-emocjonalnego. Książka jest dobrze skonstruowana i zawiera jasną prezentację celu oraz wyników analiz. Z recenzji dr. hab. Macieja Kowalewskiego, prof. US

Żyjemy w czasach, gdzie zmiana myślenia jest konieczna. Trzeba zatrzymać katastrofę klimatyczną i przebudować system społeczno-ekonomiczny. Aby wymyślić świat na nowo, potrzebujemy nowych narracji opierających się na pozytywnych wizjach przyszłości, które będą służyć nam za drogowskaz i mobilizować nas do działania. Autorka prowadzi nas przez opowieści o miejskich projektach, pokazując, że nie ma jednej recepty na sukces, ale możemy szukać schematów działań, które zwiększą jego powodzenie. „Wychylone w przyszłość” to książka o tym, że niewielkie lokalne działania przecierają drogę szerszym trendom i że prototypowanie rzeczywistości to sposób na testowanie idei. Kluczem do sukcesu jest współpraca – tylko dzięki połączeniu różnych kompetencji i perspektyw możemy przekraczać nasze ograniczenia. To zachęta do tego, żebyśmy zauważali zalążki lepszego świata i je pielęgnowali. Autorka szczególną uwagę poświęca miastom jako najlepszym przestrzeniom do wdrażania innowacji oraz projektom wykorzystującym potencjał społeczności lokalnych zarówno w kraju, jak i za granicą. To książka o optymizmie, niełatwym, ale potrzebnym.

Od redakcji Drugi zeszyt tegorocznego numeru „Zagadnień Rodzajów Literackich“ ma układ tematyczny — składają się nań artykuły dotyczące wielorakich procesów konwergencyjnych zachodzących zarówno w samej literaturze, jak i w relacji z nią. Głównym przedmiotem refleksji nad przestrzeniami tekstów pragniemy uczynić często stosowane we współczesnym dyskursie naukowym pojęcie konwergencji. Wykorzystuje się je obecnie w różnych dziedzinach, od badań matematyczno-przyrodniczych, przez językoznawcze, politologiczne, socjologiczne, po studia z zakresu nowych mediów, komunikacji i antropologii kulturowej. Na ile rzeczywiście dochodzi do nakładania się i przenikania procesów kulturowych i jak bardzo — jeśli w ogóle — zjawisko to ma wpływ na stan literatury oraz jej teorii? Bieżącemu numerowi ZRL przyświeca cel analitycznego przyjrzenia się w perspektywie badań literackich pewnym mechanizmom i ich efektom charakterystycznym dla czasów digitalizacji kultury, gwałtownego rozwoju technologii użytkowej i idącej za tym hipotetycznej homogenizacji kultury. Proponowane czytelnikowi artykuły skupiają się na różnorodnych problemach, częstokroć prezentując odmienne stanowiska badawcze do wyjściowego zagadnienia. Dostrzeżenie nieoczywistości i zróżnicowania procesów konwergencyjnych łączy się w niniejszym tomie z próbą sprostania płynności oraz wieloaspektowości konwergencji, która z założenia wprowadza intermodalność, interdyscyplinarność i wielojęzykowość w to, co tekstowe. Autorzy studiów tu zawartych stawiają pytania między innymi o status poetyki w dobie konwergencji i wpływ procesów związanych z digitalizacją na struktury i cechy gatunkowe czy dyskursywne, podejmują namysł nad problemem ontologii dzieła hybrydycznego, szukają przykładów konwergencji w poezji konkretnej, e-poezji, liberaturze, tekstach logowizualnych, blogach okołoliterackich, serwisach społecznościowych, historiografii czy mieście — rozumianym jako przestrzeń tekstów/tekst. Przenikanie się dziedzin widać także w doborze narzędzi i metodologii naukowych — pragmalingwistyka sąsiaduje z klasyczną genologią, antropologia z pedagogiką, a teorie literatury z komparatystyką i badaniami nad nowymi mediami. Liczymy, że rozpiętość tematyczna w połączeniu z rozmaitością perspektyw badawczych uczyni ten zeszyt „Zagadnień Rodzajów Literackich“ ważnym i ciekawym w lekturze (wielo)głosem w coraz wyraźniej zaznaczającym swoje miejsce w humanistyce XXI wieku dyskursie okołokonwergencyjnym.

Łódź jest przykładem miasta, którego społeczny, subiektywny obraz bardzo długo obciążony był tzw. syndromem złego krajobrazu miejskiego ukształtowanego przez proces gwałtownej industrializacji w drugiej połowie XIX w. Powszechnie, zarówno w badaniach mieszkańców, jak i osób z zewnątrz panowała negatywna opinia o Łodzi jako mieście fabryk, biednej klasy robotniczej, brudnym i zaniedbanym. Po upadku przemysłu włókienniczego lokalne władze próbują zmienić oblicze miasta. Poszukuje się innych dróg rozwoju w dziedzinie nowoczesnych technologii, w sferze nauki, kultury, w branży turystycznej. Zmieniać powinno się zatem także doświadczanie Łodzi i jej wyobrażenia w świadomości mieszkańców i gości, czyli nowe „metapolis”. Problematyka podejmowana w książce mieści się w szeroko pojętej geografii społecznej miast. Badania behawioralne pozwalają lepiej zrozumieć rolę i miejsce człowieka jako osoby w przestrzeni miejskiej. Poruszane w książce zagadnienia mieszczą się również w nurcie socjologii miasta, psychologii środowiskowej, a także w teorii urbanistyki i architektury. Podjęcie dyskusji na temat wizerunku Łodzi zbliża tę problematykę także do zagadnień marketingu terytorialnego. Zakres rzeczowy książki obejmują zmiany realnej przestrzeni i wyobrażeń Łodzi oraz ich wzajemne relacje, a także działania podejmowane przez samorząd lokalny w celu kształtowania wizerunku miasta w nowej rzeczywistości społeczno-gospodarczej. Publikacja zawiera również wyniki badania kształtowania subiektywnego obrazu Łodzi w świadomości mieszkańców.

Obok nas żyje wiele najróżniejszych stworzeń. Gołębie, wróble, jeże, szczury czy wiewiórki. Jednak w mieście można spotkać także aleksandrettę obrożną, dzika, bielika, prosionka szorstkiego czy wstężyka Z tej książki dowiecie się, dlaczego gołąb, patrząc na blokowisko, widzi górskie urwiska pełne skalnych półek, a gawronie pióra lśnią wszystkimi kolorami tęczy. Przeczytacie również, czemu widok stada dzikich egzotycznych papug zimą w środku europejskiego miasta nie jest niczym dziwnym, czy można pić, jeść i spać podczas latania oraz dlaczego wróbel to podróżnik. Poza tym w "Zwierzętach miast" znajdziecie również informacje, jak pomagać miejskim zwierzętom i jak im nie szkodzić.

Henryk Samsonowicz, znakomity historyk mediewista, odsłania „tajemnice korzeni współczesnych metropolii”. Miejskie mury dzieliły i czasem wykluczały, przeważnie jednak łączyły, dając poczucie wspólnoty. To między miastami trwała wymiana towarów, dzięki czemu następowało mieszanie się kultur, religii, obyczajów. W miejskiej wspólnocie powstawały nowe idee, ścierały się koncepcje i poglądy, tworzył się nowy świat. Jesteś ciekaw co średniowieczni mieszczanie jedli, pili? Jak się bawili, chorowali i umierali? Jak walczyli i kochali? Autor zabiera nas we frapującą podróż w przeszłość, pozwalając podejrzeć dawnych mieszkańców w ich naturalnym środowisku.

Natchnieniem dla George’a R.R. Martina przy tworzeniu "Pieśni Lodu i Ognia" były czasy średniowiecza. Wówczas wśród jego lektur znalazły się także książki małżeństwa Giesów. Razem z dwojgiem cenionych historyków zwiedzamy teatr, kościół i szkołę, robimy zakupy na rynku i idziemy do lekarza. Gościmy w domu mieszczanina i poznajemy jego żonę. Zostajemy zaproszeni na ślub i pogrzeb, a nawet zaglądamy na salę porodową. Co ludzie robili w kościele? A co w budynku pod szyldem z jednorożcem? Jak lekarze traktowali swoich pacjentów? Czym zajmowali się średniowieczni studenci? Jak działały sądy? Czemu małżonkowie trzymali bieliznę pod poduszką? Frances i Joseph Gies znowu udowadniają, że średniowiecze to fascynująca epoka!