W podręczniku przedstawiono najważniejsze problemy decyzyjne, przed jakimi stają współcześni menedżerowie. Autorzy odwołują się do najnowszych osiągnięć wiedzy w dziedzinie zarządzania oraz wykorzystują je w analizie głównych obszarów ekonomii menedżerskiej. Pokazują, w jaki sposób metody i narzędzia analizy ekonomicznej powinny być stosowane przy podejmowaniu trafnych i optymalnych decyzji. Podręcznik ten, ze względu na kompleksowość i przejrzystość rozważań oraz liczne przykłady, stanowi wartościową pomoc dla studentów kierunków ekonomicznych, organizacji i zarządzania w wyższych uczelniach oraz dla uczestników kursów doskonalących umiejętności menedżerskie.

Ekonomia społeczna zajmuje się zasadami, prawidłowościami i nieprawidłowościami podziału tej części dochodu narodowego, która przypada ludności. Odnosi się to do indywidualnych potrzeb oraz do potrzeb wspólnych, jak oświaty, nauki czy zdrowia. Ekonomia społeczna omawia zjawiska ekonomiczne z punktu widzenia przyczyniania się do dobrobytu indywidualnego i społecznego oraz wpływu na sprawność gospodarowania.

Artykuły zawarte w nowym numerze „Ekonomii XXI Wieku” potwierdzają, że nie traci na znaczeniu poszukiwanie rozwiązań problemów zarówno tych, które nurtują nas od dawna, jak i tych nowych, które potrafimy dostrzec i sformułować na podstawie obserwacji współczesnego systemu gospodarczego. Ten zeszyt, choć niezbyt obszerny, zawiera opracowania o charakterze teoretycznym i teksty z potencjalnymi walorami aplikacyjnymi, dotyczące zagadnień o skali globalnej i lokalnej, analizujące związki ekonomii z innymi dyscyplinami, np. matematyką czy etyką. Ewa Pancer-Cybulska

Z ogromną przyjemnością oddajemy w Państwa ręce kolejny numer czasopisma „Ekonomia XXI Wieku” wydawanego na Uniwersytecie Ekonomicznym we Wrocławiu. Przedstawiamy w nim artykuły podejmujące aktualne problemy współczesnej ekonomii. Rozpoczyna je tekst ukazujący sto lat historii kapitalizmu, które upłynęły pomiędzy paniką roku 1907 a wybuchem kryzysu finansowego w 2008 roku. Autor na tle analizy obu zjawisk kryzysowych podjął próbę wykazania dwóch tez, mianowicie, że istnieje daleko większe podobieństwo pomiędzy obecnym kry-zysem a kryzysem z 1907 r. niż Wielką Depresją z 1929 r. oraz że korzeni budowy tzw. kapitalizmu kolesiów (crony capitalism) należy szukać w tym, co wydarzyło się w pierwszych dwóch dekadach XX wieku. Następny artykuł traktuje o roli instrumentów pochodnych w kryzysie finansowym 2008/2009. Usystematyzowano w nim wiedzę na temat przyczyn powstania kryzysu, ze szczególnym uwzględnieniem roli, jaką odegrały instrumenty pochodne oparte na kredytach hipotecznych, oraz opisano współzależności między czynnikami, które doprowadziły do załamania gospodarki Stanów Zjednoczonych, a także innych gospodarek na całym świecie. Kolejny artykuł dotyczy natomiast podejścia sektorowego i horyzontalnego jako instrumentów integracji regionalnej, które są wykorzystywane w Unii Europejskiej. Autor ukazuje ich stosowanie na przykładzie sfery rynkowych usług użyteczności publicznej we Wspólnocie. Podkreśla także, iż zdaniem Komisji Europejskiej należy w znacznie większym niż dotychczas stopniu opierać się na podejściu horyzontalnym działającym w przekroju wszystkich sektorów, jako na tym, które dostarcza nowych impulsów integracji regionalnej. Istniejący brak konsensusu w tej materii wśród krajów członkowskich powoduje jednak, że kierunek dalszych działań pozostaje kwestią nadal nierozstrzygniętą. Przedmiotem zainteresowania autorów czwartego artykułu jest ewolucja aktywności innowacyjnej analizowana z perspektywy wielkości i własności przedsiębiorstwa. Zwracają oni uwagę, iż wielkość i własność kapitału w przedsiębiorstwach województwa dolnośląskiego mają istotne znaczenie w realizacji procesów kreowania i implementacji nowych technologii oraz dla inicjacji związków współpracy innowacyjnej. Z kolei piąty artykuł podejmuje fundamentalną kwestię, która w gospodarce rynkowej opartej na wiedzy jest warunkiem koniecznym do rozwoju innowacyjności, a mianowicie rozpatruje mobilność kapitału ludzkiego jako źródło międzynarodowej i wewnątrzkrajowej dyfuzji wiedzy. Jak podkreśla autorka w swoich rozważaniach, wyniki badań empirycznych prowadzonych w tym obszarze wskazują, iż zarówno mobilni badacze akademiccy, jak i wykwalifikowani pracownicy z sektora przemysłu transferują wiedzę nie tylko do kraju przyjmującego, lecz również do przedsiębiorstwa i kraju źródłowego. Dywagacje prowadzone w kolejnym artykule dotyczą zagadnienia ochrony własności intelektualnej w obszarze komunikacji wizualnej. Autorzy słusznie zaznaczają, iż możliwości ograniczenia praktyki naruszania własności intelektualnej zapewniają potencjalnie większe korzyści wynikające z postępowania etycznego, zgodnego z prawem, a przy tym efektywnego ekonomicznie. Ochrona własności intelektualnej wymaga nowych regulacji prawnych, zwłaszcza w zakresie uproszczenia procedur rejestracji i skuteczności ochrony prawa autorskiego. Autorzy ostatnich dwóch artykułów zamieszczonych w tym numerze podejmują zagadnienia związane z rynkiem nieruchomości, na którym prowadzono spekulacje będące w ostatnich dwóch dekadach przyczyną wielu kryzysów w różnych regionach gospodarki światowej. Dlatego też wielowymiarowe analizy tego rynku są jednym z działań, które mogą przyczynić się do ich ograniczenia. Wobec takiego stanu rzeczy siódmy artykuł ukazujący wybrane postawy uczestników rynku w odniesieniu do braków informacyjnych na rynku nieruchomości wychodzi naprzeciw tym potrzebom. Zdaniem autorów, na podstawie przeprowadzonych badań można stwierdzić, iż na decyzje podejmowane na rynku nieruchomości wpływają także czynniki pozaekonomiczne (w tym o charakterze behawioralnym), a siła ich wpływu (...)

Oddajemy do rąk Czytelników kolejny numer czasopisma „Ekonomia XXI Wieku”, na który składają się artykuły o zróżnicowanej tematyce ekonomicznej dotyczącej: zamówień publicznych, przepływów inwestycji portfelowych, edukacji, Brexitu, gospodarki kreatywnej, filozofii ekonomii i zagadnień konwergencji w krajach Unii Europejskiej.

Szeroka gama dokumentów strategicznych przedstawia „mapę drogową” rozwoju istniejącego przemysłu zmierzającą do przemysłu 4.0 w Bułgarii. Pomimo wysiłków na poziomie europejskim i krajowym, realizacja „mapy drogowej” dla reindustrializacji gospodarki napotyka podstawowy problem: jak planować bez ewolucji, aby dokonać rewolucji w branży. Brak jest jasnego europejskiego lub krajowego planu wdrożenia „odrodzenia przemysłu” z dostępnymi kontekstami ekonomicznymi, społecznymi i politycznymi, ale jednocześnie przewidziana jest realizacja krótkich planów, których celem jest przede wszystkim zastosowanie środków inwestycyjnych mających na celu zmianę branży wewnątrz”. W niniejszym artykule kładzie się nacisk na główne wyzwania stojące przed strategicznym planem reindustrializacji bułgarskiej gospodarki, a także strukturalnie odpowiada na następujące pytania: 1. Jakie są podstawy (tzn. dokumenty strategiczne, wskazujące na „mapę drogową”) dla renesansu przemysłu?; 2. Jakie są bułgarskie dokumenty strategiczne i operacyjne związane z wdrożeniem wspólnego europejskiego planu odrodzenia przemysłu do „Industry 4.0”? 3. Jakie środki krótkoterminowe powinny zostać wdrożone jako pierwsze kroki w Bułgarii w tym kierunku? Podsumowanie i wnioski kończą artykuł.